کودکانی که ورزش می کنند هم تناسب اندام بهتری دارند و هم اضافه وزن پیدا نمی کنند. به کودک خود کمک کنید که ورزش مناسب و محل مناسب آن را برای خود انتخاب کند.

سعی کنید فعالیت هایی را برای او انتخاب کنید که مناسب سنش باشد. احتمالاً فرزندتان ترجیحات خاصی برای ورزش دارد. پس مواظب باشید که آن ورزش با مهارت های فکری و بدنی او هماهنگی داشته باشد.

سنین 2 تا 5 سال

کوچولوها و بچه های پیش دبستانی تازه شروع به مهارت یافتن در بعضی از حرکات ابتدائی کرده اند، ولی هنوز برای بعضی از ورزش ها خیلی کوچکند. در این سن، بهترین گزینه بازی های آزادانه و بدون ساختاری خاص است. می توانید این موارد را برای آنها امتحان کنید:

• دویدن

• بالا رفتن از جایی

• لگد زدن یا شوت کردن

• ورجه ورجه کردن

• رقصیدن

• بازی با توپ های سبک

• سواری با سه چرخه

• آب بازی با نظارت بزرگترها

سنین 6 تا 7

همینطور که بچه ها بزرگتر می شوند، هماهنگی و دقت آنها افزایش می یابد. آنها بهتر می توانند دستورالعمل ها را دنبال کنند و مفهوم کار تیمی را درک کنند. فعالیت های برنامه ریزی شده ای مانند موارد زیر برای آنها مناسب است:

• سافت بال یا بیسبال

• فوتبال

• ژیمناستیک

• شنا

• تنیس

• گلف

• دو و میدانی

• ورزش های رزمی

سن 8 سال و بزرگتر

در سن 8 سالگی، اکثر ورزش ها برای کودک مناسب اند، البته تا زمانی که وسایل و لباس های ورزشی مناسب داشته باشند. در این سن، ورزش های قدرتی با نظارت بزرگتر هم اشکالی ندارد.

اگر فرزندتان به ورزش علاقه نشان نمی دهد، باید فعالیت های فیزیکی دیگری برای او بیابید. مثلاً با او به دوچرخه سواری بروید، با هم در طبیعت پیاده روی کنید یا به صخره نوردی سرپوشیده بروید. او را تشویق کنید که با دوستانش فعالیت و بازی کند، مثلاً طناب بازی، گرگم به هوا و غیره.

گزینه ها را با هم مقایسه کنید

اگر در جامعه شما ورزش های مختلفی وجود دارد، بگذارید اول فرزندتان بعضی از آنها را امتحان کند و بعد تصمیم بگیرد که می خواهد کدامیک از آنها را دنبال کند. به هنگام مقایسه ورزش ها موارد زیر را مد نظر داشته باشید:

• مقدار و هزینه تجهیزات ورزشی

• میزان تماس فیزیکی

• تأکید بر مهارت فردی در مقابل عملکرد تیمی

• فرصت برای هر کودک برای نشان دادن مهارتش

• میزان زمانی که والدین و کودکان باید به آن ورزش اختصاص دهند.

جدول زمانی فرزندتان را نیز در نظر بگیرید. بچه هایی که کلاس موسیقی هم می روند و فعالیت های دیگری هم انجام می دهند، باید بدانند که ورزش برنامه آنها را پر می کنند و احتمالاً خیلی خسته خواهند شد. همچنین باید مطمئن باشید که فرزندتان دوست دارد بازی کند یا خیر.

حواستان به ورزش او باشد.

همینطور که فرزندتان ورزش های مختلفی را امتحان می کند باید شما هم از او باخبر باشید. موارد زیر را در نظر داشته باشید:

آرایش تیمی: آیا بچه ها طبق بلوغ بدنی و سطح مهارتی شان گروه بندی شده اند؟

کیفیت مربیگری: باید حواستان به ایمنی ورزش و حضور دائم مربی باشد. آیا مربی از بازیکنان می خواهد که از قوانین تبعیت کنند و تجهیزات ایمنی درست و مناسبی داشته باشند؟ آیا بچه ها قبل از ورزش، خودشان را گرم می کنند؟ در هوای گرم، آیا مربی به تشنگی، میزان رطوبت و دمای هوا توجه می کند؟ آیا به بچه ها جاگیری بدنی و حرکتی درستی آموخته می شود؟ آیا همه فرصت بازی کردن می یابند؟

سبک مربیگری: باید نگرش مربی به بازی را هم در نظر بگیرید. اگر مربی دائماً سر بچه ها داد بزند و فقط بگذارد بچه هایی که مهارت دارند بازی کنند، بچه های دیگر ناامید و سرخورده می شوند.

رویهم رفته، باید مثبت باشید و فرزندتان را تشویق کنید. بیشتر بر تلاش و پیشرفت تأکید کنید، نه بر بردن و عملکرد شخصی. خودتان هم ورزش کنید و الگوی خوبی برای فرزندتان باشید. چه فرزندتان شنا کند، چه بدود یا در حیاط منزلتان با توپ بازی کند، باید همواره بر هدف بلندمدت که یک عمر فعالیت فیزیکی است، تمرکز کنید.