چند سالی است که حضور خانم‌ها در جامعه زیاد شده است. خانم‌ها بلافاصله بعد از فارغ‌‌التحصیلی سر کار می‌روند و شکل جدیدی از روابط اجتماعی را تجربه می‌کنند. ارتباط خانم‌ها و آقایان جوان در محیط کار اجتناب‌ناپذیر است. زنان در محیط کار معمولا با پیشنهادهایی مواجه می‌شوند که باید بدانند چطور آنها را مدیریت کنند که برای کارشان مشکلی ایجاد نشود. این رابطه‌ها می‌تواند مفید باشد.

به طور کلی، ازدواج به دنبال پاسخ دادن به یکسری نیازهای رواشناختی انجام می گیرد. یعنی ازدواج ساز و کار فرهنگ پذیرفته و متمدنانه ای است برای زمینه سازی ارضای نیازهایی که نیاز جنسی فقط یکی از آنهاست.

اولین گام ازدواج، خواستن و به اصطلاح، «خواستگاری کردن» است؛ اما در مورد اینکه این خواستن ابتدا باید از سوی جنس مذکر مطرح شود یا مونث، حکم قطعی وجود ندارد. گرچه عرف و فرهنگ هر جامعه ای ممکن است نگاه خاصی به این مسئله داشته باشد. آنچه این روزها شاید قدری بیش از پیش به چشم بیاید، طرح موضوع ازدواج از جانب دختران است.

مراسم‌های عروسی ما چقدر به دین نزدیک است؟ کدام مراسم عروسی است که اجرای آن به خاطر انجام دادن یک امر مستحب است؟ آیا الآن مراسم عروسی به خاطر خداست یا به خاطر فخرفروشی است؟ چقدر از مراسم‌های به خاطر این است که به گوش دیگران برسد که چه مراسم باشکوهی گرفته شده است؟ آیا در عروسی‌های ما فقرا هم دعوت دارند؟

بیشترین دلایلی که در پیامک‌ها برای مهریه بالا آمده است پشتیبان زن بعد از طلاق است. چرا خانواده‌ها در همان اول ازدواج، فال بد می‌زنند و به فکر طلاق هستند؟ این نوع نگرش به ازدواج آرامش روانی و امنیت ذهنی دخترخانم را از بین می‌برد یعنی طوری برنامه‌ریزی می‌کند که این زندگی می‌خواهد به طلاق منجر بشود. بعضی می‌گویند که این کار دوراندیشی است. مهریه دستور شرعی است ولی در هیچ روایتی دیده نشده است که بگوید: مهریه پشتوانه‌ی اقتصادی زن بعد از طلاق است.

در ازدواج دختر اجازه پدر و جد پدری شرط است و اجازه مادر و برادر شرط نیست.

خیلی از پسرها دوست دارند ازدواج کنند و این را به خانواده‌شان می‌گویند ولی دخترخانم‌ها به خاطر حجب و حیا که دارند این مطلب را نمی‌گویند. مسئولین مطمئن باشند که از آن‌ها خواهند پرسید که با ازدواج جوانان چکار کردید و به نیاز آن‌ها چطور پاسخ دادید. کسانی که می‌خواهد مسئولیت ریاست جمهوری را به عهده بگیرند حتماً به ازدواج جوانان فکر کنند.