اغلب افراد هنگامی‌که احساس می‌کنند در حال حمایت و دلداری دادن به مادران کودکان دارای مشکل، مثل سندرم داون هستند سخت در اشتباه‌اند زیرا در آن لحظه فقط موجبات ناراحتی آن‌ها را فراهم می‌کنند.

کلماتی که در غالب جملات استفاده می‌شوند قادرند به فردی کمک برای بهبودی زندگی و یا او را ناامید از زندگی کنند. در اینجا به برخی از نکات مفیدی اشاره می‌کنیم که می‌تواند از به وجود آمدن چنین اشتباهاتی جلوگیری به عمل آورد.

سکوت:

بدترین چیزی که می‌تواند اتفاق بیافتد همین سکوت و نگفتن هیچ‌چیز است. کنجکاوی در مورد کودکان دارای اختلال همیشه وجود دارد و اسثتسنی نیز وجود ندارد. بسیاری از افراد با عکس‌العمل نشان ندادنشان و یا گاهی نگاه‌های که مللو از سؤال است و پرسیده نمی‌شود باعث آزاردادن مادران این کودکان می‌شوند. پس اجتناب برای برقرار نکردن ارتباط به‌منظور آسیب ندیدن این افراد همیشه مفید نیست.

رسیدگی به‌تنهایی:

اشتباهی که خود مادران کودکان نیازمند به کمک‌های ویژه مرتکب می‌شوند این است که از دیگران درخواست کمک نمی‌کنند و با تمام مسئولیت را به‌تنهایی به دوش می‌کشند؛ اما گاهی کمک گرفتن از دیگران نیز می‌تواند ازلحاظ روانی نوعی حمایت عاطفی برای شما باشد.

او هدیه خداوند است:

کودکان با خودشان برکت و نعمت را برای ما به ارمغان می‌آورند. این‌که ما روزانه به خاطر وجود نعمت‌های الهی از او تشکر کنیم در زندگی روزانه و تحمل مشکلات تأثیر زیادی خواهد گذاشت.

من هرگز نمی‌توانم مانند شما تحمل‌کنم:

برخی زنان برای نشان دادن تحسین خود نسبت به مادران کودکان سندرم داون باعث سوءتفاهم و رنجش آن‌ها می‌شوند. آن‌ها می‌خواهند نشان دهند که چقدر شما قوی هستید اما از راه و کلام درستی وارد نمی‌شوند. همه ما می‌دانیم والدین و بخصوص مادران سندرم داون "ابر مادر” و دارای قدرت زیادی هستند. مسئولیت و نگهداری از این کودکان کار ساده‌ای نیست.

معجزه کلمات:

برخی از افراد به‌جای استفاده از کلمات دارای بار مثبت که می‌تواند سرشار از انرژی باشد از کلماتی استفاده می‌کنند که با برداشت مادران کودکان سندرم داون به‌نوعی توهین تلقی می‌شود. هر فردی دارای استعدادهای منحصربه‌فردی است. هر فرد نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد. حتی کودک شما نیز استعداد ویژه‌ای دارد.

آیا شما تست ژنتیک داده‌اید؟

هنگامی‌که با این مادران این‌گونه صحبت‌ها را مطرح می‌کنید آن‌ها عمیقاً در فکر فرورفته و به گذشته‌ای برگشت‌ناپذیر می‌اندیشند که آیا من به‌عنوان مادر کاری را به‌عنوان پیشگیری از این اختلال می‌توانستم انجام دهم و نداده‌ام؟

هر اتفاقی دلیلی دارد:

درست از که شاید این ضرب‌المثل در فرهنگ‌های مختلف در بین افراد رواج داشته باشد اما شما نباید به این مادران بگویید: هر اتفاقی دلیلی دارد شاید این مادران به دنبال دلیلی نباشند وزندگی خود را باوجود تمام فراز و نشیب‌ها در حال طی کردن باشند و شما با این جملاتتان آن ها را در فکر فروببرید.

واقعاً متأسفم:

شاید این مادر اصلا ناراحت و غم‌انگیز نباشد اما شما با ابراز تأسف مداومتان این حس بد را به او انتقال می‌دهید. هنگامی‌که مادر کودک خود را عاشقانه در آغوش می‌گیرد او در آن لحظه مانند تمام مادران دیگر در حال لذت بردن است. پس اگر نمی‌توانیم کمکی به دیگری کنیم، موجبات ناراحتی را نیز برای او فراهم نکنیم.

برخی افراد برای دلگرمی دادن به این مادران عنوان می‌کنند کودکتان که خیلی عادی است و به نظر نمی‌رسد دارای اختلال باشد؛ اما چه چیزی عادی است؟ صورت کودکان سندرم داون که کاملاً نشان‌دهنده اختلال است، پس چگونه این حرف را عنوان می‌کنید. راه بهتری برای دلگرمی دادن به این مادران بیابید…