كره جنوبی
كره‌ای‌ها غذای ملی خود را پلگوگی (Pulgogi) معرفی می‌كنند. پلگوگی هم با گوشت راسته گاو تهیه می‌شود. گوشت راسته را تا آنجا كه می‌شود نازك برش داده و به شكل مربع در آورده و آن را می‌پزند سپس گوشت‌ها را در یك كاسه بزرگ قرار داده، نصف فنجان سس سویا، كمی آب، روغن كنجد، پودر سیر، زنجبیل و شكر قهوه‌ای یا عسل به آن اضافه كرده و با قاشق چوبی خوب هم می‌زنند.
سپس كاسه را برای دست كم یك ساعت در یخچال می‌گذارند تا گوشت طعم بگیرد. در مرحله آخر محتویات ظرف را در ماهی تابه ریخته، روی شعله ملایم به مدت نیم ساعت می‌پزند. این غذا با برنج یا كیمچی سرو می‌شود.
عمان
عمانی‌ها از گذشته‌های دور به كار تجارت ادویه می‌پرداختند و شوا را به‌عنوان غذای ملی خود معرفی كرده‌اند. در پخت شوا، قسمتی از گوشت پای بره را همراه با استخوان برداشته و شكاف‌های عمیقی روی گوشت ایجاد می‌كنند سپس مقداری سیر خردشده، زنجبیل، فلفل سیاه، زیره، تخم گشنیز پودر شده، مقداری میخك، سركه، كمی لیمو، نمك و روغن را مخلوط كرده و گوشت را در آن می‌خوابانند.
بعد گوشت را همراه ادویه‌ها درون برگ درخت موز قرار داده و آن را می‌پیچانند. پس از آن، بسته را بین 24 تا 48 ساعت در یخچال قرار می‌دهند.
سپس گوشت را همانطور با ادویه و برگ درخت موز در فر می‌گذارند تا تُرد شده و رنگش عوض شود و با برنج طعم‌دار سرو می‌كنند. شوا غذایی است كه در روزهای عید و در ماه مبارك رمضان به وفور طبخ می‌شود.
ازبكستان
ازبك‌ها پیلاف را به‌عنوان غذای ملی خود معرفی كرده‌اند. در طبخ پیلاف، پیاز، سیر و هویج پخته را با نخود فرنگی و فلفل دلمه تفت می‌دهند.
بلغور را برای شش ساعت در آب گرم میریزند و در آن را می‌بندند، سپس آن را با یك پیمانه آب روی حرارت ملایم می‌پزند تا نیم‌پز شود. پس از صاف كردن بلغورها، آن را با آب مرغ می‌پزند تا آب آن جمع شود، سپس سبزیجات تفت داده شده را به آن اضافه می‌كنند. البته ازبك‌ها به جای بلغور از برنج نیز استفاده می‌كنند.
عربستان
كسبه با گوشت مرغ تهیه می‌شود. مرغ پخته شده را در پیاز خردشده در حال سرخ شدن انداخته، ادویه‌های مختلفی به آن اضافه می‌كنند. پس از آنكه كمی سرخ شد، آب به آن اضافه كرده و در ظرف را می‌بندند تا آب آن جمع شود. برنج همراه با این مرغ به صورت كته آماده می‌شود.
چین
چینی‌ها غذاهای متنوع زیادی دارند، اما از قرار اردك پكنی غذای محبوب و مخصوص جشن‌های این كشور پهناور است. برای طبخ اردك به سبك چینی، یك اردك درسته را درون ظرف آب در حال جوشیدن قرار داده و به محض اینكه رنگ پوست آن تغییر كرد اردك را از آب خارج می‌كنند.
سپس داخل اردك شكر، نمك و پودر پنج ادویه زده و به قسمت بیرونی اردك شیره می‌زنند. شكم اردك را دوخته و آن را به مدت دو ساعت آویزان می‌كنند (همچنین می‌توان اردك را به مدت یك شب در یخچال قرار داد اما به شرطی كه روكشی نداشته باشد). این كار پوست اردك را خشك كرده و گوشت آن را ترد می‌كند. سپس آن را در فر قرار می‌دهند تا زمانیكه پوست آن قهوه‌ای تیره شود. اردك چینی آماده است.
كویت
نام غذای ملی كویتی‌ها، مشبوس است كه شباهت‌هایی به شوا نیز دارد. مشبوس را هم با ساق پای گوسفند و هم با مرغ طبخ می‌كنند. گوشت را با چوب دارچین، میخك، پیاز، لیمو و آب در ظرفی گذاشته و می‌پزند تا نرم شود سپس آن را در روغن تفت داده و همزمان برنج را به صورت دمی طبخ می‌كنند. این غذا با برنج زعفرانی، سس مخصوص و سالاد سرو می‌شود.
كره شمالی
غذای ملی اهالی كره شمالی، نائنگمیون است كه به صورت تحت‌اللفظی به معنای نودل سرد است. این غذا به صورت سرد سرو می‌شود و در گرمای طاقت‌فرسای تابستان‌های كره، غذایی محبوب است.
نائنگمیون را هم می‌توان با آبگوشت سرد سرو كرد و هم با سس تند. كره‌ای‌ها برای طبخ این غذا، نودل را جوشانده و با آب سرد آبكش می‌كنند. این كار چند بار تكرار می‌شود تا نودل كاملا نرم شو. نائنگمیون معمولا با خیار، گلابی و تخم‌مرغ آبپز تزئین می‌شود.
