پیدا نکردن دوست و گوشه‌گیری ناشی از فقدان مهارت‌های ارتباطی و اعتماد به نفس پایین کودک است اما با وجود این زمانی مداخله والدین را می‌طلبد که باعث ناراحتی و عدم رضایت خود او هم شده باشد.

در غیر این‌صورت مشکل کودک دو چندان می‌شود چون شخصیت برخی کودکان به گونه‌ای است که درونگرایی را به برونگرایی ترجیح می‌دهند چون درونگرایی و خودمداری بیشتر از رابطه‌جویی، نشاط، سرزندگی، پویایی و خودپذیری را در آنها بیشتر می‌کند.

والدین عزیز باید به خاطر داشته باشند که یک یا دو دوست نزدیک برای بچه‌ها کفایت می‌کند اما زمانی که احساس می‌کنید فرزندتان در این مسئله مشکل دارد می‌توانید این کار‌ها را انجام دهید.

در کلاس ثبت‌نامش کنید

می‌توانید کودک را در کلاس‌های ورزشی، هنری و ادبی که صرفا رویکردشان آموزش محض نیست نام‌نویسی کنید تا کودک به این وسیله در فضایی بدون فشار به راحتی با اشخاص و دوستان جدیدی آشنا شود. اگر کودکی به طور کلی دارای آستانه تحمل پایین است شرکت در گروه‌های مختلف و گرفتن مسئولیت می‌تواند تحمل او را بالا ببرد.

والدین باید توجه داشته باشند که لازمه سازگاری و ارتباط کودک با دیگران آن است که به کودک آموزش دهیم در زمان زنگ تفریح با گشاده‌رویی به بچه‌های تنها نزدیک شده و طرح دوستی با آنها را بریزد. علاوه بر این کودک می‌تواند با ظرافت به کودکانی نزدیک شود که مشغول بازی‌های گروهی هستند و به نفرات بیشتری برای بازی خود نیاز دارند.

دوستش را به خانه دعوت کنید

برای اینکه کاستی‌های ارتباط فرزندتان آشکار شود از او بخواهید یکی از دوستانش را به بهانه‌ای به منزل دعوت کند و با او مشغول بازی شود. هدف شما از این کار این است که چگونگی ارتباط و رفتارهای فرزندتان را در این موقعیت تحت نظر گرفته و مورد مطالعه قرار دهید. مثلا در همین ارتباط‌ها ممکن است متوجه شوید  کودک‌تان خودخواه، رئیس مسلک یا نابردبار است یا مشکلاتی رفتاری از این دست دارد. پس از مشاهده این مشکلات باید از طریق قصه‌گویی، گفت‌وگو یا فیلم‌هایی که دارای محتوای ارتباطی این چنین هستند، در جهت بهبود مشکل ارتباطی‌اش گام بردارید.

به بچه‌هایی نظیر خودش نزدیک شود

راه دیگر غلبه بر این مشکل آن است که به کودک یاد دهیم به گروه‌هایی پیشنهاد دوستی دهد و ملحق شود که از نظر علاقه و ترجیحات با آنها شباهت دارد. مثلا اگر کودک به نقاشی علاقه‌مند است به آن دسته از بچه‌هایی ملحق شود که در این زمینه با آنها شباهت بیشتری دارد. در این صورت او می‌تواند درباره علایق مشترک خود ساعت‌های بسیاری با دوستان خود گفت‌و‌گو کند و احساس اعتماد به نفس بیشتری کند.

خودتان دست به کار شوید

یکی از کارهایی که در مقام والدین می‌توانید انجام دهید این است که از میان کودکان فامیل یا همسایگانی که مورد تایید شما هستند،‌ افرادی را انتخاب کنید واوقاتی را برای با هم بودن برنامه‌ریزی کنید. به این ترتیب می‌توانید علاقه یا بی‌علاقه بودن فرزندتان به دوستیابی را از نزدیک تحت نظر بگیرید و متوجه شوید این مشکل تنها در مدرسه است یا به طور کلی فرزندتان مهارت دوستیابی ندارد.

جو فراست راه‌حل ارائه می‌دهد

جوفراست به این مادر می‌گوید: «کودکان به تدریج از حدود 4 سالگی متوجه می‌شوند دیگران هم احساس‌هایی مشابه آنها دارند. پس با بچه‌های دیگر با ملایمت بیشتری رفتار می‌کنند و با مشارکت و همراهی بیشتری با آنها بازی می‌کنند. اما اگر کودک در تعامل اجتماعی با دیگر همسالان دچار مشکل است و همچنان نمی‌تواند دوست پیدا کند، این موارد را دنبال کنید.»

بازی کنید

می‌توانید با کودک‌تان یک بازی نمایشی ترتیب دهید. به این ترتیب روش‌های مناسب رفتار با دیگران را به صورت غیرمستقیم به او آموزش می‌دهید. اول از بازی‌های ساده شروع کنید و کم‌کم آن را پیچیده کنید. بازی‌هایی که می‌توانید در ابتدا انجام دهید شامل دعوت یک دوست به بازی، مخالفت‌ کردن آرام با نظر کودک ، با تلفن صحبت کردن، گفت‌وگو در حیاط مدرسه و... باشد، درحین بازی می‌توانید نقش‌ها را بین خودتان عوض کنید.

گفت‌و‌گو را آموزش دهید

سلام و احوالپرسی و پرسش‌های خاصی که موجب می‌شود گفت‌و‌گو ادامه پیدا کند، باید تمرین شود. حتی می‌توانید به کودک بیاموزید که چگونه خود را به یک دوست معرفی کند مثلا «می‌تونی بری دست بدی و بگی من محمد هستم! اسم تو چیه؟» به کودک بگویید اگر نتوانست نام طرف مقابل را درست متوجه شود، دوباره بپرسد و این کار ایرادی ندارد.

از این فرصت‌ها استفاده کنید

اگر در یک مهمانی هستید که تعدادی از همسالان کودک‌تان نیز همراه شما هستند،‌ فرصت را غنیمت شمرده و از او بخواهید دوستانش را به بازی دعوت کند. می‌توانید پیشنهاد تماشای کارتون یا فوتبال یا حتی خوردن بستنی را دهید. سعی کنید موقعیت‌هایی که انتخاب می‌کنید طولانی و البته کمتر برنامه‌ریزی شده باشد و کم‌کم خودتان را کنار بکشید و بگذارید فرزندتان خودش همه چیز را به دست بگیرد.

تشویق یادتان نرود

وقتی کودک توانست با یکی از همکلاسی‌هایش وارد دوستی شود  از کلمات تحسین‌آمیز برای تشویق کودک استفاده کنید و از اینکه او توانسته با دوستش کنار بیاید استقبال کنید. به این ترتیب او تشویق خواهد شد که در این زمینه تلاش بیشتری کند. هر روز در مورد ارتباط او با دوستش بپرسید.