دوست داشتن فرزندان، ازجمله مواردی است که خداوند به صورت فطری در وجود ما انسا ن ها قرار داده است،به خصوص در وجود مادران ، فلسفه این حكمت الهی بسیار روشن است، به واقع اگر این محبت ومهر مادری که به وسیله هورمون های( اکسی توسین) ایجاد می شود در وجود مادران نهادینه نبود، احتمالا هیچ مادر ی حاضر نمی شد حتی یک لحظه هم دردها ،رنج ها و شب بیداری های فرزندانش را متحمل شود.
اما آن چه که قصد داریم به طور اختصار در این مقاله به آن بپردازیم اهمیت و ضرورت این دوست داشتن است و اصولا روش ها و مهارت هایی كه این مهم را ممكن می سازند.
شاید پذیرفتن این نكته كمی سخت باشد كه مشکلات شخصیتی اكثر قریب به اتفاق ما بزرگ ترها به دلیل عدم مهارت دوست داشتن از جانب والدین مان در كودكی شكل گرفته است.
مسئله نیازهای روانی و از جمله نیاز به محبّت، از مباحث اصولی در روانشناسی تربیتی و حتّی روانکاوی است. دوست داشتن و دوست داشته شدن از احتیاجات ضروری انسان است و فقدان آن به شكل غیر قابل باوری آدمی را دچار نقصان در بینش و رفتار می كند لذا ضروری است تا والدین توجه لازم و كافی به این نكته داشته باشند. برای این مهم لازم است ابتدا كودكان مان را خوب بشناسیم و به یاد داشته باشیم كه دوست داشتن آن ها بدون شناخت شان میسر نیست. دقت كنیم كه آن ها آیینه وجود ما هستند. پس هر گونه بینش و رفتار آنان انعكاس بینش و رفتار ماست.
لذا اگر آن ها دوست داشتن را در وجود ما پیدا كنند آن را می آموزند. به یاد داشته باشید اصیل ترین و مهم ترین احتیاجات روانی کودک، برخورداری از محبّت است. کودکان باید احساس کنند که والدین شان با آن ها صمیمی و مهربان اند و آنان را در حل مشكلات شان یاری می کنند.
كودكانی كه این حس را درون خویش دریافته اند و به این باور رسیده اند، مسائل و مشكلات خود را با والدین خود مطرح می كنند و راحت تر از پس آن ها بر می آیند. برای برقرای ارتباط و دوستی با آنان اولین قدم پس از خواستن، این است كه فاصله سنی با فرزندان تان را در ذهن خود به حداقل برسانید تا بدین گونه زمینه هایی برای صحبت دوستانه با آن ها فراهم کنید. اما توجه داشته باشید كه این ارتباط با حفظ جایگاه تان به عنوان والدین باشد.
* در دقایقی از شبانه روز، درخلوت آن ها وارد شوید و با فرزندتان صحبت کنید و از دیدگاه های او با خبر شوید. سعی کنید در این گفت وگوها از مشکلات و دغدغه های احتمالی فرزندتان با خبر شوید و برای آنها راه حلی بیابید. سعی کنید قبل از این که فرزندتان از شما درخواست کمک کند، خودتان به کمک وی بروید و نگذارید برای رفع مشکل خود، به غریبه ها پناه ببرد، حتی اگر این غربیه دوست های وی باشند. به عنوان راهی برای برقراری رابطه بیشتر با فرزندان تان با آنها تماس جسمانی داشته باشید. کودکان دوست دارند به والدین خود نزدیک باشند.
* کنار خود نگاه داشتن، آرامش و اطمینان را به آنان منتقل می کند. استفاده از یک آغوش گرم به او كمك می كند تا یك حامی را در كنار خود باور كنند. کودکان علاقه مند به مشارکت در تصمیم گیری ها هستند. تصمیم گیری به آنها احساس تسلط و استقلال می دهد. سعی كنید در امور مختلف حتی اگر به ظاهر، نظرات آنها را نیز جویا شوید تا بدین صورت این حس را در او تقویت كرده و رابطه دوستی تان را محكم تر كنید.
* فرزندان را در آغوش بگیرید ، ببوسید و آنان را نوازش كنید. نوازش كردن كودكان اثر بسیاری ماندنی دارد. رسول اكرم (ص) نیز توصیه ی ارزشمندی در این باره دارد و می فرماید: فرزندان خود را بسیار ببوسید زیرا با هر بوسه ای ، برای شما درجه ای در بهشت فراهم می شود.
* به فرزندان خود احترام بگذارید و به سخنانشان با علاقه و تمایل گوش دهید ، این كار احساس ارزشمند بودن را در آنان تقویت می كند و آنها حس می كنند شما به ایشان علاقه دارید و دوستشان دارید. پیامبر گرامی در این مورد می فرماید: شخصیت فرزندان خود را بشناسید و آنها را گرامی بدارید ، دوستشان داشته باشید ، آنها را به نیكوترین وجهی تربیت كنید و آداب زنگی خوب را به ایشان بیاموزید.
* جمله خود را با کلمه«باشه؟» تمام نکنید مگرآن که آماده باشید«نه» گفتن کودک خود را بپذیرید. اگر از کودک درخواستی بکنید که منوط به موافقت او باشد، در دام بحث های طولانی و حتی جنگ قدرت گرفتار می شوید. برای تفهیم مسائل و موضوعات مختلف به او، زیاد توضیح ندهید. اثربخشی توضیحات ساده معمولاً بیش از بحث های طولانی است. در ضمن بچه ها خیلی زود از توضیحات مشروح خسته شده و فرار می كنند. به کودک خود توجه کامل داشته باشید و به خاطر بسپارید كه حتی یک رابطه سریع اما با توجه ،می تواند نیاز کودک شما را به ارتباط برآورده سازد.
