حدیث (1) قال الصادق علیه السلام :

لَوْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى عِبَادَةٌ تَعَبَّدَ بِهَا عِبَادُهُ الْمُخْلَصُونَ أَفْضَلَ مِنَ الشُّكْرِ عَلَى كُلٍّ لَأَطْلَقَ لَفْظَةً فِیهِمْ مِنْ جَمِیعِ الْخَلْقِ بِهَا فَلَمَّا لَمْ یَكُنْ أَفْضَلُ مِنْهَا خَصَّهَا مِنْ بَیْنِ الْعِبَادَاتِ وَ خَصَّ أَرْبَابَهَا فَقَال‏ وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّكُور

اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شكرگزارى در همه حال بود كه بندگان مخلصش با آن عبادتش كنند ، هر آینه آن كلمه را درباره همه خلقش به كار مى برد ، اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از میان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ویژه گردانید و فرمود : «واندكى از بندگان من سپاسگزارند».

مصباح الشریعه ص 24 و ص 25

حدیث (2) قال رسول الله صلى الله علیه و آله :

اَلطّاعِمُ الشاكِرُ لَهُ مِن الأجرِ كَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، و المُعافَى الشاكِرُ لَهُ مِن الأجرِ كَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، و المُعطَى الشاكِرُ لَهُ مِن الأجرِ كَأجرِ المَحرومِ القانِعِ؛

سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است كه براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد كه بیمارِ شكیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد كه تنگدست قانع .

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 94 ، ح1

حدیث (3) قال الحسین علیه السلام :

شُكرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ یَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛

شكر تو بر نعمت گذشته، زمینه ساز نعمت آینده است.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص80

حدیث (4) قال على علیه السلام :

أكثِر أن تَنظُرَ إلى مَن فُضِّلتَ عَلَیهِ، فإنَّ ذلِكَ مِن أبوابِ الشُّكرِ؛

به كسى كه بر او برترى داده شده اى بسیار بنگر، زیرا این كار یكى از انگیزه هاى شكرگزارى است.(به ضعیف تر از خودت بسیار نگاه کن که موجب شکرگزاری ات از خداوند می گردد)

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 460 ، نامه 69

حدیث (5) قال الصادق علیه السلام :

ما مِن عَبدٍ أنعَمَ اللّه  عَلَیهِ نِعمَةً فَعَرَفَ أنَّها مِن عِندِ اللّه  إلاّ غَفَرَ اللّه  لَهُ قَبلَ أن یَحمَدَهُ؛

هیچ بنده اى نیست كه خداوند به او نعمتى دهد و او آن را از جانب خدا بداند مگر آن كه، پیش از سپاسگویى او، خداوند بیامرزدش.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 427 ، ح 8

حدیث (6) قال الصادق علیه السلام :

أدنَى الشُّكرِ رُؤیَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه  مِن غَیرِ عِلَّةٍ یَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصیَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ و نَهیِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ؛

كم ترین سپاسگزارى، این است كه انسان نعمت را (مستقیما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش كرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتكب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد.

شرح مصباح الشریعه(ترجمه گیلانی) ص 61

حدیث (7) قال رسول الله صلى الله علیه و آله :

إِنَّ اللَّهَ لَیَرْضَى عَنِ الْعَبْدِ أَنْ یَأْكُلَ أَكْلَةً أَوْ یَشْرَبَ شَرْبَةً فَیَحْمَدَهُ عَلَیْهَا

خداوند از بنده اى كه پس از خوردن لقمه اى غذا و یا آشامیدن جرعه اى او را سپاس مى گوید، خشنود مى گردد.

مجموعه ورام ج1 ، ص 8

حدیث (8) قال الصادق علیه السلام :

أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى ع یَا مُوسَى اشْكُرْنِی حَقَّ شُكْرِی فَقَالَ یَا رَبِّ وَ كَیْفَ أَشْكُرُكَ حَقَّ شُكْرِكَ وَ لَیْسَ مِنْ شُكْرٍ أَشْكُرُكَ بِهِ إِلَّا وَ أَنْتَ أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ قَالَ یَا مُوسَى الْآنَ شَكَرْتَنِی حِینَ عَلِمْتَ أَنَّ ذَلِكَ مِنِّی.

خداى تعالى به موسى علیه السلام وحى فرمود كه : اى موسى مرا چنان كه باید شكر كن . موسى عرض كرد : پروردگارا چگونه تو را چنان كه باید شكر گویم حال آن كه هر شكرى كه تو را مى گویم خود نعمتى است كه تو به من ارزانى داشته اى؟ فرمود : اى موسى حال كه دانستى توفیق آن شكر را هم من به تو داده ام ، شكر مرا ادا كرده اى .

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 98 ، ح 27

حدیث (9) قال الرضا علیه السلام :

اعْلَمُوا أَنَّكُمْ لَا تَشْكُرُونَ اللَّهَ تَعَالَى بِشَیْ‏ءٍ بَعْدَ الْإِیمَانِ بِاللَّهِ وَ بَعْدَ الِاعْتِرَافِ بِحُقُوقِ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ ص أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ مُعَاوَنَتِكُمْ لِإِخْوَانِكُمُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى دُنْیَاهُمُ

بدانید كه بعد از ایمان به خدا و بعد از اعتراف به حقوق اولیاء اللّه  از آل محمد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هیچ شكرى نزد خدا خوشایندتر از این نیست كه برادران مؤمن خود را در امور دنیایشان یارى رسانید.

عیون اخبار الرضا ج 2 ، ص 169

حدیث (10) قال الجواد علیه السلام :

نِعمَةٌ لا تُشكَرُ كَسَیِّئَةٍ لا تُغفَرُ؛

نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزیده نشود.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 497 ، ح 9164

حدیث (11) امام سجاد علیه السلام :

وَ أَمَّا حَقُّ ذِی الْمَعْرُوفِ عَلَیْكَ فَأَنْ تَشْكُرَهُ وَ تَذْكُرَ مَعْرُوفَهُ وَ تَكْسِبَهُ الْمَقَالَةَ الْحَسَنَةَ وَ تُخْلِصَ لَهُ الدُّعَاءَ فِیمَا بَیْنَكَ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كُنْتَ قَدْ شَكَرْتَهُ سِرّاً وَ عَلَانِیَةً ثُمَّ إِنْ قَدَرْتَ عَلَى مُكَافَاتِهِ یَوْماً كَافَیْتَه‏

 حق كسى كه به تو نیكى كرده ، این است كه از او تشكر كنى و نیكى اش را به زبان آورى و از او به خوبى یاد كنى و میان خود و خداى عزّوجلّ برایش خالصانه دعا كنى ، هرگاه چنین كردى بى گمان در پنهان و آشكار از او تشكر كرده اى . سپس اگر روزى توانستى نیكى او را جبران كنى ، جبران كن .

امالی(صدوق) ص 372

حدیث (12) امام على علیه السلام:

زِیَادَةُ الشُّكْرِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزِیدُ فِی الْعُمُرِ وَ تَفْسَحُ فِی الْأَجَل‏

شكرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زیاد مى كنند و بر مُهلت زندگى مى افزایند.

عیون الحكم والمواعظ(لیثی) ص 275، ح 4999

حدیث (13) امام على علیه السلام:

اَلعَفافُ زِینَهُ‌ الفَقرِ، وَ الشُّکرُ زِینَهُ الغِنَی.

خویشتن داری، زینت فقر است و سپاس گزاری زینت غنا و توانگری.

تحف العقول ص 90  - نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 479 ، ح 68

حدیث (14) امام على علیه السلام :

شُكرُ المُؤمِنِ یَظهَرُ فی عَمَلِهِ، شُكرُ المُنافِقِ لا یَتَجاوَزُ لِسانَهُ؛

سپاسگزارى مؤمن در كردارش آشكار مى ‏شود، [امّا] سپاسگزارى منافق از زبانش فراتر نمى ‏رود.

عیون الحكم والمواعظ(لیثی) ص 291 ، ح 5200 و 5201

حدیث (15) امام حسن علیه السلام:

اَلخَیرُ الَّذِی لا شَرَّ فِیهِ، اَلشُّکرُ مَعَ النِّعمَة وَ الصَّبرُ عَلَی النّازِلَة؛

خیری که هیچ شری در آن نیست ، شکر بر نعمت و صبر بر مصیبت ناگوار است .

تحف العقول ص 234