مخصوصا زمانی که زندگی تازه تشکیل شده، و تازه داماد و عروس خرج های مختلفی کردند و الان کفگیر به ته دیگ خورده باشد، اینجاست که زن و شوهر باید صبر و تحمل، و ایثار را از خود نشان دهند.

و اگر زمان تنگ‌ دستی امیدشان به خدا بوده و صبر پیشه گیرند، حتما خدا به بهترین پاداش جبران و جزا خواهد داد. که سختی ها، زمینه ساز آسانی اند؛ و سختی ها، همواره با آسانی هایی شگفت همراه است. همان‌طور که خداوند حکیم بیان می دارند: «فإنّ مع العسر یسرًا» [شوری/5] مسلّماً با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است.

«العسر»، اسم جنس معرفه بوده و بر هر نوع سختی قابل تطبیق است. «یسراً» اسم جنس نکره است و بر تفخیم و شگفتی دلالت دارد و مراد از «معیّت»، ممکن است سبب بودن «عسر» برای پیدایش «یسر» باشد. این نکته را نیز می تواند برساند که هر سختی در درون خود، سازندگی هایی دارد و تجربه هایی پدید می آورد که با توجّه به آنها، نباید از مواجه شدن با سختی ها هراسی داشت.

یعنی اینکه، مشکلات و سختی ها، زوال پذیرند و به سرعت تبدیل به آسانی خواهند شد. و سختی ها، هرگز نباید انسان را از توجّه به سهولت ها و امکانات موجود و دلگرم بودن به آنها باز دارد.

اما اگر به جای صبر راه‌هایی که شیطان نشان داده پیش گیرند، جز خسارت و اذیت، و دور شدن از معنویات چیزی عایدشان نخواهد شد. «الشَّیْطانُ‏ یَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ یَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ یَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ»[بقره/ 268]. شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مى‏دهد؛ و به فحشا (و زشتی‌ها) امر مى‏كند؛ ولى خداوند وعده «آمرزش» و «فزونى» به شما مى‏دهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده‏هاى خود، وفا مى‏‌كند.)

عالم بزرگ، سید نعمت الله جزایرى كه از شاگردان محقق اردبیلى است، گوید: محقق اردبیلى در سال هاى قحطى و گرانى، آنچه را از آذوقه و طعام؛ در خانه داشت بین مستمندان تقسیم مى نمود و براى خود به اندازه یك سهم از سهم فقراء مى گذاشت.

شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مى‏دهد؛ و به فحشا (و زشتی‌ها) امر مى‏كند؛ ولى خداوند وعده «آمرزش» و «فزونى» به شما مى‏دهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده‏هاى خود، وفا مى‏‌كند)

در یكى از سال های قحطى، چنین كرد، همسرش ناراحت و خشمگین شده به او گفت: فرزندانمان را در چنین سالى، وامانده و تهى دست باقى گذاشتى، تا مثل سایر مردم به گدایى بیفتند؟

محقق اردبیلى از همسرش گذشت و به مسجد كوفه رفت و در آنجا به اعتكاف و عبادت سه روزه همراه روزه و نماز پرداخت، در روز دوم اعتكاف، شخصى چند بار گندم مرغوب و آرد خوب كه بر پشت چارپایان قرار داده بود، به خانه او آورد و به همسرش تحویل داد و گفت:

این بارها را صاحب منزل محقق اردبیلى كه اكنون در مسجد كوفه به اعتكاف اشتغال دارد، فرستاده است.

هنگامى كه ایام اعتكاف تمام شد و محقق اردبیلى به خانه اش بازگشت، همسرش به او گفت: طعامى را كه توسط آن اعرابى فرستاده بودى بسیار مرغوب و خوب بود.

محقق اردبیلى كه از این طعام بى خبر بود، دریافت كه از جانب خداوند و امداد الهى بوده، حمد و سپاس الهى را بجا آورد.

چو خوش باشد كه دلدارم تو باشى        ندیم و مونس و یارم تو باشى

دل پر درد را درمان تو سازى                 شفاى جان بیمارم تو باشى

ز شادى در همه عالم نگنجم                به بوى آنكه گلزارم تو باشى

اگر چه سخت دشوارست كارم             شود آسان، چو در كارم تو باشى

اگر جمله جهانم خصم گردند                نترسم، چون نگهدارم تو باشى

اگر نام تو گویم بندم، چون عراقى          كه مى خواهم كه دلدارم تو باشى