اقتصادی فکر کردن در هنگام خرید خانه، شما را به سرمایه گذاری هایی با مبالغ کمتر و سوددهی بیشتر می رساند که تاثیر آن در آینده زندگی مشخص می شود. اینکه یک فرد با سرمایه های کمتر در بازار مسکن از بسیاری از امکانات چشم پوشی کند، یک رمز طلایی است که خیلی ها آن را به کار می بندند و خیلی ها هم از آن غافل اند. بسیاری از جوان ها هستند که دوست دارند در همین اول زندگی مشترک خود، در همان محله ای زندگی کنند که پدر و مادرشان هستند یا اینکه خیلی ها چون عادت کرده اند، در مناطق بالاتر به لحاظ کلاس زندگی و امکانات و آب و هوا و ترافیک، عمر خود را گذرانده اند، حاضر نیستند چند سالی در مناطق ارزان تر با شرایطی شاید سخت تر و با آلودگی و شلوغی بیشتر زندگی کنند اما بهره گیری از «لِم»های بازار می تواند شما را در زندگی آینده چندین سال جلو بیندازد.

در این گزارش می خواهیم یک لِم دیگر را در بازار مسکن به شما معرفی کند که می توانید برای خرید آپارتمان خود 30-20 و حتی در مناطقی 50-40 میلیون تومان صرفه جویی کنید و این مبلغی که در دست تان می ماند را در بازار دیگری که می خواهید سرمایه گذاری کنید.

آپارتمان های چهار طبقه ای که نوساز نیستند و شاید 15-10 سال از ساخت شان می گذرد، بدون آسانسور هستند. برای افرادی که سن و سالی از آنها گذشته، آسانسور یکی از مهمترین فاکتورها در هنگام خرید یا رهن و اجاره یک واحد آپارتمان در طبقات چهارم یا پنجم است؛ ملاکی که حتی برای جوان ترها هم در خرید و فروش آپارتمان در نظر گرفته می شود. هنگامی که وارد یک بنگاه املاک می شوید و از مشاوران آن آژانس معاملات ملکی موارد رهن و اجاره یا فروش می خواهید که به شما معرفی کنند، اولین سوال مشاور، میزان بودجه شماست. معمولا زوج های جوان یا در کل افرادی که سن و سال بالایی ندارند و هنوز از قوای جوانی برخوردارند، در معرض یک پیشنهاد وسوسه انگیز قرار می گیرند.

مشاور املاک که می بیند شما بودجه آنچنانی برای خرید یا اجاره ندارید، به شما پیشنهاد می دهد یا بودجه خود را بالا ببرید یا اینکه رنج زندگی در طبقات بالاتر را به جان بخرید و با مبلغی کمتر در واحدهای بالاتر زندگی کنید اما افزایش بودجه به معنی رفتن در صف گرفتن وام بانک ها و منت کشیدن از این و آن برای اینکه ضامن شما شوند و البته پرداخت اقساط آنچنانی که قاعدتا در توان یک زوج که به تازگی زندگی خود را آغاز کرده اند نیست.

منظور ما از زندگی در طبقات بالاتر، آپارتمان هایی است که آسانسور ندارند. پله ها و تعداد بالای آنها که هر چه طبقات بیشتر می شود، تعداد آنها افزایش می یابد می تواند در تصمیم شما نقش سرنوشت سازی را ایفا کند.

مشاوران املاک می گویند افرادی که می توانند از پله ها رفت و آمد کنند و بیماری استخوانی مانند دیسک های مختلف گردن و زانو و ... ندارند، می توانند با خریدن رنج عبور از این پله ها، با مبلغ کمتری صاحب یک آپارتمان در همان منطقه ای شوند که می خواهند. پله هایی که امروزه با ارتفاع 23-20 سانتیمتر ساخته می شوند، در حالی که استاندارد ارتفاع پله ها 17 سانتیمتر است.
گرچه امروزه آپارتمان های با تراکم پنج طبقه و بعضا مجموعه های چهار طبقه هم با آسانسور ساخته می شوند و دیگر کسی خوش ندارد از پله های بی شمار ساختمان ها رفت و آمد کند اما در اغلب ساختمان های موجود در بازار و مخصوصا محله های قدیمی تر، آسانسور خیلی هم معمول نیست.

نداشتن آسانسور تنها عیب زندگی در طبقات بالای اینچنینی نیست، معمولا در چنین واحدهایی فشار آب به اندازه محسوسی کمتر از واحدهای همکف، اول و دوم است. طبیعتا این هم معیار بی اهمیتی نیست. دوش گرفتن با فشار کم آب به همان اندازه بالا و پایین رفتن از پله ها طاقت فرساست. البته این معضل با پاتک هایی حل می شود. استفاده از پمپ آب می تواند این مشکل را حل کند. البته باید این نکته را هم گفت که در ساختمان هایی که آسانسور موجود است هر چقدر به سمت واحدهای بالاتر بروید، باید این واحدها را گرانتر بخرید چرا که این واحدها نسبت به طبقات همکف و اول و دوم آفتاب گیرتر هستند و اصطلاحا View بهتری دارند.

قیمت این آپارتمان ها چقدر کمتر است؟

تحقیقات میدانی و تلفنی ما نشان می دهد این روش خرید و اجاره در بازار به یک روال طبیعی تبدیل شده است. اختلاف قیمت در خرید و فروش واحدهای طبقات چهارم و پنجم ساختمان های بدون آسانسور با طبقات اول و دوم در بعضی موارد به متری 500 هزار تومان هم می رسد و شما در اینگونه موارد می توانید در خرید یک آپارتمان 70 متری با این شیوه 35 میلیون تومان صرفه جویی کنید.

هم اکنون در منطقه افسریه در خیابان قناعتیان با متراژ 45 متر، واحدهای طبقه چهارم بدون آسانسور 20 میلیون تومان رهن می شود، در همین منطقه واحدی در همان طبقه در خیابان مهدوی با همان متراژ 45 متری و با همین قیمت به رهن گذاشته شده است. در خیابان رحیمی واحد 40 متری نیز بدون آسانسور در طبقه چهارم، همان 20 میلیون تومان رهن می شود اما در همان منطقه افسریه طبقه سوم با متراژ 45 متر و البته نوساز 32 میلیون تومان به آژانس املاک سپرده شده است.

همین مشاور ملکی به ما می گوید اگر موارد مشابهی در طبقات دوم و سوم دارد که مثلا برای 20 متری بیشتر از این متراژ، باید 43 میلیون تومان برای رهن آنها پرداخت کنید. صادقی، یک مشاور املاک در منطقه تهرانپارس می گوید اگر به دنبال رهن کامل واحدی در طبقات همکف یا اول دو دوم در ساختمان های بدون آسانسور در این منطقه باشید، به عنوان مثال واحدی 100 متری نوساز، مجبور به رهن 100 میلیون تومانی هستید اما او از اختلاف فاحشی پرده برمی دارد که در این منطقه میان یک واحد در طبقه چهارم و واحدهای طبقات پایین تر برقرار است.

او واحدی را به ما معرفی می کند که با همان متراژ و امکاناتی برابر اما به واسطه نداشتن آسانسور، می تواند 70 میلیون تومان برای مشتری معامله کند و حتی تخفیف بیشتری هم بگیرد.

یک مشاور املاک در مناطق مرکزی تهران در منطقه خوش و آذربایجان در گفتگوی تلفنی با ما بیان می کند که البته خیلی هم صاحبخانه ها به مستاجرها رحم نمی کنند و واحدهای به قول معروف «پله خور» را با اختلاف قیمت چشمگیری به مشتری نمی دهند. از او دلیل این مسئله را می پرسیم، او پاسخ می دهد که آنها خودشان که در این واحدها نمی نشینند و البته طمع پول بیشتر هم دارند؛ بنابراین می گویند «مستاجر مجبور است این پله ها را بالا و پایین کند، پس چرا ما رهن ملک را پایین بیاوریم.»

یک آژانس مشاور ملکی در منطقه جمالزاده که مرکز شهر به حساب می آید، به ما مواردی معرفی می کند که اگر برآیند بگیریم یک واحد 60 متری در طبقه چهارم که نوساز هم نیست و آسانسور هم ندارد، 45 میلیون تومان برای رهن، هزینه روی دست مستاجر آن می گذارد در حالی که اگر آن مستاجر راحتی بیشتری بخواهد و طبقات پایین تر را انتخاب کند، باید 150 هزار تومان کرایه بیشتر بپردازد.

برای خرید و فروش هم می توان مواردی یافت که در این منطقه 230 میلیون تومان قیمت فروش واحد واقع در طبقه دوم است در حالی که چون ساختمان نامبرده آسانسور ندارد، می توانید با 20 میلیون تومان کمتر، واحد طبقه چهارم آن ساختمان را بخرید.

در شرایطی که شما در آغاز راه زندگی مشترک خود باشید یا اینکه سرمایه آنچنانی نداشته باشید، همین 20 میلیون تومان هم غنیمت است. تازه بانک ها هم در این شرایط به سختی وام می دهند. شاید بگویید وام 45 میلیون تومانی بانک مسکن وجود دارد اما بسیاری از افراد برای خرید خانه از این وام استفاده می کنند و دیگر نمی توان دوباره از آن استفاده کرد. در خیابان شیخ صفی یک واحد 48 متری در طبقه چهارم، تک واحدی و هفت سال ساخت، 142 میلیون تومان به فروش گذاشته شده است؛ در حالی که اگر بخواهید اینچنین واحدی را در طبقه دوم بخرید باید متری 300-200 هزار تومان بیشتر پرداخت کنید.

در شهرهای دیگر هم وضع به همین منوال است. در مشهد موارد بسیاری در این زمینه وجود دارد. هم اکنون در ساختمان چهار طبقه بدون آسانسور مناطق غربی این شهر در منطقه لادن، طبقه اول و دوم آن متری دو میلیون و 500 هزار تومان فروخته می شود اما طبقه سوم آن متری دو میلیون و 400 هزار تومان و طبقه چهارم با قیمتی معادل دو میلیون و 150 هزار تومان معامله می شود.
در همان منطقه مشهد اگر به دنبال گزینه رهن و اجاره باشید، برای اجاره یک واحد 60 متری در طبقه همکف و اول یک ساختمان بدون آسانسور مجبور به پرداخت یک میلیون تومان در ماه می شوید اما در همان ساختمان اگر بخواهید در طبقه سوم یا چهارم زندگی کنید، می توانید 350 هزار تومان کمتر پرداخت کنید.

در مجتمع هایی که در همان منطقه به فروش گذاشته شده اند، طبقه اول آنها با قیمتی معادل 155 میلیون تومان خرید و فروش می شوند اما طبقات چهارمی که بدون آسانسور باشند 30 میلیون کمتر قیمت دارند.