حتی در عصر پیشرفت های فوق العاده پزشکی، پیشگیری هنوز بهترین دارو است و می تواند به طرز قابل توجهی بیماری های قلبی عروقی، دیابت و برخی از سرطان ها را بکاهد. مقصود اصلی از این اقدامات نیز افزایش طول عمر است، اما این هم یک واقعیت است که بیشتر مردان دوست دارند سالمندی سالم و باکیفیتی نیز داشته باشند.

اختلال نعوظ با ایمپوتنس به اندازه حمله قلبی یا سکته مغزی خطر ندارد، اما می تواند باعث ناکامی و حتی افسردگی برخی از مردان شود. پزشکان اختلال نعوظ را به صورت ناتوانی جنسی در ایجاد و حفظ نعوظ در حد کافی برای رابطه زناشویی دست کم در 25 درصد تلاش های فرد تعریف می کنند. حتی با استفاده از این استاندارد دقیق، حدود 30 میلیون نفر از مردان آمریکایی دچار ناتوان نعوظ هستند و کم و بیش چنین آماری را در نقاط دیگر جهان نیز شاهد هستیم.

سن در این موارد مهم ترین عامل است. تنها 2 درصد مردان 40 ساله اختلال نعوظ را تجربه می کنند، اما این شمار با افزایش سن بالا می رود. «بررسی سالمندی مردان ماساچوست» نشان می دهد که 25 درصد مردان 65 ساله، 55 درصد مردان 75 ساله و 65 درصد مردان 80 ساله اختلال نعوظ را گزارش می کنند.

شدت این اختلال نیز با افزایش سن بیشتر می شود. در مجموع، 35 درصد مردان 40 تا 70 ساله اختلال متوسط تا شدید نعوظ و 52 درصد همه مردان درجاتی از اختلال نعوظ را گزارش کرده بودند.

با اینکه سن در نعوظ اهمیت دارد، اما پیری طبیعی مقصر ایجاد اختلال نعوظ نیست. میزان تستوسترون با افزایش سن به تدریج کاهش می یابد، اما در اغلب مردان سالمند در حد طبیعی باقی می ماند. بافت ها با افزایش سن کشسانی خود را از دست می دهند، هدایت عصبی آهسته می شود و استرس روانی افزایش می یابد اما هیچ کدام از این عوامل مسئول میزان بالای اختلال نعوظ در مردان سالمند نیست.

درعوض، به نظر می رسد که این وضع به بیماری هایی مربوط باشد که به عروق خونی و اعصاب آسیب می رسانند. برای مثال، در «بررسی سالمندی مردان ماساچوست» 39 درصد مردان دچار بیماری قلبی، اختلال کامل نعوظ داشتند. این رقم در مورد مردان دیابتی 28 درصد و در مردان مبتلا به فشار خون بالا 15 درصد بود. در مقایسه اختلال نعوظی شدید تنها در 10 درصد مردان هم سنی که به این بیماری مبتلا نبودند، وجود داشت.

تاثیر فشار، قند و چربی خون بر توانایی نعوظ مردان

پاسخ بیشتر پرسش ها در زمینه اختلال نعوظ مردان به تصلب شرایین مربوط می شود، بیماری ای که می تواند به عروق خونی در هر جای بدن و شریان های آلت تناسلی آسیب برساند تا شریان ها نتوانند خون لازم برای نعوظ را وارد آلت تناسلی کنند. آسیب عصبی هم در برخی از مردان، به خصوص دیابتی ها، در این امر دخیل است.

تحقیقات متعددی نشان داده اند که سلامت عروق برای کارکرد نعوظی ضروری است. برای مثال پژوهشگران در دانمارک نشان داده اند که 27 درصد مردان مبتلا به فشار خون بالا دچار اختلال شدید نعوظ هستند. این میزان حتی از نتایج «بررسی سالمندی مردان ماساچوست» بالاتر بود، اما پزشکان دانمارکی یک قدم جلوتر رفتند. آنها رشته ای مشروح از آزمایش ها را انجام دادند تا علت اختلال نعوظ را پیدا کنند. نتیجه این بود که 89 درصد مردان دچار اختلال نعوظ دچار اختلال کارکرد شریان آلت تناسلی هستند.

«بررسی سالمندی مردان ماساچوست» هم نشان داد که میزان خونی کلسترول خوب (HDL) پیش بینی کننده خطر اختلال نعوظ است. هیچ کدام از مردان دارای میزان بالای HDL مشکل نعوظ نداشتند، اما 16 درصد مردان دارای پایین ترین میزان HDL اختلال نعوظ داشتند.

دیابت هم می تواند در ایجاد تصلب شریان ها نقش داشته باشد و هم به عصب ها آسیب برساند. بنابراین تعجبی ندارد که دیابت هم باعث اختلال نعوظ می شود. مردان مبتلا به دیابت نسبت به مردان سالم با احتمال 3 برابر بیشتر، و 10 تا 15 سال زودتر دچار اختلال نعوظ می شوند. در مجموع مردانی که دیابت طولانی مدت نیازمند درمان دارند، 50 درصد خطر دچارشدن به اختلال نعوظی دارند.

در مورد رابطه سیگارکشیدن و اختلال نعوظ نیز یک نظرخواهی از 4462 کهنه سرباز آمریکایی نشان داد که سیگارکشیدن، حتی هنگامی که سایر عوامل خطرساز در نظر گرفته می شوند، احتمال اختلال نعوظ را تا 50 درصد افزایش می دهد. یک بررسی اروپایی نیز روی 2010 مرد نشان داد که مردان سیگاری نسبت به غیرسیگاری ها با احتمال 1.7 برابر بیشتر ممکن است به اختلا نعوظ مبتلا شوند.

سبک زندگی

گرچه در مواردی که اختلال نعوظ ناشی از درمان سرطان پروستات یا سایر اختلال های هورمونی غده درون ریز بدن است، عادات بهداشتی مناسب اثر چندانی بر محافظت از مردان در مقابل اختلال نعوظ ندارد، اما سبک زندگی سالم حتی در این موارد می تواند با جلوگیری از عوامل روانی- از جمله مصرف الکل و موادمخدر- که عامل 15 درصد موارد اختلال نعوظ هستند، به مردان کمک کند.

نهایتا اینکه پیشگیری نیاز مردان به دارو را کاهش می دهد و تا 25 درصد موارد اختلال نعوظ به عوارض جانبی داروهای تجویزشده برای فرد مربوط می شود.

8 نکته درباره ویاگرا

1- ویاگرا در سطح بسیار وسیعی برای افزایش جریان خون به آلت تناسلی مردان و درمان اختلال نعوظ استفاده می شود ولی آن را باید فقط طبق تجویز پزشک مصرف کنید.

2- اگر دچار هریک از موارد زیر هستید، پیش از مصرف ویاگرا حتما با پزشک مشورت کنید: هر نوع بیماری یا مشکل در آلت تناسلی، بیماری های قلبی عروقی، بیماری چشمی که باعث کاهش بینایی شده باشد. فشار خون بالا یا آنژین قلبی، سکته مغزی یا قلبی.

3- اگر داروی دیگری مصرف می کنید، باید بدانید که ویاگرا تقریبا یک ساعت بعد از مصرف به حداکثر غلظت در خون می رسد بنابراین آن را یک ساعت پیش از فعالیت جنسی مصرف کنید.

4- تاثیر ویاگرا تقریبا 4 ساعت پس از مصرف از بین می رود، زمان لازم برای رسیدن به حداکثر تاثیر و طول مدت تاثیر برای داروهای مشابه ویاگرا متفاوت است. در این باره از پزشک تان سوال کنید.

5- ویاگرا باعث ایجاد میل جنسی نمی شود. نعوظ هم بعد از تحریک جنسی حاصل می شود. ویاگرا را می توان قبل یا بعد از غذا مصرف کرد اما غذای حجیم و پرچرب جذب آن را به تاخیر می اندازد.

6- به هیچ وجه بیشتر از روزی یک قرص استفاده نکنید، در صورت مصرف ویاگرا از مصرف الکل یا گریپ فروت خودداری کنید.

7- عوارض شایع ویاگرا عبارتند از: سردرد، برافروختگی صورت، سوء هاضمه، گرفتگی بینی، تاری دید، حساسیت به نور، احساس گیجی، نعوظ طولانی و دردناک و دمانس عروقی.

8- ویاگرا با گشادکردن رگ ها و افزایش جریان خون در آلت تناسلی مرد در کسانی که با مشکل نعوظ مواجه هستند، عمل می کند. به همین دلیل امروزه دانشمندان در تلاشند تا دریابند آیا ویاگرا به همان ترتیبی که جریان خون تناسلی را بهتر می کند، می تواند جریان خون مغزی را هم بهبود بخشد یا نه.