به جز تو، قلب خودم را، به هیچ کس نسپردم، تو هم غمی به جهانم اضافه کردی و رفتی... «امید صباغ نو»
مرا به یاد خیابانی بینداز پر از پاییز و مردی که دست هایم رابه "مهر" می گرفت.
بدرالدین هلالی استرآبادی از بزرگترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم بوده است که اصالتاً از ترکان حغتایی است. او در هرات متولد شده است و از ملازمان امیر علیشیر نوایی بوده است. شهرت او در غزل است و مثنویهای شاه و درویش (شاه و گدا)، صفات‌العاشقین و لیلی و مجنون او نیز معروف است.
مسعود بن سعد بن سلمان شاعر نامی نیمهٔ دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری قمری است. اصل او از همدان بوده و بین سالهای ۴۳۸ تا ۴۴۰ در لاهور زاده شده است. دیوان وی مکرر به طبع رسیده و حدود ۱۶۰۰۰ بیت دارد. به غیر از دیوان فارسی، دو دیوان تازی و هندی نیز به او نسبت داده‌اند. حبسیه‌های وی معروف است.
نورالدین عبدالرحمن ابن نظام الدین احمد ابن محمد متخلص به جامی در سال ۸۱۷ هجری قمری در خرجرد جام از توابع خراسان متولد شد.
باهفت آسمون پرازگل یاس ومیخک... باصدتادریاپرازعشق واشتیاق وپولک ... یه قلب عاشق بایه احساس بی قراروکوچک ... فقط میخوادبهت بگه تولدت مبارک
از کوری چشم فلک امشب قمر اینجاست... آری قمر امشب به خدا تا سحر اینجاست ... آهسته به گوش فلک از بنده بگوئید ... چشمت ندود این همه یک شب قمر اینجاست
