« کامینو رئال» نمایشنامه متفاوت با ساختاری درهم و جنون امیز از تنسی ویلیامز است که در منطقه ای عجیب با وقایعی شگفت تر رخ می دهد و دوزخ دانته را به یاد می آورد.
کامینو رئال. نویسنده: تنسی ویلیامز. مترجم: دانیال مهران زاده. نشر قطره. چاپ اول. تهران: 1393. 500 نسخه. 231صفحه. قیمت: 12500تومان.
«روزی روزگاری این رسالت من بود. پیش از آن که ستایش های بی پرده آن را در حجاب فرو برند. ذره ذره در میان گوندولاها و پلاژها گم شد. در میان بالماسکه ها و تالارهای درخشان، در بارهای عظیم تاریک با ورودی هایی روشن از نور مشعل ها! دکورهای سبک باروک، پرده ها، قالیچه ها، شمعدان ها و دیس های طلا بر رومیزهای ابریشمین ...»
«کامینو رئال » یک جهنم دره است. یک ناکجا آباد جهنمی. شاید ته دنیا یا دوزخ مدرن . جایی که هیچ نمی بینید و جز هیچ بعدش باز هم هیچ. دیالوگ هایی که یکی از شخصیت های فانتزی داستان درباره کامینو رئال باز گو می کند.
در این نمایشنامه متفاوت تنسی ویلیامز با شخصیت هایی که در واقع شمایل های ادبی، تاریخی هستند رو به رو می شوید. فیگورهایی که به آنها فیگورهای دانته ای تعبیر می شود و همه به اسارت در آمده اند. جایی که شخصیت های تاریخی چون سقراط، افلاطون، هومر، اوید، ویرژیل و همینطور شمایل های مدرنی چون بایرون، مارگریت گوتیه و کازانووا و دن کیشوت در آن هبوط کرده اند و داستان سرگشتگی هایشان را باز می گویند. در این جهنم دره البته قانون جهنم حکم فرما نیست بلکه قانونی یکسر نافهم و بی اساس بر آن حاکم است که شخصیت ها را گیج تر و سرگردان تر می کند. منطقه کامینو رئال به معنای راه سلطنتی با شاهراه است.
یک مسیر بازرگانی قدیمی که سانتافه، مرکز ایالت نیومکزیکو در امریکا را به مکزیکو سیتی در مکزیک متصل می کند. امروزه این منطقه جزو مراکز ثبت شده میراث جهانی سازمان یونسکو است. بسیاری از هتل ها و رستوران های این منطقه به نام کامینو رئال شناخته می شود. این نمایش در یک روز کارناوال رخ می دهد. آدم ها به شکل رمز گون و در میدان باز و در فضایی پر از رنگ و نور به دام می افتند و کشته می شوند. در واقع کامینو رئال همان رویای امریکایی است که پشت و رو شده و به شکل کابوس امریکایی در آمده است. کابوسی که البته از زبان تند و تیز طنز گونه ای برخوردار است. همان طور که واقعه در یک کارناوال جنون امیز رخ می دهد. آدم های کامینو رئال با اجسادشان سوخت و انرژی آتی شهر را تامین می کنند. نمایش کامینو رئال را نقد ویلیامز از جامعه سرمایه داری در دوران جنگ سرد دانسته اند.
این نمایشنامه بر خلاف سایر آثار ویلیامز از ساختاری ارسطویی برخوردار نیست بلکه تنها تابلوهایی از یک وضعیت را نشان می دهد.
محمد رضایی راد در یادداشتی که بر این نمایشنامه نوشته می نویسد: نمایشنامه کامینو رئال برای کسانی که با آثار تنسی ویلیامز آشنایی دارند، یک شگفتی محض و مطلق است. کسانی که ویلیامز را نمایش نامه نویسی با دارم های خوش ساخت و واقع گرا هم چون گربه روی شیروانی داغ، باغ وحش شیشه ای و اتوبوسی به نام هوس می دانند، در برابر کامینو رئال شگفت زده خواهند شد. آنان باید به تمامی تصور خواندن یک درام رئالیستی خوش ساخت را به دور بریزند، زیرا هیچ نشانی از آن تنسی ویلیامز در این نمایشنامه وجود ندارد. داستان واقع گرایانه و ساختار هندسی دقیق درام های او در کامینو رئال به کلی کنار گذاشته شده است. به عوض کامینو رئال درامی است گشوده که داستانی به شدت کم رنگ، و ساختار روایی جنون آمیزی دارد.
این کتاب تحت عنوان جامانده ها شماره 17 از سوی نشر قطره به بازار کتاب عرضه شده است. تعبیر دبیر مجموعه نغمه ثمینی از جامانده این است که برخی از نمایشنامه های مهم در وقت مناسب ترجمه نشده اند. نمایشنامه های جریان سازی که از سیر ترجمه های متون نمایشی جامانده اند.
وی سال 1950 را مرز تاریخ نگارش آثاری می داند که بسیاری زا آنها از سیر ترجمه جا مانده اند. کامینو رئال یکی از همان جا مانده هاست. این نمایشنامه با یک پیش درآمد آغاز می شود و در 16 تابلو روایت می شود که نام هر بخش بلوک گذاشته شده که یاد آور بوک های منطقه کامینو رئال در امریکا است. محمد رضایی راد در پایان نمایشنامه تحلیلی بسیار دقیق از نمایشنامه با نام اینفرنوی مدرن آورده که ساختار اثر و حضور تک تک شخصیت ها به عنوان نماد را توصیف می کند.
