یک تیم جراحی به تازگی نوعی عمل جراحی شبیه‌سازی‌شده را در یک جت تحقیقاتی کانادایی انجام داد که برای خلق شرایط بی‌وزنی طراحی شده بود.

جراحی بر روی زمین خود به اندازه کافی دشوار است با این حال، بیمار و جوارح درونی‌اش به یمن نیروی گرانش در جای خود ثابت می‌مانند. اما در گرانش صفر، موضوع اندکی پیچیده‌تر می‌شود، چون اندام‌های بیمار در تحرک هستند و جریان خون وی به سرعت قابل‌ مدیریت نیست.

تیم جراحی به رهبری «آندرو کیرکپاتریک» انگلیسی در تاریخ 26 ژوئن (پنجم تیر) یک عمل شبیه‌سازی‌شده را در یک جت فالکون 20 متعلق به شورای ملی تحقیقات کانادا انجام داد. این جت از فرودگاه بین‌المللی اوتاوا/مک‌دونالد-کارتیر برخاست. در طول کمانه‌کردن جت و زمانی که این سامانه در نقطه اوج است، مسافران تا حدود 30 ثانیه حالت بی‌وزنی را تجربه می‌کنند.

طی این لحظات، تیم جراحی امریکایی/کانادایی نوعی عمل جراحی لاپاراتومی اورژانسی را برای درمان نوعی ترومای غیرنافذدر نیمه‌تنه بالای یک "بیمار" انجام داد. دلیل انتخاب این شرایط برای آن بود که اگرچه درمان خونریزی داخلی آسان است، اما در صورتی که به آن توجه نشود، مرگ سریع بیماری محتمل است.

در این حالت "بیمار" یک Cut Suit (نوعی جلیقه ویژه) بود که توسط شرکت «عملیات‌های استراتژیک» در امریکا ساخته شده بود. تخصص این شرکت در شبیه‌سازی‌های بی‌نهایت واقعی است.

در این حالت، جلیقه‌ دارای اندام‌های درونی و خون شبیه‌سازی‌شده است که بر روی قفسه سینه یک عامل انسانی قرار می‌گیرد و جراح به کار بر روی ترومای زمینه می‌پردازد.

با این حال، اینبار عامل انسانی مذبور با یک رایانه و مجموعه‌ای از حسگرهایی ردیاب نیروی گرانش جایگزین شد. زمانی که هواپیما در حالت بی‌وزنی بود، پمپ‌ها برای شبیه‌سازی‌کردن خونریزی فعال می‌شدند و زمانی که گرانش باز می‌گشت، پمپ‌ها متوقف می‌شدند و عمل جراحی تا مدت زمان بی‌وزنی بعدی به حالت تعلیق در می‌آمد.

رایانه همچنین داده‌های پرواز، از دست رفتن خون و مولفه‌های دیگر را رهگیری می‌کرد. همزمان، این سیستم بر حسگرهای پوشیده‌شده توسط جراحان نظارت کرد تا خوانش‌های فیزیولوژیکی آن‌ها را ثبت کرده و دوربین‌ها نیز خود عمل جراحی را ضبط می‌کردند.

در طول این آزمایش، تیم علمی همچنین یک فوم خودگسترش‌دهنده را برای کنترل خونریزی آزمایش کرد.