دلیجه ی نانکین از کوچکترین نوع شاهین ها به شمار می رود و بر خلاف سایر پرندگان شکاری، چندادن سریع نیست. این پرنده جنگل های باز و علفزار هایی در مناطق معتدل را برای زندگی انتخاب می کند و از نوع مهاجر است.
طول بدن آن از ۳۱ تا ۳۵ سانتی متر متغییر بوده و بخش بالایی بدن، قهوه ای و بخش زیرین بندش سفید است. دمی دراز و سیاه رنگ دارد. همانند سایر شاهین ها می تواند به صورت درجا پرواز کند و بالهای آن بلند و نوک تیز است.
غذای اصلی این پرنده را حشرات تشکیل می دهند ولی برخی اوقات پرندگان و خزندگان کوچک را نیز شکار می کند. این پرنده برای شکار کردن در یک محل مناسب به کمین می نشیند؛ ولی عادت اصلی آن بدین گونه است که در یک محل مناسب به صورت درجا پرواز کند و شکار خود را بیابد.
اغلب به صورت تنها یا جفت خود دیده می شود. ولی اگر شرایط محیطی مساعد باشد، گروههای سی تایی هم تشکیل می دهند. یک جفت اغلب اوقات در یک محدوده هستند.
آنها برای لانه سازی حفرات درختان، لبه ی صخره ها یا لانه ی سایر پرندگان را بر می گزینند. در اواخر زمستان پرنده ی ماده حدود سه تا هفت تخم میگذارد و فقط پرنده ی ماده روی تخم ها میخوابد این دوره ۲۶ تا ۲۸ روز طول میکشد. در طی این مدت پرنده ی نر غذا را به لانه می برد. در روز های آخر، پرنده ی ماده نیز لانه را ترک می کند و برای خود شکار می کند. اگر شرایط محیطی مساعد باشد، چند جوجه به صورت همزمان می توانند رشد کنند. پرنده های نابالغ، پشتی به رنگ قهوه ای خاکستری به شکل راه راه دارند و سینه هایشان رگه دار است. جوجه ها ۳۰ الی ۳۱ روز پس از تولد می توانند پرواز کنند. این جوجه ها پس از پرواز حدود یک هفته فقط از حشرات تغذیه می کنند و پس از مدتی موش هم به رژیم غذایی آنها افزوده می شود.
از پراکندگی جغرافیایی آنها در ایران اطلاعی در دسترس نیست .
