نام علمی :Pionus maximiliana

نامهای دیگر :

Pionus maximiliana maximiliana

melanoblepharus Pionus maximiliana

Pionus siy maximiliana

lacerus Pionus maximiliana

پراكندگی:

این پرندگان بیشتر درجنوب شرقی امریکا تا شمال برزیل تا بولیوی ، پاراگوئه و آرژانتین یافت میشوند.پاینس ها ساکن جنگل ها , دشت ها و مراتع میباشند.

پاینس ماکسیمیلیان بزرگترین گونه پاینس ها نیست ،این طوطی دارای جثه متوسطی است با رفتاری فوق العاده.به رنگ سبز کم رنگ با رنگ برنزی كه در بیشتر نواحی بدن رنگ سبز نمایانتر است.

پشت و بر روی بالها تركیبی از رنگ های تیره و روشن زیتونی و قهوه ایی دیده میشود.و بسیاری از پرها لبه های ابی و خاكستری دارند.پرهای سر از لبه های خاکستری كه به ظاهر پوسته پوسته می باشد تشكیل شده ، پیشانی تقریبا سیاه و سفید ، و گونه ها به رنگ سبز آبی است.

نگه داری و تغذیه :

برای نگه داری از این گونه قفس جادار لازم است مگر اینکه پرنده اجازه خارج شدن از قفس را برای مدت طولانی داشته باشد. این طوطی می تواند به خوبی وقت خود را با یك اسباب بازی و یا نشستن بر روی stand صرف کند. انها از خوردن انواع دانه ها ، میوه ها ، انواع توت ها ، و greenstuffs لذت میبرند.

خصوصیات رفتاری :

در حیات وحش آنها معمولا به صورت جفت یا در گله های کوچك حدود50 تایی دیده می شوند. به راحتی اهلی و بسیار بازیگوش هستند.صدای بلندی مانند كانور ها و آمازون ها دارند.

تشخیص جنسیت:

در این گونه نیز مانند بسیاری از گونه های طوطی سانان هیچ تفاوت ظاهری بین نر و ماده وجود ندارد.

پاینس به راحتی تكثیر میشود و به طوطی محبوبی برای نگه داری در منزل تبدیل شده و در اروپا و امریكا به طور گسترده نگهداری می شود.