یکی از شایعات بی اعتباری که امروزه در مورد نیروی دریایی یا دریانوردان وجود دارد این است که آن‌ها تمام کارهای خود را با نشستن در اتاق کنترل و فشردن چند دکمه به انجام می‌رسانند در حالی که در واقع کار در چنین محیط‌هایی نیاز به انجام کارهای فیزیکی فراوانی است که نیروی جسمانی زیادی را طلب می‌کند. کارهایی همچون پر کردن مهمات یا جابجایی تجهیزات یا حتی حمل شنپاش قابل حمل که نیرو و استقامت زیادی را از خدمه‌ی کشتی طلب می‌کند، این کارها حتی در ناوهای جنگی جدید و مدرن نیز وجود دارند.

در حقیقت نگهداری از یک کشتی نیاز به استفاده از تجهیزات بسیار سنگینی دارد. این ابزارها فشار زیادی را به خدمه وارد می‌کنند به ویژه که برخی از آن‌ها باید در مناطق بسیار حساس به کار گرفته شوند. با پوشیدن هر کدام از این اسکلت‌های خارجی نظامی‌ها می‌توانند به مدت طولانی تری با خستگی بسیار کمتری به کار خود ادامه دهند که در محیط‌های جنگی بسیار حائز اهمیت و حیاتی است.

امریکا مدت درازی است که در زمینه‌ی به کارگیری اسکلت‌های خارجی سرمایه گذاری می‌کند؛ پروژه‌های بسیاری همچون HULC لاکهید مارتین و XOS 2 ریتون از جمله مشهورترین اسکلت‌های خارجی توسعه داده شده تا کنون هستند. اما تمرکز تا کنون بر اسکلت‌های خارجی با نیروی خارجی بودند تا سرباز بتواند نیروی بسیار زیادی را برای حمل اشیاء بسیار سنگین اعمال کند اما نیروی دریایی بیشتر بر اسکلتی تمرکز داشته است که بتوان از آن به صورت روزمره و بی نیاز از نیروی الکتریسیته خارجی بهره برد.

مهم ترین ویژگی Fortis این است که می‌تواند به سادگی نیروی وزن وارده را به زمین منتقل کند تا فشار وارده بر سرباز کاهش پیدا کند، این ویژگی به کاربر اجازه می‌دهد که جسمی 16.3 کیلوگرمی را به سادگی حمل کند که خود به کاهش 300 درصدی خستگی و افزایش بازدهی و کارایی از 200 تا 2700 درصد می‌انجامد.

اما ممکن است در نگاه اول این اسکلت قدری خشک و زمخت به نظر بیاید، با این حال لاکهید مارتین اطمینان داده است که این اسکلت می‌تواند متناسب با بدن فرد تنظیم شود و به هیچ وجه انعطاف و حرکات شخص را محدود نمی‌کند. نظر شما در خصوص این اسکلت خارجی چیست؟ آیا آن‌ها به زودی وارد زندگی روزمره ما خواهند شد؟