"قوچ" دومین کتاب و اولین رمان بلند مهدی اسد زاده است که در روزهای پایانی سال 93 به بازار کتاب و ادبیات عرضه شد. آنچه در این رمان دیده می شود دغدغه های آشنای نویسنده از انسان معاصر شهری و خرده فرهنگ های آشنای شهر تهران است.

قوچ. مهدی اسد زاده. نشر چشمه. چاپ اول. تهران: 1393. 1000 نسخه.112صفحه. قیمت: 7000 تومان.

قوچ نوشته مهدی اسد‌زاده داستان دو روز از زندگی راوی است. راوی که درگیر ماجرای نامزدش سمیرا است همزمان درگیر ماجراهای شهر تهران نیز هست. او برای خالی کردن خودش و فراموش کردن خاطرات سمیرا به توصیه روانکاو‌ها شروع به نوشتن می‌کند. اما هر چه می‌نویسد ماجراهای خرد و درشت دیگری به یاد می‌آورد و در میان این خرده داستان‌ها داستان اصلی گم  می‌شود.

«همه قرو قضایای اون دو روز..» یعنی همه تصاویر پراکنده‌ای که راوی از زندگی‌اش در شهر تهران این طرف و آن طرف به یاد می‌آورد و بی‌اینکه ربط منطقی به هم داشته باشند آن‌ها را به هم می‌دوزد. زبان داستان زبانی عامیانه است که راوی را به طبقه خاصی مربوط می‌کند.

راوی توی شهر تهران پرسه می‌زند. در تاکسی‌های کثیف می‌نشیند، به کافه‌های روشنفکری سری می‌زند، توی کوچه پس کوچه‌های خوفی می‌چرخد، به بچگی‌هایش سر می‌زند، خواب‌هایش را مرور می‌کند، تجریش را بالا پایین می‌کند، تئاتر می‌بیند، و سرانجام از استادیوم ورزشی سر در می‌آورد. در این مسیر‌ها با آدم‌هایی رو به رو می‌شود، با آدم‌هایی درگیر می‌شود، با مردمی بحث می‌کند، کف خیابان‌های شهر تلو تلو می‌خورد. تلو تلو خوردن دقیقا می‌تواند تعبیری باشد از آنچه در این کتاب اتفاق می‌افتد. راوی تلو تلو خوران در شهر می‌غلتد.

در ابتدای داستان می‌نویسد اگر قرار باشد تمام قرو قضایای آن دو روز از جایی آغاز شود، آن روزی است که حسام داره آردهای کف دزاشیب را می‌شوره، اما راوی هیچ قصد ندارد ماجرای حسام را باز کند و از آنجا به تصاویر و روایاتی دیگر می‌پردازد. در پایان داستان اشاره می‌کند که اگر قرار باشد داستان آن دو روز نوشته شود از همین جایی آغاز می‌کند که دارد داستان را به پایان می‌برد، یعنی استادیوم ورزشی که آخرین مکان یابی راوی است. در میان دو اتفاق، اتفاقات دیگر گیج و پراکنده می‌آیند و می‌روند. در لا به لای ماجراهای کتاب خواننده می‌تواند به گوشه گوشه تهران سر بزند و با برخی از خرده فرهنگ‌ها ی جاری شهر آشنایی پیدا کند. فرهنگ بچه‌های پایین شهر و دغدغه‌های دختران و پسران کافه نشین، فرهنگ راننده تاکسی‌ها و فرهنگ جاری در سربازخانه و پادگان و خرده فرهنگ‌های دیگری که در این کتاب به آن‌ها اشاره می‌شود تا از این تکه پاره‌ها تصویری تقریبا جامع ارائه شود.

دغدغه مهدی اسد‌زاده همانطور که در کتاب اول وی به نام «آیا بچه‌های خزانه رستگار می‌شوند؟» انسان معاصر شهری، فرهنگ عامیانه و کوچه بازار تهران و تبعیض طبقاتی است که در این شهر به شدت قابل لمس است.

مهدی اسد‌زاده کار ادبی‌اش را از سال ۹۳ با کتاب «آیا بچه‌های خزانه رستگار می‌شوند؟ »آغاز کرد. این نویسنده جوان اکنون با کتاب قوچ دومین اثرش را به بازار کتاب و ادبیات عرضه کرده است.

کتاب قوچ شامل بیست فصل کوتاه است که هر فصل نیز‌‌ همان شماره نام گذاری شده است. فصل‌های کتاب یکی دو صفحه بیشتر نیست و هر فصل راوی را در یک موقعیت مکانی و زمانی خاصی به نمایش می‌کشد. این کتاب در روزهای پایانی سال ۹۳ از سوی نشر چشمه و تحت عنوان قفسه آبی وارد بازار کتاب شد.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:« ملت قبراق با کوله پشتی و باتوم و این داستان‌ها می‌اومدن از کنارم رد می‌شدن و یه مه کودتا از دم قهوه خونه اون بالا داشت می‌اومد پایین و من عینهو گونی سیب زمینی ولو شده بودم اون کنار، گل و گردنم رو ماساژ می‌دادم. الان که فکر می‌کنم به جروهایی تنها چیز نکبت اون جا من بودم. عین یه جوش قلوه‌ای بودم که عدل رو دماغ مرلین مونرو در اومده بود.»