انشقاق تتراپودها (چهاراندامان) از اجداد ماهی مانند خود حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش با حرکت بر روی خشکی و تکامل اندام هایی که تحمل وزن بدن را داشته باشند همراه بوده است. ماهی بیشر (Polypterus) (ماهی شش دار آفریقایی که گاهی بر روی خشکی هم حرکت می کنند) عضوی از ماهی های استخوانی اولیه است که با ماهی های elpistostegid (اجداد تتراپود ها) شباهت های مورفولوژیک فراوانی دارد.

در تحقیقی که در ۲۷ جولای ۲۰۱۴ در نشریه نیچر به چاپ رسیده است زیست شناسان به بررسی اثر انعطاف پذیری نموی developmental plasticity (تغییراتی که در بدن جاندار در نتیجه ی برهم کنش با شرایط محیطی روی می دهد) در خشکی زی شدن ماهی ها نموده اند. این گروه با مطالعه ی تغییرات آناتومیک و بیوشیمیایی در ماهی های بیشری  که بر روی خشکی پرورش داده شده بودند متوجه شباهت فوق العاده بین صفات القا شده در ماهی هایی که بر روی خشکی پرورش یافته اند و تغییرات آناتومیکی اجداد تتراپودهای اولیه شدند. در ماهی هایی که بر روی خشکی پرورش یافته بودند استخوان های شانه و سینه به گونه ای که تغییر می کنند که بتوانند وزن بیشتری را تحمل کنند. علاوه بر این استخوان های متصل به سر به گونه ای تغییر کردند که به ماهی اجازه بالا نگاه داشتن سر را بدهد، چیزی شبیه گردن که ماهی ها فاقد آن هستند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که احتمالا انعطاف پذیری نموی شروع صفات مرتبط با زندگی بر روی خشکی که منجر به تکامل تتراپودها شده اند را تسحیل کرده است.