دوسال است که عقد کرده هستم و شوهرم تا سه سال دیگر هم نمی‌تواند شرایط ایده‌ال زندگی را فراهم کند، چه باید بکنم؟

یعنی ایشان انتظار دارند که همسرشان، در مدت عقد تمام امکانات را فراهم کنند. این شرایط ایده آل خیلی لازم نیست و فرمودند: می‌خواهند سه سال دیگر به شرایط ایده ال برسند. این یک آرمان‌گرایی هست و اختلال است. این یک اختلال روان شناختی آرمان گرایی است و اینکه هیچ یا همه، این مشکل درست میکند. لازم نیست. ما باید در حدی، امکانات اولیه را داشته باشیم و بعد وارد زندگی بشوییم و آرام آرام زندگیمان را بسازیم. این خودش لذت دارد. من بارها عرض کرده ام اگر شما انتظار دارید که همه نیازهایتان را با قبل از ورود به زندگی رسمی برآورده کنید و دیگر هیچی کم و کسر نداشته باشید، دیگر چه انگیزه ای برای تلاش و کار دارید؟ بویژه که مرد اصلا بطور فطری دوست دارد که زحمت بکشد، تلاش کند و نیازهای اولیه همسرش را برآورده بکند.

وقتی شما همه این نیازها منزل و ماشین و ... را برآورده کردید، شاید دیگر انگیزه ای نداشته باشید. این فکر خوبی نیست. گذشته از اینکه دو سال عقد هستید و سه سال دیگر هم میخواهید ادامه بدهید، خوب اینجا زمان عقد خیلی طولانی میشود یادم می آید، گفته بودیم دوران عقد حداقل شش ماه، مطلوب یکسال و حداکثر دو سال است. مگر اینکه دلیل خاصی وجود داشته باشد. قطعا پنج سال زمان زیادی است و واقعاً مشکل درست میکند. ممکن است بیشتراز دوسال هم باشد اما باید دلیل منطقی و عقلانی داشته باشد نه دلیل ایشان که منطقی و عاقلانه نیست.

چرا طولانی نشود؟ اول اینکه خانم و آقا از هم خسته میشوند زیرا یک حالت برزخ است نه مجردند نه متاهل. دوران برزخی است و خسته میشوند و برای خانواده دختر سختی دارد. شما می‌خواهید به منزل دختر خانم بروید. در بیشتر فرهنگ ها اجازه نمیدهند دختر خیلی برود و محدودیت‌هایی است، پس دچا رمشکل میشوید. شما دو عزیز، نقطه ضعف هایی دارید، در این دو سال این نقطه ضعف ها پر رنگ میشود، ممکن است در شما تردید ایجاد کند. ما موارد اینجوری داشتیم. حالا با این ازدواج های دیر رس که با سن بالا ازدواج میکنند، شما فکر نمیکنید نشاط و شادابی تان کمتر میشود و در خانم های محترم، در سن بالا بارداری سخت میشود.

لذا من توصیه‌ام این است که به این فکر نکنید. چون برای شما مشکل ایجاد خواهد کرد. این سوال، هم به درد کسانی که عقد کرده اند، می خورد و هم به درد خانم و آقای مجرد. این حرفها برای شما هم هست. نشاط و شادانی و فاصله سنی شما هم به فکر خودتان باشید. ازدواجتان را به تأخیر نیندازید. این آقا هم نباید ازدواجش را به تاخیر بیندازد. فرانسویان جمله قشنگی دارند: ازدواج، زودش مشکلی بزرگ است و دیرش، مشکلی بزرگتر است. واقعا مشکل بزرگتری است از این فکر آرمان گرایی بیرون بیاید و سر زندگیتان برویید.

دوسال است عقد کرده‌ام و هنوز مسائلی را در مورد شوهرم می‌بینم و می‌شنوم که اطلاع نداشتم. این باعث تردیدم در ازدواج با ایشان شده است. لطفا ً راهنمایی بفرمایید.

من با عقد طولانی موافق نیستم. به جهت همین است که نقاط ضعف برجسته میشود، کم کم تردید ایجاد میشود. ما قبلا عرض کردیم، یکسال برای دوران عقد مناسب است مگرضرورتی باشد و واقعا نگذارید ازدوسال بیشتر باشد مگر اینکه دلیل خاص داشته باشید. شما می بینید ومیشنوید، این را قبل ازعقد باید انجام میدادید، گوش‌ها را بازمی‌کردید و چشمهایتان را باز کنید. قبل از عقد باید دو تا چشم دیگر هم قرض کرد و با چهارچشم دید ولی حالا عقد کرده اید، پس چشمهایتان را ببندید. اگردر مسائلی که شما می بینید و میشنوید، موردی هست، آنرا به حساب سی درصد نقاط منفی ایشان بگذارید. ما همه گل هستیم ولی گل بی خار نیستیم. همه سی درصد نقاط منفی داریم. اگر موردی وجزئی است وکلان نیست، حمل بر صحت کنید. تغافل کنید. برای آن محمل درست کنید. یکی ازدستورهای دین است که تغافل کنید. خودت را به ندانستن بزن.

از شریفترین اخلاق انسان کریم، این است که تغافل کند. وجه خوب را برداشت کنید؛ مثلا همسرشما موبایل را برمیدارد و صحبت میکند، صدای خانمی را میشنوید. شما میتوانید دو جوربرداشت کنید. یکی اینکه بگویید نکنند این خانم نامحرم است و شوهر من با او رابطه ناپسند دارد، این یک برداشت است.
حضرت علی (ع) فرمودند: وامر اخیک علی احسن. کار برادرت را به وجه احسن و نیکو قرار بده. یک وجه آن این است که بگویید مادرش بود یا خواهرش بود یا نه خواهرزاده اش بود. محمل بسازید. شاید همکارش بود که با او کار داشت. حالا یک چیزی از او شنیده اید، بگویید برای قبل از ازدواجش بوده والان نیست. بله من شنیدم که او رفتاری داشته، بله او برای قبل از ازدواجش بوده، بگو توبه کرده است. اینها وجوه احسن است.

اگر این کار را بکنید، دلتان چرکین نمی شود. این برای آن است که کانون خانواده ازهم نپاشد. کینه و بد دلی ایجاد نشود. اینها برا ی قوام خانواده است. به قول سهراب سپهری چشمها را باید شست. حالا اگر نه ازامور کلان است، شما ازاعتیاد ایشان میشنوید، از رابطه نامشروع ایشان میشنوید، حالا اگرموردی را شنیدید که میتوان ازآن گذشت، می‌گذرید ولی اگرآنقدر دارید می‌شنوید که درشما تردید جدی ایجادشده که نکند ایشان کاسب کار است و روشش ارتباطات نامشروع است یا خانم متدینی هستید که ازمجاری مختلف میشنوید که ایشان شراب خوار است، نماز نمی‌خواند یا مثلا اعتیاد دارد اینها از امورکلان است. یکی از امورعقد بستگی همین است برای رفع این ابهامات است. دوره تجدید نظر است واگر واقعاً می‌بینید طرف شرایط شما را ندارد و در اینجا بی دقتی کنید و چشم پوشی کنید و بگویید انشاء اله درست میشود، اینجا جایش نیست. الان دوران عقد است و شما دوشیزه هستید، لطمه کمتری می‌خورید، البته فرصت‌ها راازدست میدهید. البته ارزش دارد، اگر وارد زندگی بشوید فرصت، به مراتب بیشتر از دست میرود. فرزندی هم داشته باشد خیلی بدتر است. اینجا دفع افسد به فاسد میکنیم. بین بد و بدتر بد را انتخاب می‌کنیم که دچار بدتر نشویم.

مدت عقد بستگی چقدر باید باشد؟

ما نمی‌توانیم زمان بدهیم. ما نمی‌توانیم یک حداقل و یک حداکثر را بگوییم. چون فرهنگ‌ها و آداب‌ها متفاوت است. مبنای من اعتدال است. نه افراط و نه تفریط. اگر مدت زمان عقد طولانی بشود، خسته می شوید، در این رفت وآمدها ممکن است بین اعضای خانواده تنش‌هایی ایجاد شود، در این مدت طولانی نقطه ضعف‌ها پررنگ بشود، حساس بشوند و در آنها تردید ایجاد شود، بار اقتصادی برای خانواده دختر خانم دارد. پس این مدت را طولانی نکنید مگر اینکه دلیل خاصی داشته باشید؛ مثلا آقا هنوز درسشان تمام نشده، سربازی شان تمام نشده، بواقع امکانات اولیه مادی را ندارند.

یا اینکه مسائلی در دوران عقد بستگی پیش آمده که به تردید رسیده‌اند و می‌گویند: شش ماه دیگر به تاخیر بیندازیم تا ببینیم چه می‌شود تا نگرانی از بین برود. در ضمن خیلی کم هم نکنید. اگر این دوران اصلا نباشد و یا خیلی کوتاه باشد، فواید آن از بین می‌رود. یکی از فواید دوران عقد بستگی، شناخت عمیق تر و فراهم آوردن زمینه تفاهم بیشتر است. فرصت تجدید نظر را به دو طرف می‌دهد. ممکن است شما همه نکات را رعایت بکنید و بعد ببینید مشکل جدی پیش آمده پس وقت تجدید نظر همین الان است زیرا وارد زندگی بشوید، کار سخت تر میشود. وقتی همزمان عقد و عروسی بکنند خانم دیگر دوشیزه نیستند و جدا شدن سخت‌تر می‌شود ولی اگر عقد کرده باشند، مشکلات کمتر است هرچند که خانم فرصت‌ها را از دست می‌دهد ولی باز بهتر است. این دوران، دوران کار ورزی ازدواج است. حالا اگر خانم در دوران زندگی خود را آماده نکرده‌اند، این فرصت خوبی است و آقایان هم عقل معاش پیدا کنند یعنی مدیریت پول داشته باشند. در این دوران، ارتباط عاطفی کم‌کم قطع می‌شود تا طرفین راحت‌تر این کار را انجام دهند. دیگر اینکه خانواده‌ها آمادگی برای ازدواج پیدا می‌کنند.