اگر یک کلمه به تنهایی بتواند انقلاب دیجیتالی و تبعات آن را در دهه‌ی اخیر به خوبی توصیف کند، آن «اختلال» است.

گسترش اینترنت و تکنولوژی‌های پیشرفته باعث شده که شرکت‌ها و افراد در شیوه‌ی زندگی‌ کاملا بازنگری کنند و فعالیت‌ها و عادت‌هایی را که دیگر منطقی به نظر نمی‌رسند کنار بگذارند یا این که به روش دیگری آنها را انجام دهند.

علت این که از طریق گوشی‌هایمان تاکسی سفارش می‌دهیم، به جای اینکه به فروشگاه برویم، آنلاین خرید می‌کنیم و اینکه شرکت‌های میلیاردی را می‌توان در گاراژ خانه‌ی یک نفر تاسیس کرد، همین اختلال است.

با وجود تمام این اختلال‌هایی که در زندگی روزمره‌ی ما به وجود آمده، کاربران جسور تکنولوژی به طور پیوسته به دنبال نوآوری‌های بعدی هستند که بتواند یک زحمت اضافی را از بین ببرد و زندگی ما را راحت‌تر کند. جدیدترین این نوآوری‌ها به محل کار مربوط می‌شود.

اصلا چرا اداره‌ها وجود دارند؟

پاسخ این سوال تا چند سال پیش این بود که شرکت‌ها به فضای مشخصی نیاز داشتند که کارمندان بتوانند تمرکز داشته باشند، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و برای حل مشکلات با هم همکاری کنند. البته نباید بایگانی عظیمی از پرونده‌ها را که اطلاعات مهمی را ذخیره‌ کرده‌اند، فراموش کنیم.

در دنیای اینترنتی امروز نیاز به وجود اداره همچنان احساس می‌شود، اما این فضای فیزیکی در راستای بهینه‌سازی و تسهیل محیط کار، با انعطاف بیشتری طراحی می‌شود.

برای اولین بار در تاریخ شرکت‌ها، کارمندان دورکار می‌توانند از زیربنای Cloud و اینترنت پر سرعت استفاده کنند، به شکلی که حضورشان در محل کار، درست مثل کسانی که حضور فیزیکی دارند، احساس می‌شود. به این ترتیب، زمان و هزینه‌ی رفت و آمد میان محل کار و خانه تقریبا حذف می‌شود.

براساس آماری از نیروی کار در سال ۲۰۱۴ انجام شد، در سراسر جهان ۲۰ درصد از کارمندان دورکاری می‌کنند؛ و ۶۴ درصد کارکنان حاضرند حقوق کمتری داشته باشند، اما بتوانند از خانه کار کنند.

اما یک کاناپه نزدیک شما نمی‌تواند آینده‌ی اداره‌ها باشد. اداره‌های سنتی علیرغم مشکلات‌شان مزیت‌هایی هم دارند: از مزایای شغلی گرفته مثل امکان شرکت موثر در کار گروهی تا مزایای فردی مثل عدم احساس تنهایی و بیگانگی.

علاوه براین، شایعات و اخبار درون شرکت که خارج از محیط‌های رسمی کاری، موضوع گفت و گوی کارمندان می‌شود هم یک نکته‌ی مثبت محسوب می‌شود. درواقع بسیاری از کارمندان دورکار اعتراف می‌کنند برای اینکه عملکرد بهتری داشته باشند به روابط انسانی رو در رو احتیاج دارند.

اداره‌های مدرن باید تعادلی میان محل کار سنتی و دورکاری ایجاد کنند. اداره‌های آینده باید محیطی را پرورش دهند که افراد بخواهند در آنجا حضور داشته باشند. با طراحی خلاقانه فضاهایی را ایجاد کنند که کارمندان بتوانند با هم کار کنند و راضی، پربازده و سودمند باشند.

"من مطمئن نیستم که اداره‌ی آینده یک اداره باشد.”

محل کار به شکلی که با آن آشنا هستیم در یک دوراهی قرار دارد. شرکت باید راهی پیدا کنند تا میان علاقه‌ی کارمندان به دورکاری و نیاز آنها به یک محیط تعاملی که در اداره‌های سنتی فراهم می‌شود، تعادلی برقرار کنند.

یک روش جالب برای حل این مشکل، توسعه‌ی شبکه‌ای از فضاهای همکاری به نام «ایمپکت هاب» (Impact Hub) است. ایمپکت هاب با ۷۳ شعبه در ۴۹ کشور جهان، فضاهای باز و اشتراکی هستند که به صاحبان شرکت‌ها و کارآفرینی‌های کوچک اجازه می‌دهند که تیم‌های کوچک را برای حل مشکلات و همکاری تشکیل دهند.

ایمپکت هاب ترکیبی هنرمندانه از دورکاری و محیط‌های کاری منظم است. هدف شبکه‌ی ایمپکت هاب این است که فضای اداره‌ی شرکت‌ها را در راستای بازده بیشتر و عملکرد موثرتر کارمندان، اجتماعی کند. نمونه‌ی بارز چنین مفهومی را می‌توان در بافت شرکت‌های بزرگ هم دید، مثل وجود یک کافی‌شاپ متعلق به شرکت.

«ریچارد اونز» (Richard Evans)، سرپرست ایمپکت هاب می‌گوید: "من مطمئن نیستم که اداره‌ی آینده یک اداره باشد.” اونز به جای آن به فضاهای مدرن و چندکاربردی‌اش اشاره می‌کنند که در آن اتاق جلسه، فضای اجتماعی و فضاهای کاری با هم تلفیق و ترکیب شده‌اند، به‌طوری که امکان جایگزینی آنها هم وجود داشته باشد.

به لطف تکنولوژی است که محیط‌های کاری تکامل یافته‌ای مثل ایمپکت هابز ممکن هستند. اداره‌های آینده فقط یکی از تاثیرات این عصر دیجیتالی هستند و مفهوم ایمپکت هاب تنها آغاز راه است.