آیا تا به حال در سایت های مخصوص، سرعت اینترنت خود را اندازه گرفته اید؟ به این فکر کرده اید که دقیقا منظور از سرعت اینترنت چیست؟ برای کسانی که بطور کامل با این مسئله آشنایی ندارند باید بگوییم که منظور از سرعت، همان عددی است که واحدش کیلوبایت بر ثانیه است و بصورت X Kb/S و XKB/S یا KBpS نمایش داده می شود.
لازم به ذکر است که حرف b کوچک نشانه واحد بیت، و B بزرگ نشانه واحد بایت است، و K هم یعنی 1000. مثلا بجای 10000 بایت می نویسند 10KB. همچنین هر گیگابایت هم برابر است با هشت بیت. برای مثال 16Kb برابر است با 2KB. البته لزوما افراد این نظم بزرگ و کوچک بودن حروف انگلیسی در نوشتار را رعایت نمی کنند و برای بایت به اشتباه از b استفاده می کنند.
هنگامی که شما سرعت اینترنت خود را از سایت های مخصوص پیدا می کنید، با عددی مواجه می شوید که هر ثانیه بصورت خیلی جزئی کم و زیاد می شود. مثلا مقدار 150KB/S.
مکانیزم این سایت ها هم بدین صورت است که بسته های اطلاعاتی با حجم مشخص را از سرور هایشان به کامپیوترتان ارسال می کنند، و حجم و مدت زمان بازگشت این بسته ها به سرورشان را محاسبه می کنند و بعنوان یک سرعت میانگین به شما نشان می دهند. البته در حالت کلی همیشه سرعت دانلود (سرعت انتقال اطلاعات از فضای اینترنت به کامپیوتر) از سرعت آپلود (سرعت انتقال اطلاعات از کامپیوتر به فضای اینترنت) بیشتر است.
وقتی شما روی لینک یک سایت کلیک می کنید، اطلاعات ناچیزی از کامپیوتر شما برای آن سرور ارسال می شود (آپلود) و در مقابل مطالب سایت برای مرورگر شما ارسال و بارگزاری می شود (دانلود)، و همانطور که می بینید، اطلاعاتی که به سرور می رود بسیار کمتر از اطلاعات سایت است که به کامپیوترتان می آید. مثلا شما یک ماشین سواری به یک شرکت می فرستید که محصولاتش را درخواست کنید، آن شرکت چند تریلی از محصولاتش برای شما می فرستد.
اما هنگامی که شما یک ویدیو را بصورت آنلاین تماشا می کنید و در حین تماشا، ویدیو مدت کوتاهی متوقف می شود، از آن جهت است که بسته های اطلاعات بصورت منظم پشت سرهم به کامپیوتر به شما وارد نمی شوند. یعنی هرچه سرعت شما بیشتر باشد، حجم این بسته ها بیشتر می شود، اما در فاصله زمانی رسیدن این بسته ها تاثیری ندارد.
لازم به ذکر است که این روزها اکثر نمایش دهنده های آنلاین برای جلوگیری از این تاخیر، از فناوری Buffering استفاده می کنند. این فناوری برای مدتی چنین بسته اطلاعاتی را نگه می دارد و بعد با نظم و سرعت متناسب نمایش می دهد. برای مثال، بافرینگ همانند یک عوارضی در اتوبان می ماند که تریلر هایی که بصورت پراکنده در مسیر حرکت می کنند را متوقف می کند و هنگامی که تعداد توقف کنندگان به 100 رسید، هر 30 ثانیه یک تریلر را می فرستد. با این کار می توان گفت که تقریبا دیگر تاخیری در عبور تریلر ها بعد از عوارضی رخ نمی دهد، و در اصل مطلب، نمایش فیلم دچار وقفه نمی شود.
البته نکته ای که باقی می ماند این است که این مقدار حجمی که جابجا می شود، در اصل سرعت اینترنت نیست، و همانطور که در شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنتی مصطلح شده است، نام این بسته های اطلاعاتی "پهنای باند" است. همانند سرعت انتقال صوت در تلفن که ثابت است، سرعت انتقال این بسته های اطلاعاتی نیز ثابت است. اما از آنجایی که حجم بالای بسته ها موجب این می شود که در زمان ثابت، فایل های بیشتر و سنگین تری دانلود شوند، باعث شده که از آن تحت عنوان سرعت یاد شود.
مقوله ی دیگری که در این زمینه می توان در مورد آن بحث کرد، مدت زمانی است که طول می کشد تا یک بسته اطلاعاتی از سرور به کامپیوتر برسد، و یا بالعکس. از آنجایی که سرعت ثابت است، این زمان تنها به طول مسیر بستگی دارد. یعنی اگر یک بسته بخواهد از کامپیوتر شما به یک سرور برود، باید از کامپیوتر شما خارج شود، به شرکت ارائه دهنده اینترنت شما یا همان ISP برود، از آنجا نیز به سمت آدرس سرور حرکت کند. بنابراین هرچه این مسیر طولانی تر باشد، مدت زمان بیشتر صرف می شود. البته این کم و زیادی زمان، همگی در مقیاس کسری از ثانیه هستند. یعنی در طولانی ترین حالت، چیزی حدود 500 میلی ثانیه است و در حالت عادی هم حدود 150 میلی ثانیه. این فاصله زمانی اصطلاحا Ping نامیده می شود.
بطور مثال شما می توانید در Command Prompt عبارت Ping www.google.com را تایپ کنید و اینتر را بزنید تا سرعت رفت و برگشت 3 بسته اطلاعاتی را بر حسب میلی ثانیه مشاهده کنید. همچنین بجای سایت گوگل، می توانید هر سایت و آدرس، یا همان IP دیگری را وارد کنید. به این عمل نیز اصطلاحا پینگ گرفتن می گویند، و حتی از این کار می توان برای تست اتصال کامپیوتر به اینترنت و توسط همان سایت گوگل استفاده کرد.
