قال علیٌ علیه السلام:

اِنَّ لِلقُلُوبِ شهوَةً وَ کِراهةً وَ اِقبالاً وَ اِدباراً فَأتوُها مِن اقبالِها وَ شَهوَتِها، فَاِنَّ القَلبَ اِذا اُکرِهَ عَمِیَ.

دل ها را حالت خواستن و ناخواستن و روی آوردن و پشت کردن است. از راه خواسته­ ها و تمایلات، سراغ قلب­ ها بروید، چرا که اگر دل را به کاری مجبور کنند، کور می ­شود.

غرر الحکم 6/206 . نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت 193

قال علیٌ علیه السلام :

ِان لَم تَکُن حَلیماً فَتَحلَّم، فَاِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ اِلاّ اَوشَکَ اَن یَکُونَ مِنهُم.

اگر حلیم و بردبار نیستی، خود را به بردباری و حلیمی بزن، چرا که هیچ­کس خود را شبیه کسی نمی­سازد، مگر اینکه امید است از آنان باشد.

وسائل الشیعه، ج11، ص212، نهج البلاغه، حکمت 207.

عن امیرالمومنین علیه السلام :

اِذا هِبتَ اَمراً فَقَع فیهِ فَاِنَّ شِدَّةَ تَوَقّیهِ اَعظَمُ مِمّا تَخافُ مِنهُ.

هرگاه از کاری هراس و بیم داشتی، خود را در آغوش همان کار بیفکن، چرا که سختی پرهیز و هراس، بزرگتر از خود آن چیزی است که از آن می­ترسی.

نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت 175.

عن امیر المومنین علیه السلام :

ذَوُوا العُیُوبِ یُحِبُّونَ اِشاعَةَ مَعائِبِ النّاسِ لِیَتَّسَعَ لَهُمَ العُذرُ فِی مَعایِبِهِم.

از امیرالمومنین علیه السلام روایت است که :افراد عیب دار، دوست دارند تا عیوب مردم را پخش کنند تا بهانه­ ای برای معایب خویش فراهم آید. (با یافتن شریک جرم، می­ کوشند خطای خویش را پنهان کنند)

غرر الحکم، (چاپ دانشگاه) ج4، ص340.

عن ابی عبدالله علیه السلام :

اِذا اَحبَبتَ رَجُلاً فَاَخبِرهُ بِذالِک فَاِنَّهُ اَثبَتَ لِلمَوَدَّةِ بَینَکُما.

امام صادق علیه السلام فرمود :

هرگاه کسی را دوست داشتی به او خبر بده، چرا که این کار، دوستی میان شما را استوارتر می ­سازد.

اصول کافی، ج 2، ص644.

قال علی علیه السلام :

نُصحُکَ بَینَ المَلاءِ تَقریعٌ.

نصیحت کردن تو ( دیگران را ) در حضور جمع، خرد کردن و کوبیدن شخصیّت طرف است.

میزان الحکمه، ج 10، ص 582 (به نقل از غرر الحکم)

قال علی علیه السلام :

تَکَبُّرُکَ فِی الوِلایَةِ ذُلٌّ فِی العَزلِ.

تکبّر ورزیدن تو در دوران ریاست و سرپرستی، موجب ذلّت در ایّام برکناری است.