صنعت توریسم یكی از بزرگ‌ترین و پربازده ترین فعالیت‌های اقتصادی در دنیاست كه بالاترین میزان ارزش افزوده را ایجاد می‌كند و به طور مستقیم و غیرمستقیم، سایر فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
گرچه می‌توان گفت گردشگری به تنهایی نمی‌تواند منجر به توسعه كشور شود، ولی با ورود گردشگر به تدریج نیاز به تغییر و ایجاد امكانات برای اقامت، جابه‌جایی و سایر فعالیت‌های مربوطه، به وجود می‌آید. بنابراین توسعه را نیز در پی خواهد داشت و در دراز مدت باعث افزایش امكانات و تأسیسات می‌شود.
«گردشگری فرهنگی و راهكارهای ارتقای آن در ایران» به كوشش رحیم یعقوب‌زاده و فیروز دولت‌آبادی گردآوری و منتشر شده است. این كتاب اصول و منشور گردشگری فرهنگی را واشكافی می‌كند.در این كتاب كوشش شده است با ارایه راهكارهای مناسب و قابل اجرا در حل این مسأله برای برنامه ریزی گامی برداشته باشد.
این كتاب در هفت فصل بخش‌بندی شده است. فصل نخست به كلیات و فصل دوم به گردشگری و انواع آن اختصاص دارد. فصل سوم عناصر و آثار گردشگری را مطرح می‌كند و فصل چهارم به جایگاه ایران در گردشگری جهانی می‌پردازد. فصل پنجم به گردشگری فرهنگی و فصل ششم پیشنهادها و راهكارها را ارایه می‌دهد و فصل هفتم پیوست‌ها را دربرمی‌گیرد.
در حوزه توریسم كارهای متعددی انجام شده است اما متأسفانه گردشگری فرهنگی در این میان مهجور مانده است.نگارندگان با جست‌وجو در میان پایان‌نامه‌ها و مقالات ارایه شده در داخل و خارج از كشور در زمینه گردشگری و به خصوص گردشگری فرهنگی، به موردی كه به طور خاص گردشگری فرهنگی را به عنوان نوعی مطلوب از گردشگری در ایران كه پاسخ‌گوی مطالبات گردشگران دنیای امروز باشد و پرداختن به آن را راهكار توسعه گردشگری در كشور بداند، برخورد نكردند.
اما مطالب و مقالات بسیاری درباره توریسم و گردشگری ارایه شده‌اند كه در كنار پرداختن به موضوعات مورد نظرشان به طور مختصر در صنعت گردشگری به گردشگری فرهنگی نیز پرداخته‌اند.
