افزایش سن و رسیدن به سن پیری برای هرانسانی گریزناپذیر است برای همین دلیل برای افراد مسن منشوری است که با هم میخوانیم:

ماده 1: حق زندگی.

• آزادی محل زندگی.

• خانواده و دیگر مداخله‌کنندگان درمانگر باید حق سالمند را در انتخاب محل زندگی رعایت نمایند.

• سالمند را باید از خطرات احتمالی هر موقعیت آگاه کرد.

ماده 2: مناسب‌سازی محیط زندگی با نیازهای فرد سالمند.

• محیط زندگی سالمند باید با نیازهای خاص وی مطابقت داشته باشد.

• در صورت کاهش استقلال فرد سالمند به هر دلیلی وی می‌تواند در منزل دوم خویش تحت مراقبتهای ویژه بخشهای دولتی یا غیردولتی قرار گیرد.

• ارتقاء کیفیت زندگی و آسایش جسم و روح سالمند باید هدف نهایی پروژه خدمت‌رسانی باشد.

• برخورداری از فضای خصوصی و اجتماعی ویژه سالمند می‌بایست در مراکز درمانی و توانبخشی مدنظر قرار گیرد.

ماده 3: زندگی اجتماعی علی‌رغم محدودیت‌های مشارکت سالمند.

• آزادی عمل در برقراری ارتباط حق مسلم سالمند است.

• خدمات اجتماعی می‌بایست با توجه به شرایط دوران سالمندی متناسب سازی شود.

• سالمندان باید از حقوق فردی واجتماعی خود مطلع شوند.

ماده 4: حضور و نقش فعال اطرافیان.

• حفظ روابط اجتماعی با خانواده و دوستان حق طبیعی سالمندان است.

• تقویت نقش مهم خانواده در ارائه حمایت‌های اجتماعی می‌بایست مدنظر قرار گیرد.

• در صورت عدم وجود نزدیکان حمایت گر این نقش به عهده مراکز توانبخشی و درمانی سالمندان و داوطلبان می‌باشد.

ماده 5: درآمد و دارایی.

• سالمند مالک تمامی درآمدها و دارایی‌های خود می‌باشد.

• دارایی فرد سالمند در صورت وابستگی روانی و جسمی وی از سوی قانون مورد محافظت قرار گیرد.

• در صورتی که درآمد و توانایی مالی سالمند کفایت رفع نیازهای او را نکند باید از حمایت رفاهی قانونی بهره‌مند شود.

ماده 6: ارج نهادن به فعالیتهای سالمند.

• حفظ و نگهداری تواناییهای انجام فعالیتها تا حد امکان.

• سالمندان با سطح شناختی پایین نیز نیاز به ابراز وجود دارند.

• مشارکت فعال سالمندان از احساس پوچی و بی‌ارزشی آنان پیشگیری می‌کند.

ماده 7: آزادی انجام فعالیتهای مذهبی.

• مراکز خاص سالمندان باید محلی برای ادای مراسم مذهبی داشته باشد.

• حفظ و تکریم سالمند با هر دین و مذهب.

• رعایت و حفظ اصول مذهبی مورد قبول فرد سالمند.

ماده 8: حفظ استقلال سالمند.

• پیشگیری از وابستگی سالمند توسط مراکز سالمندی و خانواده حق مسلم اوست.

• خانواده و مراکز سالمندی باید مجهز به دستورالعمل‌های پیشگیری از وابستگی جسمی و روانی سالمندان باشند.

ماده 9: حق بهره‌مندی از مراقبت.

• سالمند مثل هر گروه سنی دیگر باید دسترسی به مراقبت‌های خاص داشته باشد که این مراقبت شامل تمامی خدمات پزشکی و توانبخشی لازم می‌باشد.

• تجهیز مۆسسات توانبخشی و بیمارستانها با نیازهای خاص سالمند از وظایف دولت است.

ماده 10: حق بهره‌مندی از مراقبین آموزش دیده.

• وجود آموزش خاص در رشته سالمندشناسی و طب سالمندی برای مراقبین اساسی است.

• بهره‌مندی تمامی پرسنل مراقب از حمایتهای روانی در مراکز سالمندی.

ماده 11: رعایت شرایط جسمی و روحی در مراحل آخر زندگی سالمند.

• مراقبت دقیق از دردهای جسمی و تالمات روحی در مراحل آخر زندگی سالمند و حمایت از خانواده وی وظیفه نظام‌های حمایتی است.

• تمامی مراقبین باید از اصول ارتباطی در مورد مراحل آخر زندگی و مرگ سالمند مطلع باشند.