وقتی همه هستی ما از خداست و بی او هیچِ هیچیم، باید هوای او را بیشتر داشته باشیم  و او را بر خود و حتی دیگرانی که پیش ما احترام دارند ترجیح دهیم. هوای خدا را داشتن یعنی، تسلیم دستورات او بودن. یعنی مشق و تکلیفِ آن مهربانترین معلم را، مُو به مُو انجام دادن. یعنی انجام واجبات و ترک محرمات.

اما انسان هر چه خدا را بیشتر بشناسد، عشق و محبتش هم به او بیشتر می‌شود. پای عشق و علاقه هم که به میان بیاید، عاشق سر از پا نشناخته، به خدمتگزاری و کار برای معشوقش می‌شتابد و از هیچ کاری دریغ نمی‌کند. تا آنجا که توان دارد، به شناسایی و انجام هر کاری که او را به خدای مهربانش نزدیک کند، می‌پردازد. به هر شکلی شده معشوقش را تکریم و احترام می‌کند.

اما به راستی چگونه می‌توان خداوند عالم را احترام نمود و بزرگ شمرد؟پاسخ را از شهر علم و دانایی پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله بیاموزیم که فرمود:احترام به مسلمان سالخورده ، احترام به خداوند است.

آری، احترام و بزرگداشت سالمندان در اسلام، آنقدر ارزشمند است که احترام به آنان را احترام به خدا به حساب آورده است. به همین مقدار هم اکتفا نکرده و وجود انسان‌های سالخورده در بین خانواده را باعث برکت و افزایش رحمت خداوند شمرده و کسی که به آن‌ها احترام بیشتری بگذارد را مورد رحمت بیشتر خدا دانسته است.از سوی دیگر تکریم سالخوردگان، امان نامه‌ای برای سختی‌های قیامت است. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: هر کس سالمند مسلمانی را گرامی داشته و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختی‌ها و مشکلات در امان می‌دارد.حال که این گونه است باید برای تکریم و احترام سالخوردگان کمر همت بست و مشتاقانه به آنان خدمت نمود.

برای خدمت به آنان نیز، کارهای مختلفی می‌توان انجام داد. اما آنچه که از همه ضروری‌تر و مهم تر و نیاز اکثر سالمندان می‌باشد، مسئله ی درمان و سلامت است که معمولا ذهن و فکر این عزیزان را بیش از هر چیز دیگر مشغول خود نموده است.
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: هر جوانى که پیرى را به خاطر سن و سالش گرامى دارد خدا هنگام پیرى او، یکى را بیاورد که گرامی‌اش بداردامروزه برخی از سالمندان، یا فرزندی ندارند که از آنها مراقبت نموده و در امر درمان و سلامت کمک حالشان باشد و یا مورد بی‌مهری و بی‌توجهی آنها قرار گرفته‌اند.

در این بین برخی از این عزیزان، از توان مالی چندانی هم برخوردار نیستند که بتوانند از عهده هزینه‌های درمان خود برآیند و یا برای خود پرستاری استخدام نمایند.اینجاست که باید به یاری و دستگیری آنان شتافت. اینجا جایی است که باید مورد تکریم و احترام قرار گیرند. باید دست به کار شد و دل شکسته این عزیزان را مرهم شد. در ایام بیماری، مراقبت و رسیدگی از آنها، تهیه دارو و ملزومات درمانی، بستری نمودن در بیمارستان و رسیدگی در منزل و بردن و آوردن آنها به مراکز درمانی، مرهمی است بر دلِ آنها که جسمشان فرتوت گردیده و آفتاب وجودشان رو به غروب نهاده است.

از سوی دیگر دنیا دار انعکاس و مکافات است. انسان هر عمل خوبی که انجام دهد به سوی خودش باز می‌گردد. خدمت به بیمارانِ سالمند هم، نه تنها از این قانون مستثنی نیست، بلکه بیشتر مورد تاکید قرار گرفته تا جایی که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: هر جوانى که پیرى را به خاطر سن و سالش گرامى دارد خدا هنگام پیرى او، یکى را بیاورد که گرامی‌اش بدارد. زندگی پس از مرگ برای همه ما حتمی است و پس از زندگی کوتاه در این دنیا با مرگ به دنیایی دیگر انتقال می‌یابیم و باید برای آن دنیا نیز توشه برداریم تا این سفر را به خوبی بگذارنیم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرمایند: هر کس بزرگسال مسلمان را گرامی دارد خداوند در قیامت از سختی‌ها و مشکلات در امان می‌دارد. (الکافی ج2 ص 658 ح3)

امام صادق علیه السلام: لَیسَ مِنّا مَن لَم یُوَقِّر كَبیرَنا و یَرحَم صَغیرَنا ؛(الكافى، ج 2، ص 165) از ما نیست كسى كه به بزرگ سالان ما حرمت ننهد و با خردسالان ما مهربان نباشد.