روزهایی هست که زندگی سخت و طاقت‌فرسا میشود. روزهایی هست که احساس می‌کنی دیگر توان پیشروی نداری و باید تسلیم شوی...
در این روزهای سخت فقط یک چیز می‌تواند تو را به آینده‌ای روشن برساند و آن چیزی نیست جز ذخیره امیدی که برای خود نگاه داشته‌ای!
آیا می‌دانی انسان‌ها چه وقت تسلیم شرایط می‌شوند و خود را می‌بازند!؟ جواب بسیار ساده است! وقتی ذخیره امیدشان به پایان برسد و دیگر نتوانند در تاریکی زندگی خود روزنه‌ای روشن را پیدا کنند. هر چه خزانه امید شما به زندگی پرتر و غنی‌تر باشد، موفقیت شما برای غلبه بر مشکلات زندگی حتمی‌تر است.
زندگی فراز و نشیب‌های فراوانی دارد و هر انسانی فراخور سرنوشتی که دارد باید با مشکلات و سختی‌های بسیاری دست و پنجه نرم کند. میزان مقاومت و ایستادگی هر انسانی بستگی مستقیم به میزان امیدی دارد که برایش باقی مانده است. به همین خاطر انسان باید به‌طور دایم و لحظه به لحظه به ذخیره امید خودش سرکشی کند و هر وقت فرصتی به دست آورد مخزن امید خود را پر کند.
اما سوال این است که چگونه می‌توان ذخیره امید را زیاد کرد و جای خالی امیدهای مصرف شده را پر کرد!؟ و پاسخ این سوال یک جمله است: ”امید را انتخاب کن!“
ما انسان‌ها، همگی حق انتخاب داریم. در هر لحظه زندگی می‌توانیم ناامیدی و بی‌تفاوتی و افسردگی را برگزینیم یا اینکه امید را انتخاب کنیم. انتخاب امید راه‌حلی آسان و ساده برای حل مشکلات جدی زندگی است. ما با انتخاب‌های خود و با تصمیماتی که هر روز می‌گیریم شکل جهان خود را عوض می‌کنیم و در مسیر ساختن جهانی بهتر، اولین گام، امید داشتن است. هر چند امید داشتن گام اول است اما هرگز نباید فراموش کرد که یک قدم اساسی و بحرانی است. قدمی که به ما انرژی لازم برای پیشروی و حرکت به جلو را می‌دهد و ما را به راه می‌اندازد.
پس بیایید از امروز تا آخرین لحظه عمر خودمان به صورت پایدار و مستمر در هر لحظه از زندگی خودمان در هر شرایطی که هستیم همواره امید را انتخاب کنیم.
اگر دانش‌آموزی معمولی در مدرسه‌ای عادی هستی امیدوار باش که تا بالاترین درجات علمی صعود کنی و کاربردی‌ترین و مفیدترین دانش‌ها را فرا بگیری.
اگر زنی خانه‌دار هستی در سخت‌ترین شرایط زندگی از بین میلیون‌ها گزینه یاس و افسردگی، امید به آینده‌ای روشن را برگزین و به‌طور مستمر در گوش اهل خانه، آینده‌ای روشن و باشکوه را نوید ببخش. مهم نیست که بقیه بر اساس شرایط فعلی به تو چه می‌گویند. مهم این است که تسلیم نشوی و در سخت‌ترین شرایط امیدوارانه‌ترین مسیر را انتخاب کنی.
اگر عزیزی گرانقدر را به هر دلیلی از دست داده‌ای و بعد از او دیگر شوق و نشاطی برای ادامه زندگی در خود نمی‌بینی، باز نباید تسلیم شرایط شوی و بی‌تفاوتی و بی‌حرکتی را پیشه کنی! بلکه باید به جست‌وجوی دلیلی امیدبخش برای ادامه زندگی برخیزی و با انتخاب مسیری امیدآفرین زندگی جدید و روشنی را برای خود رقم زنی.
کانال‌های امیدبخش و شوق‌آفرین تلویزیون را نگاه کن. با جوانان و انسان‌های پرشور و نشاط نشست و برخاست کن. داستان‌ها و مطالب شوق‌آفرین را بخوان. دوستان پرامید را برگزین. در مجامعی حاضر شو که از روشنایی و امید در آن‌ها سخن رانده میشود و به محض اینکه دیدی شرایط سخت زندگی، تو را در گوشه‌ای به دام انداخته و تحت فشار قرار داده است، بلافاصله شرایط را به نفع خود تغییر ده و مسیری امیدبخش و شوق‌آفرین را برای خود برگزین. خواهی دید مادامی که ذخیره امید خود را با انتخاب لحظه به لحظه اتفاقات امیدبخش در زندگی خودت پر می‌کنی، یاس و افسردگی هرگز جرات نزدیک شدن به زندگی تو را پیدا نخواهد کرد.
