در قرآن، هر جا سخن از شخصیت یا قومیتی رفته است، پای یک نکته اخلاقی در میان است. اگر از گذشتگان، سرگذشتی می آورد، برای تنبّه است و درس آموزی و نه تفنّن و بازی.
سخنچین کسى است که حرف دیگران را به آن کسی که سخنی دربارهاش گفته شده، میرساند. انسان سخنچین، در مجالس و محافل سراپا به گوش مینشیند؛ سپس به دنبال اغراض نابخردانه، آن سخنان را به گونهاى دلخواه در گوشه و کنار نقل کرده و زمینههای تفرقه را در جامعه فراهم میسازد.
«توحید» در لغت، به معناى یكتا دانستن است و هنگامى كه بر خداوند اطلاق مى شود، به معناى اعتقاد به وحدانیت و یكى بودن اوست.
این جهان، مزرعه آخرت است و انسان، ثمره تلاش خود را به طور كامل در جهان آخرت برداشت مى كند و نتیجه زحمت ها، خدمت ها و عبادت هاى تمام سال هاى عمر خود را مى بیند و خشنودى خدا و بهشت به او بخشیده مى شود.
به عزت و جلالم و عظمت و کبریایی و نور و علو برتری موقعیتم قسم، هرگز بنده ای خواست خود را بر من مقدم نمیکند مگر آنکه امورش را پریشان و دنیایش را بهم ریخته، وقلبش را به آن (دنیا) مشغول کرده و از دنیا به او نمی رسانم مگر آنچه برایش مقدر کرده است.
سحر و جادو چیست و ساحر و جادوگر كیست؟ سحر، دانش شگرف و شیطانی است كه به امور خارق العاده شباهت دارد اما خود خارق العاده نیست چرا كه اولا آموختنی است و ثانیاً شخص جادوگر و مرتكب عمل جادوئی آخرین شخصی نیست كه توانسته با توجهات و تلقینات شیطانی در مجاری عادت تصرف كند بلكه اشخاص دیگری هم با تعلیم می توانند به مانند او انجام دهند و جادوگر شخصی است كه تحت تعلیم این علم شیطانی قرار گرفته و با الهامات و توجهات و اوراد طلسم های شیطانی اقدام به امور شبه خارق العاده می كند چرا كه این اعمال شیطانی از درجه ی اعتبار از معجزه و كرامت كه خداوند به بندگان صالح و برگزیده ی خود عطا می كند تفاوت دارد.
«عتاق» به معنی «قدیم» می باشد. و برای دستیابی به این موضوع و یافتن علت یا علل نام گذاری این سوره ها به عتاق بهتر است ابتدا شمّه ای كوتاه بر محتوا و مضمون هر یك از این سُوَر نظری بیفكنیم.