در حقیقت هیچ انسانی عصبانی، افسرده و ناراحت به دنیا نمی آید؛ بلکه این خستگی ناشی از اتفاقات ناخوشایند زندگی است که او را به جایی می رساند که احساساتش را به شکل عصبانیت و ناراحتی ابراز کند.
درحقیقت کینه، دشمنی و ارتباط نادرست با دیگران سلامت روانی فرد را به خطر می اندازد. با پاسخ دادن به سوالات آزمون زیر متوجه می شوید که آیا ارتباطتان با دیگران در تنگنا قرار گرفته است و یا برعکس به خوبی می توانید مشکلتان را به شیوه ای درست و منطقی حل کرده و ارتباطی سالم با دیگران برقرار کنید.
1- من همیشه اولین نفری هستم که برای گرفتن حق دیگران اقدام می کنم.
صحیح □ غلط □
2- اگر کسی به من بگوید چه کنم و چه نکنم، به شدت عصبانی می شوم.
صحیح □ غلط □
3- ابراز ناراحتی و عصبانیت به کسی که تو را ناراحت کرده، کاملا درست و منطقی است.
صحیح □ غلط □
4- اینکه نفر دوم باشم، مرا بسیار آزار می دهد.
صحیح □ غلط □
5- بیشتر اوقات برای به دست آوردن چیزی که می خواهم، دعوا می کنم.
صحیح □ غلط □
6- برای صحبت کردن با افرادی مانند افسر پلیس تردید نمی کنم و مضطرب نمی شوم.
صحیح □ غلط □
7- دوست دارم رفتار دیگران را اصلاح کنم.
صحیح □ غلط □
8- دوست دارم به افرادی که قبلا مرا آزار داده اند یا ناراحتم کرده اند، فرصتی دوباره بدهم.
صحیح □ غلط □
9- اگر از دست کسی ناراحت شوم، بی درنگ این موضوع را به او می گویم.
صحیح □ غلط □
10- اگر فروتن باشی، مردم از تو سوءاستفاده می کنند.
صحیح □ غلط □
11- فردی که عصبانیتش را ابراز می کنید نسبت به کسی که خشم خود را پنهان می کند، سالم تر می ماند.
صحیح □ غلط □
12- اگر یک نفر از کسی که از او متنفرم به بدی بگوید، بسیار خوشحال می شوم.
صحیح □ غلط □
برای محاسبه امتیازتان به هر پاسخ صحیح یک امتیاز بدهید و در نهایت تمام امتیازات را با هم جمع بزنید، به یاد داشته باشید هنگامی که می خواهید به سوالات آزمون های خودشناسی پاسخ دهید، ممکن است ناخودآگاه پاسخی درست و واقعی به سوالات ندهید؛ مثلا هنگامی که مقدمه این آزمون را خواندید برای اینکه نتیجه آزمون میزان خشم شما را بالا نشان ندهد، به گوه ای پاسخ دهید که در نهایت به عنوان فردی که خیلی زود عصبانی و ناراحت می شود، شناخته نشوید.
برای رفع این حالت می توانید از فردی که به شما نزدیک است و شما را به خوبی می شناسد، بخواهید هنگام پاسخ دادن به سوالات کنارتان باشد و در پاسخ دادن به سوالات به شما کمک کند.
امتیاز 0 تا 6: میزان خشم و عصبانیت شما در حد میانه است. به ندرت می توان کسی را پیدا کرد که هرگز عصبانی نشود و اگر چنین فردی وجود داشته باشد، باید به سلامت روان او شک کرد. عصبانیت واکنش کاملا طبیعی انسان ها و حتی حیوانات است. برای حفظ سلامت روح و روان و حتی سلامت جسم، افراد باید در صورت لزوم خشم خود را بیرون بریزند؛ اما چگونگی بیرون ریختن خشم، نیاز به مدیریت و کنترل صحیح احساسات دارد و این طور نیست که خشم به شکل داد و فریاد و دعوا ابراز شود، بلکه ابراز خشم می تواند به روش هایی کاملا متفاوت باشد که آسیبی به فرد خشمگین و اطرافیانش وارد نشود.
امتیاز 7 و بیشتر: خشم و عصبانیت شما در حد بالایی قرار دارد و به همین دلیل بدنیست ریشه اصلی این حالات را در خود پیدا کنید تا با اقدامات مناسب و آموختن پیشگیری های لازم، بتوانید مانع ابراز خشم به شکل نادرست شوید و میزان آن را کمتر کنید. درواقع شیوه ابراز احساسات شما نسبت به موقعیت های هیجانی به گونه ای است که در نهایت منجر به خشم و عصبانیت می شود. مطمئن باشید که با کنترل حالت های هیجانی و عصبانیت می توانید فرصت های بهتری را از آن خود کنید؛ پس باید شیوه کنترل و مدیریت صحیح خشم را بیاموزید.
موضوع خشونت و عصبانیت چنان عمیق و گسترده است که بسیاری از روان شناسان آن را یک ویژگی ذاتی می دانستند؛ در حالی که امروزه روان شناسان معتقدند عصبانیت یک ویژگی ذاتی نیست، بلکه واکنشی است که از طریق تجربه در مسیر زندگی آموخته می شود. مهم ترین افرادی که خشم را از آن ها می آموزیم، والدینمان هستند و در درجه بعدی این دوستانمان هستند که خشم را به ما یاد می دهند.
انسان ها در ذات خود توانایی بروز رفتارهای خشونت آمیز را دارند؛ درواقع ماشه خشونت افراد هنگامی کشیده می شود که یا دیگران آن ها را آزرده کنند و یا اینکه مخالف خواست و علاقه شان رفتار کنند.
کودکی که در محیط خشن تربیت می شود و رشد می کند، این رفتارها را می آموزد و در بسیاری اوقات احساساتی مثل استرس، غم وحتی شادی و خوشحالی را بیجا ابراز می کند و یا اصلا آن ها را بروز نمی دهد که این امر در زمان های دیگر و در جایی دیگر به شکل خشم و عصبانیت نشان داده می شود. رفتارهای خشونت آمیز معمولا به شکل هجوم به سمت دیگران، ناسزاگویی، رفتار خشونت آمیز مانند کتک زدن و دست به گریبان شدن، رفتارهای نادرست اجتماعی، زورگویی و یا به شکل دورشدن از دیگران و منزوی شدن ابراز می شوند.
برای درمان خشم باید ابتدا انواع خشم و مفاهیم مربوط به آن را مشخص کرد. در حقیقت فرد باید علت و ریشه خشمش را بداند و بیاموزد که چگونه باید خشمش را ابراز کند؛ مثلا شماره 11 این آزمون در مورد این است که خشونت باید بیرون ریخته شود تا انرژی های منفی تخلیه شوند و سلامت فرد را به خطر نیندازند.
براساس تحقیقات بسیاری که انجام گرفته است، بیرون ریختن خشم همیشه نضیمنی برای حفظ سلامتی فرد نیست و اثرات بیماری زای خشونت را کاهش نمی دهد. درواقع اگر افراد در مشاجرات نتوانند با ریشه احساساتشان کنار بیاند و راهی مناسب برای رفع آن بیابند، بحث و مشاجره شدیدتر می شود. بسیاری اوقات دلیل مخالفت ما با دیگران و یا عصبانی شدن ما لزوما اختلاف نظر و یا اشتباه بودن نظر و کار آن ها نیست، بلکه ما به دلیل پیشینه ذهنی و خاطراتی ک داریم، برای آن مسئله خاص عصبانی می شویم.
خشونت ناگهانی به سختی کنترل می شود و مهارکردن آن نیازمند آموختن تکنیک های گوناگون است. تحقیقات نشان می دهند افرادی که ناگهان عصبانی می شوند و نمی توانند ناراحتی خود را مدیریت کنند، نسبت به افرادی که کنترل بیشتری بر احساسات خود دارند، سلامتی کمتری دارند.
افرادی که به اکثر پرسش های این آمزون پاسخ صحیح داده اند، نسبت به افرادی که تعداد پاسخ های منفی آن ها بیشتر است، معمولا ارتباطات اجتماعی ضعیف تری دارند و میزان رفتارهای دوستانه آن ها کمتر است. این افراد کمتر به دیگران اعتماد می کنند، سعی دارند از موقعیت هایی که دیگران ممکن است از آن ها بهره ای ببرند، اجتناب کنند.
رفتارشناسان معتقدند خشونتی که افراد در رفتارشان با دیگران دارند، بیشتر اوقات نتیجه ناراحتی ها و ناکامی هایشان در زندگی شخصی ست. این افراد نسبت به دیگران تنهاتر، غمگین تر و افسرده ترند و اعتماد به نفس پایینی دارند. درحقیقت براساس تحقیقات، خشونت و عصبانیت ما مستقیما با سطح سلامت روحی ما در ارتباط است؛ یعنی توانایی در کنترل خشونت به سلامت روح و روان ما در ارتباط است؛ یعنی ناتوانی در کنترل خشونت به سلامت روح و روان ما آسیب می زند و از طرف دیگر بیشتر اوقات افرادی که سلامت روحی پایینی دارند، در کنترل این احساسات ناتوانند.
گرچه کنترل عصبانیت کار دشواری است، اما نتیجه آن بسیار بهتر و شیرین تر از عذاب وجدان و پشیمانی پس از یک رفتار نادرست ناشی از عصبانیت است.
