بچه های طلاق ممکن است فکر کنند، بزرگترین ضربه را از قطع رابطه ی پدر و مادرشان خوردند. از بعضی از آنها خواسته می شود که نقش واسطه آشتی بین پدر و مادر را ایفا کنند، حتی هنگامی که از فراغ زوجی که خانه را ترک کرده اند و غمگین و ناراحت هستند.
بعضی دیگر با پدر یا مادری مواجه هستند که از عهده ی کار های روزانه برنمی آیند؛ مثل شام درست کردن یا کمک کردن به بچه ها در درس ها.
بنا بر این گزارش، بعضی از بچه ها تا بزرگسالی صدمات مربوط به کودکی را همراه دارند؛ صدماتی که از ابتدا نباید به وجود می آمد؛ اما زوج جدا شده قبل از خشک شدن جوهر برگه ی طلاق، می توانند با مدیریت رفتارهای خود از این صدمات جلوگیری کنند. گری نومن، کارشناس خانواده و طلاق، نکاتی در مورد راهکار طلاق گرفتن بدون وارد کردن صدمات طولانی مدت به بچه ها در اختیار ما می گذارد.
1- بچه ها را به پیام رسان تبدیل نکنید
نومن می گوید: «تعداد زیادی از پدر و مادرها از راه بچه ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند که استرس زیادی به آن ها وارد می کند و آنها را مجبور به انجام نوعی مذاکره می کند که حتی خود والدین قادر به انجام آن نیستند. ایمیل امروزه، یک راه خوب برای ارتباط با همسر (سابق) خود است. این کار به شما امکان صحبت و بحث در مورد تربیت و بزرگ کردن فرزندانتان را می دهد، بدون اینکه شما را یاد خاطره های بد بیندازد و زخم های کهنه را باز کند. همچنین ایمیل یک تاریخچه مکتوب و ضبط شده و قابل استناد در دادگاه است؛ بنابراین والدین در استفاده از آن دقت می کنند».
2- بچه ها را به درمانگر و روانشناس خود تبدیل نکنید
نومن میگوید: «نوجوانان دوست دارند که احساس آرامش کنند و طلاق، دنیای آنها را وارونه می کند. در دام اینکه اطلاعات و مسائل طلاق و اختلافات و احساسات عصبی خود نسبت به همسرتان را با بچه های بزرگتر در میان بگذارید، نیفتید. نگرانی های خودشان و احساس نیازی که به آرامش دارند، سبب می شود بفهمند چه اتفاقاتی دارد برای شما می افتد؛ اما وظیفه ی شماست که پدر یا مادر باشید و نه آنها. از خانه بیرون بروید و دنبال کمک برای خود باشید و در صورت لزوم نزد یک مشاور یا درمانگر بروید. رفتار با فرزندان به عنوان یک دوست غمخوار غلط است و به آنها صدمه می زند».
3- سعی کنید فرزندانتان را درک کنید
نومن میگوید: «بچه ها نیاز دارند که احساس کنند فهمیده و درک می شوند و بعد از طلاق آنها احساس آشفتگی و نگرانی می کنند. حرف های آنها را بشنوید و به آنها نگویید چه فکری کنند. این ممکن است سخت باشد؛ اما هیچ گاه از همسر سابقتان بدگویی و انتقاد نکنید، زیرا این انتقادی از فرزند شماست، چرا که 50 درصد متعلق به همسر سابق شماست. تنها به نکته هایی که به شما می گویند پاسخ دهید. بگویید: «به نظر میاد از اینکه نامزد همسر پدرت رو ملاقات کردی، عصبانی/ ناراحت هستی؛ درسته؟ به عنوان یک پدر یا مادر راه حلی ندارید، فقط باید به آنها گوش دهید».
4 - سؤال، جواب نکنید!
این کارشناس خانواده می افزاید: «به والدین می گویم به قضیه گردش آخر هفته فرزندتان با همسر سابقتان جوری فکر کنید که انگار او به خانه عمه یا دایی رفته است. هیچ چیز نگفتن، فرزندتان را دچار استرس می کند، انگار که او باید دو دنیای جدا را درست کرده و یواشکی و آهسته به دنیای دیگر وارد شود. از سوی دیگر، سوال و جواب زیاد او را دقیقا در مرکز قرار می دهد که از نظر عاطفی جایگاهی ناممکن است. بنابراین از فرزندانتان سوالات کلی و سرگرم کننده و جالب بپرسید تا تنش خنثی شود. سپس کل اتفاق را فراموش کنید».
5- صدماتی که زده اید، جبران کنید
بسیاری از زوج های جداشده، هنگامی که این راهنمایی ها را می خوانند، متوجه اشتباهاتی که غیر عمد مرتکب شده اند و صدماتی که غیرعمد به فرزندان خود وارد کرده اند می شوند. آیا برای جبران صدمات عاطفی و عواقب یک جدایی احمقانه خیلی دیر شده است؟
گری نومن می گوید: «خیر، بچه ها به طرز قابل توجهی بخشنده هستند، حداقل تا زمانی که به سال های جوانی و نوجوانی برسند که ممکن است احساسات عصبی در وجود آنها بیشتر ریشه بدواند. اگر شما اشتباه کرده اید، مهم است این کارها را انجام دهید:
ـ از آنها عذرخواهی کنید. اینکه ابراز تأسف کنید برای مدتی طولانی در خاطر فرزندانتان می ماند.
ـ با شرح و تفصیل، اشتباهات خود را دقیق به آنها بگویید و سپس قول دهید از این به بعد رفتار خود را تغییر می دهید.
ـ برای فرزند خود یک علامت خاص مشخص کنید، برای مثال به او بگویید هنگامی که شما از همسر سابقتان بدگویی کردید، مثلا دستش را بالا ببرد، که این کار باعث می شود حواستان سر جایش بیاید و متوجه اشتباه خود شوید و سریع از کار خود دست بکشید.
