اغلب کودکان وقتی به عبارتی زبان باز می کنند ابتدا کلماتی مانند :" مامان" و " بابا" را بیان می کنند که همواره مورد توجه پدر و مادر قرار می گیرد. دراین که بیان کوتاه، شکسته و حتی ناکامل هر کدام از این کلمات لذت وافری را به والدین کودک تزریق می کند شکی نیست و البته این تنها بخش عاطفی و احساسی این حادثه ی کوچک اما در عین حال بزرگ زندگی کودک است.

امروزه پژوهشگران به بررسی چرایی انتخاب کودک در بیان کلمات جدید پرداخته اند. روشن است که مامان و بابا همیشه بیشتر از سایر افراد اطراف کودک هستند و بیشترین ارتباط را کودک معمولا با والدین اش دارد؛ در واقع کودک بالاخره به یکی از والدین آویزان است_ نتایج پژوهش بر روی  بسیاری از زبان ها و فرهنگ ها در سراسر جهان نشان داد، در کلیه ی زبان های جهان نام پدر و مادر تبدیل به کلمه ای با تکرار یک هجا و یا یک حرف شده است. 

برای رسیدن به این نتایج جالب توجه و جدید، پژوهشگران اسکن مغزی 22 نوزاد را در هنگام شنیدن صدای ضبط شده ی کلمات خاص بررسی کردند. آنها کلماتی را که در انتهای آنها سیلاب تکراری داشت مانند " موبابا" و " پِنانا" و نیز کلماتی بدون حالت تکراری مانند " موباگ" و " پِناکو" را برای این نوزادان پخش کردند. اسک مغزی نشان داد، فعالیت مغز نوزاد در قسمت های جلویی مغز و بخش جلویی چپ در هنگام شنیدن کلماتی با سیلاب تکراری افزایش می یابد. کلماتی که این تکرار را در خود ندارند، مانند کلمات " با موبا " یا " ناپِنا" هیچ پاسخ خاصی را از سوی مغز دریافت نمی کنند؛ در واقع اثری بر روی مغز نوزاد ندارند. 

بنابراین کلماتی مانند " بابا" یا " ماما" جزء بهترین کلمات با سیلاب تکراری هستند که کودک آن را یاد می گیرد و یا می توان به او آموزش داد؛ همچنین می توان این نتیجه را گرفت که توانایی تشخیص آسان تر کلمات با سیلاب تکراری یا صدای تکراری بسیار بیشتر است. این پژوهش را جودیث گرویِن(1)  دردانشگاه کلمبیا در دوره ی پست دکترا انجام داده است و نتایج آن به صورت آنلاین در هفته نامه ی Proceedings of the National Academy of Sciences  به چاپ رسیده است.

گروین در این زمینه می گوید:" می توان به جرأت گفت که در بسیاری از زبان های جهان کلماتی با سیلاب های تکراری دارند که کودکان هم به راحتی از انها استفاده می کنند"؛ مثل کلمات " پاپا " در زبان ایتالیایی و و " تاتا" (2) در زبان لهستانی و " بابا " و " مامان " در زبان فارسی . 

گروین در ادامه می گوید:"  مرکز زبان و زبان آموزی در اکثر بزرگسالان در راست دست نیمکره ی چپ واقع شده و این دقیقاً با یافته های ما در مورد نوزادان تازه به دنیا آمده هماهنگ است؛ از سوی دیگر این نتایج در راستای این عقیده است که نوزادان تازه متولد با توانایی هایی به دنیا می آیند که به آنها اجازه می دهد زبان را درک کنند و بفهمند و زبان مادری را به صورت خودکار، مؤثر و کارآمد  یاد بگیرند. نکته ی دیگر این است که قسمت های مختلف مغز که مسئول زبان و زبان آموزی است در یک بزرگسال در طی دوران رشد یاد نمی گیرد که زبان را چگونه پردازش کند، بلکه آنها تخصصی می شوند _ حداقل در بخشی از آنها این تخصصی شدن رخ می دهد_ تا زبان را از ابتدا پردازش کنند."