هیچ انسانی به خودی خود در ابتدای هر کار و فعالیتی، کار بلد نبوده است، بلکه با یادگیری و تلاش در زمینه‌های مربوط به کارش، رفته رفته به چم و خم آن آشنا شده. این مقوله در مورد تمامی کارهایی که فکرش را بکنید صدق می‌کند. و طبیعتا در زمینه بازی‌های رایانه‌ای نیز اوضاع به همین منوال است و ما جماعت گیمر نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیستیم.

راه‌هایی برای شناسایی کردن نوب‌ها
 

 

هیچ کدام از ما در اوایل گیمر بودن حرفه‌ای نبودیم و روز‌های بسیاری را به عنوان تازه کار و مبتدی سپری کرده‌ایم. اما میل به یادگیری و تلاش برای فراگرفتن فوت و فن بازی‌ها و مشورت کردن با افراد با تجربه، از ما چیزی را ساخته است که امروزه هستیم. ولی افرادی هم هستند که از همان ابتدا فکر می‌کنند که همه چیز را بلدند و خود را علامه دهر می‌دانند. به این افراد در جامعه "نوب” گفته می‌شود. که بدلیل افزایش چشمگیر این افراد در میان گیمر‌ها، تصمیم گرفتیم که این مقاله را به آن‌ها اختصاص بدهیم.

"نوب” (Noob) به کسی گفته می‌شود که در کاری بی‌تجربه است. این کلمه، محاوره شده Newbie است. با اینکه معنای این دو کلمه یکسان است، اما در عمل تفاوت زیادی بین افرادی است که در این دو گروه قرار می‌گیرند. که در ادامه به گوشه‌ای از این تفاوت‌ها اشاره می‌کنیم.

شخص نوب از اعتماد به نفس بسیار بالایی برخوردار است. به طوری که در اولین برخورد با آن‌ها، همه به این موضوع پی خواهند برد. و همانطور که پیش‌تر گفته شد، اطلاعات خود را درست و کامل دانسته و به طبع حرف کسی را نیز قبول نمی‌کنند. خودخواهی و لجاجت آن‌ها باعث می‌شود که تمایل به یادگیری و پیشرفت در آن‌ها از بین برود و سطح گیمری آن‌ها در همان حدی که هستند باقی بماند. اما در سوی دیگر Newb ها با اینکه مانند نوب‌ها تازه کار هستند؛ عطش سیری ناپذیری برای بهبود و رفتن به مراحل بالاتر دارند و با گرفتن راهنمایی از افراد باتجربه و تلاش برای بالا بردن سطح خود، به سرعت پیشرفت می‌کنند.

مهم‌ترین تفاوت آن‌ها با نوب‌ها این است که اشتباهاتشان را قبول می‌کنند. و مانند آن‌ها لجوج نیستند. در هر حال، نوب بودن نه از چهره معلوم است و نه روی پیشانی آن‌ها نوشته است که من نوب هستم! به همین دلیل پس از تلاش‌های مشقت بار، لیستی از عادات و رفتار نوب‌های عزیز را گردآوری کرده‌ایم که با خواندن آن شناسایی این افراد بسیار راحت‌تر می‌شود. قبل از شروع، این نکته را گوشزد کنیم که اگر از فردی فقط یک بار این رفتار‌ها را دیدید، دلیل نمی‌شود که او حتما یکی از دوستان نوب است.

این شما و این هم رفتار‌ها و کارهایی که اکثرا از نوب‌ها سر می‌زند:

با تمام ادعایی که دارند، چیزهای زیادی را باید یاد بگیرند

بیشتر نوب‌های عزیز تصور می‌کنند که در بازی کردن بسیار حرفه‌ای هستند و این ناشی از همان اعتماد به نفس کاذبی است که پیش‌تر به آن اشاره کردیم. برای پی بردن به این مسئله کافی است که چنین شخصی را کنار یک گیمر حرفه‌ای قرار دهید. در ابتدا او با تعریف از خود و گرفتن اشکال از فرد گیمر سعی در اثبات خود دارد.

اما پس از مدتی واکنش‌هایی را که از او می‌بینید، دیدنی است. در ابتدا ممکن است که فرد مورد نظر ما تحت تاثیر بازی کردن آن گیمر قرار نگیرد ولی بدون شک پس از مدتی شاهد تغییر در چهره او از جمله گرد شدن چشمانش از تعجب و وا رفتنش بر روی صندلی می‌شوید. همچنین شنیدن جملاتی نظیر، "چطوری این کار را کردی؟” و "مگر همچین چیزی هم شدنی است؟” از او، بسیار محتمل است. تمامی این مطالب برای این بود که بگوییم بیشتر ادعایی که یک نوب در مورد خوب و حرفه‌ای بازی کردنش می‌کند، مزاح هستند. و هنوز چیزهای زیادی هستند که باید یاد بگیرند.
 

 

جوگیر شدن

هنگامی که کسی غرق در بازی می‌شود ممکن است از خود بیخود شده و دچار حالت جو گرفتگی شود. گستره کسانی که دچار این حالت می‌شوند، تنها به نوب‌ها محدود نمی‌شود و افراد بسیاری نیز ممکن است که حرکات ناشی از این حالت را از خود بروز دهند. اما افراد مد نظر ما همیشه این حرکات و رفتارها را نشان می‌دهند. به دفعات با کسانی همبازی شده‌ام که هنگام بازی کردن "نید فور اسپید” با هر پیچ جاده پیچیده‌اند و یا دسته را به جهت‌های مختلف برده‌اند و یادآوری این‌که دسته فاقد هر گونه حسگری است عملا برای آن‌ها بی فایده است.

همچنین آن‌ها هنگام بازی کردن "ندای وظیفه” با سرک کشیدن همزمان با شخصیت بازی، اطرافیان را متعجب ساخته و بعضا آن‌ها را به خنده وا داشته‌اند. اما هنگامی که بازی تمام شود با کمال تعجب مشاهده شده که اکثر حرکات سر زده از خود را انکار می‌کنند و یا در بهترین حالت به توجیه حرکات خود می‌پردازند. به هر حال چند بار مشاهده شدن این حالات از یک شخص تا حدودی او را به نوب بودن نزدیک می‌کند.

 

سرو صدا هنگام بازی کردن

ایجاد سرو صدا هنگام انجام یک بازی مانند جوگیر شدن از مواردی به شمار می‌رود که به یک اپیدمی در میان افراد تبدیل شده است. بسیار پیش آمده که سر و صدا کردن به هنگام بازی را از افرادی که گیمر نیستند نیز دیده و شنیده باشیم. اما سر زدن این حالات از یک گیمر نشان از نوب بودن او دارد. خیلی اوقات پیش آمده که هنگام بازی کردن با دوستان، شاهد آن بودیم که بعضی‌ها صداهای موجود در بازی‌های مختلف از جمله صدای موتور یک لامبورگینی در "نید فور اسپید”، صدای شلیک AK-47 در "بتلفیلد” و در موارد بسیاری صدای فنون رزمی در بازی‌های "مورتال کامبت” و WWE را بدون هیچگونه تفاوتی تکرار می‌کنند.

این مورد در اوقاتی که در کنار یکدیگر مشغول تفریح هستیم زیاد آزار دهنده نیست و اکثرا موجبات خنده را برای همه فراهم می‌کند. اما درست در برهه‌ای از بازی که به دقت نیاز است، نوب‌های عزیز که حتی با فشار دادن دکمه‌های گیم‌پد از خود صداهای مختلف ساطع می‌کنند، تمرکز فرد گیمر را به هم زده و او را تا سر حد مرگ عصبانی می‌کنند. گفتن جملاتی مثل "چه می‌شود اگر صدای فنون لعنتی را درنیاوری” و یا "این سر و صدای اعصاب خرد کن را تمام کن” بسیار بی‌فایده است. زیرا آن‌ها نوب هستند و این چیزها در کله شان فرو نمی‌رود. اصلا نوب‌ها ساخته شده‌اند برای رفتن روی اعصاب دیگر گیمرها.

 

خواندن دفترچه راهنما

عموما هنگام خرید هر بازی، دفترچه‌ای به عنوان راهنمای بازی و توضیحاتی کلی درباره آن به صورت فیزیکی و یا دیجیتالی به خریدار عرضه می‌شود. در سال‌های نه چندان دور به دلیل این‌که اینترنت مانند چیزی که امروز شاهد آن هستیم فراگیر نشده بود و همچنین تعداد سایت‌های مرتبط با بازی‌های رایانه‌ای بسیار کمتر بود؛ دفترچه‌های یاد شده بسیار با ارزش‌تر از حالا بودند. با این حال همانطور که گفتیم آنها تنها گوشه‌ای از اطلاعات موجود در بازی را آن هم بسیار مختصر و اجمالی توضیح می‌دهند و نه روش بازی کردن را. اما دوستان عزیز نوب ما ساعت‌ها وقت صرف مطالعه دفترچه‌ها کرده و کلمه به کلمه آنها را از بر می‌شوند.

تا اینجا کسی با این موضوع مخالفتی ندارد. اما زمانی این کارها به درد می‌خورد که آن‌ها از نکات فرا گرفته در راهنما‌ها بتوانند به خوبی استفاده کنند و این اصل ماجرا است. این عزیزان پس از اینکه به سراغ بازی رفتند به کلی اکثر توصیه‌ها را فراموش کرده و به همان رویه مخصوص خودشان بازی‌ها را انجام می‌دهند. و این سوال را در ذهن همه به وجود می‌اورند که چرا راهنما را می‌خوانند؟

 

نادرست در دست گرفتن گیم‌پد (دسته)

اگر نگاهی به گیم‌پد‌های کنسول‌های نسل‌های قبل و سیر پیشرفت آن‌ها در طول زمان نگاهی بیاندازید به این موضوع می‌رسید که از ابتدای عمر کنسول‌های بازی، همواره شرکت‌های سازنده این دستگاه‌ها با یکدیگر بر سر طراحی گیم‌پدهای کنسولشان در رقابت بوده و در هر نسل با بهره گیری از علم مهندسی ارگونومیک سعی در تغییر طراحی آنها به منظور استفاده راحت‌تر داشته‌اند.

اما گروهی از گیمرها (همان نوب‌های عزیز) به کلی با انجام دادن برخی کارها، زحمت طراحان گیم‌پدها را زیر سوال می‌برند. که در راس همه این کارها، در دست گرفتن گیم‌پد کنسول‌ها به صورت‌های عجیب و غریب است. بارها مشاهده شده که برخی از افراد گیم‌پدها را روی زمین می‌گذارند و مشغول بازی می‌شوند و یا با انگشت‌های اشاره خود آنالوگ‌ها را کنترل می‌کنند. این رفتار‌های نامتعارف شاید در برخی از کارهای دیگر از جمله گیتار نوازی نشانه تبحر فرد باشد اما در جامعه گیمرها این کارها نشانه نوب بودن فرد است و بس.

 

نوب‌ها به طور شگفت آوری در بازی‌های فایتینگ (مبارزه‌ای) درخشان ظاهر می‌شوند

به یکی از تلخ‌ترین راه‌های شناسایی نوب‌ها می‌رسیم. سبک مبارزه‌ای (فایتینگ) یکی از پرطرفدارترین سبک‌ها در میان همه است و بازی‌های این سبک اکثرا طوری طراحی و ساخته شده‌اند که حتی کسی هم که گیمر نباشد قادر به بازی کردن آن‌ها است. البته حرفه‌ای بازی کردن این دست عناوین و اجرای فنون چند ضرب نیازمند سرعت بالا و هماهنگی و دقت در دکمه زنی است و کار هرکسی نیست. و همانطور که معلوم است برای رسیدن به این سطح باید بسیار تمرین کرد. اما افرادی هستند که بدون حتی کوچکترین تمرینی، افراد حرفه‌ای را به راحتی شکست داده‌اند. برای ملموس‌تر شدن این موضوع مثالی می‌زنیم.

فرض کنید که همراه چند نفر از آشنایان در حال بازی کردن "مورتال کامبت” هستید. و شما به واسطه گیمر بودنتان، به طبع بسیار حرفه‌ای‌تر از بقیه بازی می‌کنید اما ناگهان مشاهده می‌کنید که طرف مقابل با دکمه زنی‌های بی هدف و مداوم شما را شکست می‌دهد. ولی قسمت جالبش اینجاست که فرد پیروز شده خود را بهتر و بالاتر از شما می‌داند و مدام این را به شما گوشزد می‌کند. شاید در ابتدا این فرد نوب به نظر نرسد ولی هنگامی که حالت‌های جوگرفتگی و صدای فنون را از اون شنیدید به این موضوع پی خواهید برد. به طور قطع این مورد را اکثر شما تجربه کرده و طعم تلخ بازی کردن با یک نوب را چشیده‌اید.

 

پرتاب بی‌هدف نارنجک‌ها

نوب‌ها در بازی‌های آنلاین به خصوص کانتر استریک حضور گسترده‌ای دارند و حتی برخی از آن‌ها دارای سطحی بالا در این دست بازی‌ها هستند. اما این نشانه نوب نبودن این افراد نیست. همانطور که می‌دانید در بازی‌های چند نفره آنلاین هماهنگی و پیروی از دستورات تیم مهم‌ترین عامل پیروزی است. اما افراد نوب با ایجاد سر و صدا در بازی و شلیک‌های بی مورد مکان اختفای تیم خود را لو داده و به راحتی راند را به حریف واگذار کرده‌اند. اما از این بدتر پرتاب بی‌هدف انواع نارنجک‌ها است که بیشتر به ضرر تیم خودی است تا تیم دشمن.

باور کنید که هم تیمی شدن با این افراد بسیار زجر آور است و این را تا زمانی که در موقعیتش قرار نگیرید حس نمی‌کنید. بارها شده که توسط این افراد یا با نارنجک اندازی آن‌ها به هوا رفته‌ام و یا دید کاراکترم توسط نارنجک‌های نوری و صوتی آن‌ها کور شده و توسط دشمن از پای در آمده‌ام. اگر در هنگام انجام دادن بازی‌‌های آنلاین دیدید که با چنین کسانی هم تیمی هستید، درنگ نکنید و به سرعت از بازی خارج شوید.

 

خوشحال شدن از همه چیز

اگر از گیمرهای نسل هفتم باشید کاملا با رقابت گیمرها در زمینه میزان تروفی‌ها و یا اچیومنت‌های‌شان آشنا هستید. وجود این دو سیستم باعث شده که اکثر گیمرها برای اثبات حرفه‌ای بودن خود تمامی امتیازات ممکن در یک بازی را کسب کرده و به اصطلاح آن را پلات کنند. به دست آوردن اچیومنت‌های سخت مثل” Kifflom ” در بازی GTA V بسیار انرژی بخش است، اما در کنار این اچیومنت‌ها، مواردی هم هستند که برای انجام دادن کوچک‌ترین کارها به گیمر‌ها تعلق می‌گیرند. نوب‌ها از این نوع امتیازات بسیار خوشحال شده و به شادی می‌پردازند.

آن‌ها تفاوتی میان به دست آوردن یک اچیومنت طاقت فرسا در "دارک سولز” و وارد کردن نام برای یک کاراکتر در یک بازی قائل نمی‌شوند. و همین است که تفاوت میان یک نوب و یک گیمر واقعی را آشکار می‌سازد. اکثر گیمر‌ها تا زمانی که به هدف خود در یک بازی نرسند دست از تلاش بر نمی‌دارند و با جدیت به کار خود ادامه می‌دهند اما جماعت نوب به هیچ وجه اینگونه نیستند و جدیت یک گیمر حرفه‌ای را ندارند.

کلام آخر

در طول این مقاله با‌رها به تفاوت میان گیمر‌های حرفه‌ای و نوب‌ها اشاره کردیم و اکثر عادات و رفتاری را که آن‌ها از خود نشان می‌دهند را برای شما بازگو کردیم. از تمامی این‌ها می‌توان این نتیجه را گرفت که آن‌ها با تمام ادعا و اصراری که بر نشان دادن خود به عنوان یک گیمر دارند، به هیچ وجه این‌گونه نیستند.

آن‌ها بعضا رفتارهایی را از خود نشان می‌دهند که به هیچ وجه در شان یک گیمر و شخصیت او نیست. اما آن‌ها هم یکی از شیرینی‌های زندگی گیمی ما به حساب می‌آیند و گاهی به وجود آن‌ها نیاز است. چون تا این افراد نباشند تفاوت میان گیمرها نا معلوم است.