اگر می خواهید مجردی زندگی کنید، مواردی هستند که باید بدانید. یعنی موارد زیادی هستند که باید بدانید. اما ما 4 مورد از ساده ترین و بارزترین مسایلی که حتما باید در نظر داشته باشید را برایتان ذکر کرده ایم.

هر سال بر تعداد دختران و پسرانی که مستقل از پدر و مادر زندگی می کنند افزوده می شود. بسیاری از جوان ها دوست دارند تنها و مجردی زندگی کنند و این نوع زندگی برایشان خوشایندتر است. اما این زندگی در عین حال که راحت و کم دردسر به نظر می رسد، مشکلات خاص خود را دارد و تا در آن قرار نگیرید، نمی توانید مشکلاتش را به خوبی درک کنید.

اگر تصمیم دارید خانه مستقل برای خود بگیرید، 4 موردی که در ادامه این مطلب نوشته ایم را مطالعه کنید.

خودشناسی

برای تنها زندگی کردن باید به طور کامل خود را بشناسید. تعیین کنید چه می خواهید و بر اساس آن سالم، قوی و خوشحال زندگی کنید. برای تنها و مجرد زندگی کردن هیچ نسخه مشخصی وجود ندارد که برای کسی بتوان پیچید. فقط باید فرد خودش را به درستی بشناسد. هر کسی به تنهایی کشف می کند چه چیزهایی در راستای خدمت به او و تسریع روند موفقیت و پیشرفت می تواند کمک کند.  با برنامه ریزی و مشورت گرفتن از دیگران می توانید روش های درستی برای خود مشخص کنید.

قبول تنهایی

تنها زندگی کردن، «تنهایی» دارد که گاهی غیر قابل تحمل است. از اینکه احساس تنهایی داشته باشید، نترسید و خجالت نکشید. این انتخاب خود شما است. انسان موجودی اجتماعی است، اما اگر هدفتان این است با زندگی تنهایی و مجردی خود را در مسیر علایق و اهداف هدایت کنید، از دلتنگی ها و غربت هایی که تنهایی به دنبال دارد، نترسید.

به جای ترس از تنهایی، دوستی های خود را به صورت متعادل ادامه دهید و در اجتماع بیشتر حضور داشته باشید. بر اساس دین بودا، وقتی آدم تنها زندگی می کند، حس تنهایی در بالاترین سطح ذهنش قرار دارد. این موارد را در ذهن خود لحاظ کنید تا بعدها مشکلی با آن پیدا نکنید.

خانه ای انتخاب کنید که دوست دارید

وقتی قرار است تنها زندگی کنید، خانه ای را انتخاب کنید که زیبا باشد و خودتان دوستش داشته باشید. این باعث می شود تا خیلی از کمبودهای این نوع زندگی در روحیه شما تاثیر منفی نگذارد. لازم نیست لوکس باشد یا از وسایل گران قیمت استفاده کنید. همین که جایی را انتخاب کنید که انرژی مثبت داشته باشد و حالتان را خوب کند، کافی است.
 
مراقب دوستی های خود باشید

ایده «قلمرو دوستی» برای نخستین بار در دهه 90 میلادی  مطرح شد. این ایده نشان می دهد که باید برای دوستی های خود ارزش قایل باشید و آن را در حد و اندازه خود نگه دارید. در زندگی خانوادگی یا در زندگی زناشویی شاید ارتباط های دایمی با دوستان مشکل ایجاد کند، اما در زندگی تنها و مجردی باید با دوستان خود در تعامل باشید.

این دوستی ها به بهبود رابطه شما کمک می کنند. در ضمن، خیلی از مسایل عادی زندگی ممکن است در تنها زندگی کردن از بین بروند. اما با  داشتن دوستان و معاشرت با آنها، می توان تا اندازه زیادی این مشکلات را برطرف کرد.