بر اساس پژوهشی که در آن از  1500 مرد ایرانی در سنین مختلف مورد سؤال قرار گرفتند، ادعا شد که مردان ایرانی زنان نسبتا درشت‌هیکل یا به اصطلاح «کمی توپر» را به زنان لاغر اندام ترجیح می‌دهند!

این مقاله اشاره بر مطالعه ای داشت که در آن از 1500 مرد جوان ایرانی پرس و جو شده بود و نتیجه این بود که 50 درصد افراد گرایش شان به سمت زنان با اندام متوسط به سمت چاق و 30 درصد به سمت زنان با هیكل پر بود و تنها 20 درصد گزینه مورد نظرشان را از بین زنان مانکن و لاغر انتخاب كرده بودند!

پژوهشگران این مطالعه علت را چنین بیان كردند:«انتخاب مردان ایرانی از بین زنان متوسط و تنومند به‌جای زنان لاغر دلایل مختلفی دارد که عمده ترین دلیل معطوف به نگرش فرهنگی ایرانی اسلامی است که زنان متوسط هم شادابی ظاهری و درونی بیشتری نسبتا به زنان لاغر دارند و هم قدرت باروری و نگهداری از نوزادان توسط زنان لاغر کمتر از زنان به نسبت تنومند‌تر است.» در پژوهشی دیگر نیز این نتیجه حاصل شد.که  «سن ازدواج دختران جوان با فیزیک مانکنی و لاغر بیشتر از سن ازدواج دختران جوان با فیزیک متوسط است، به تعبیر دیگر دختران لاغر کمتر مورد خواستگاری قرار می‌گیرند.»

اما آیا واقعا زنان درشت هیکل قدرت باروری بیشتر، فرزندان سالم تر و زندگی زناشویی بهتری دارند؟ پوریا پاکرو، روانشناس و دکتر آزیتا صفارزاده، متخصص زنان به این سؤالات پاسخ می‌دهند.

پوریا پاکرو، روانشناس

زنان قدرتمند برای مردان جذاب ترند

قطعا این پژوهش جهت خاص خود را دارد، یعنی مشخص است که می‌خواهد موضوعی را به صورت علنی به مخاطب انتقال دهد. از چند جنبه می‌توان به این موضوع پرداخت؛ یکی اینکه مردان ایرانی در ناخودآگاه شان دوست دارند زنی قدرتمند در کنارشان داشته باشند. این ادعا درست است و شاید حتی در ابتدا یک جذابیتی هم برای مردان ایجاد کند. زن هایی که جنبه‌های مردانه شان قوی تر است و توانمندی‌های بیشتری از خودشان نشان می‌دهند معمولا در ابتدا برای مردان خیلی جذابند. البته بعدها ادامه یافتن این كشش و جذابیت به مهارت ها، شخصیت، نگرش‌ها و ... زوجین ربط دارد. از طرف دیگر بحث رسیدگی به زیبایی و سلامت فردی هم مطرح است که به خودی خود چیز بدی نیست. این رسیدگی می‌تواند نشانه سلامت، اعتماد به نفس، عشق به خود و شادمانی باشد. اما وقتی فرد خود را به اصطلاح ول می‌کند و اصلا به خودش نمی‌رسد این می‌تواند نشانه افسردگی یا اعتماد به نفس پایین و ... او باشد.

آمار دقیق وجود ندارد!

وقتی یک تحقیق انجام می‌شود باید حتما نمونه برداری در آن قابل تعمیم به همه جامعه باشد. ممکن است این پژوهش بر یک دسته یا گروه خاص با نگرش‌های مشخص انجام شده باشد. با توجه به تجربیات خودم در طول این سال‌ها با مراجعان مختلف از طبقات اجتماعی گوناگون به این نقطه نظر نرسیده‌ام که مردهای ایرانی زن‌های چاق را بیشتر می‌پسندند. البته این نگرش را دارم که مردها زن‌های قدرتمند را دوست دارند چراکه این موضوع یک سابقه تاریخی هم دارد. درواقع مردهای ما به دلایل مختلف خیلی به مادران‌شان وابسته بودند و یک همسر قدرتمند هم می‌تواند حس مادرانه به آنها بدهد. اما با این موضوع که الان همه مردها دنبال زن‌های تنومند می‌گردند موافق نیستم. حداقل در نمونه هایی که من به چشم دیدم چنین چیزی حقیقت نداشته است. در این رابطه آمار دقیق یا پژوهش رسمی و علمی وجود ندارد.

آخرین ملاك ازدواج ظاهر است

نمی توان به این شدت بر این موضوع پافشاری کرد که خانم‌های درشت هیکل از خانم‌های لاغر زودتر ازدواج می‌کنند و خواستگار بیشتری دارند. ازدواج به آمادگی فرد، شخصیت و عزت نفس دو طرف ربط دارد و اگر انتخاب فقط براساس ظاهر و هیکل باشد معمولا ازدواج پایدار نمی ماند.در ازدواج كه نمی‌خواهیم کالا انتخاب کنیم! این نگاه ابزاری به زن و کاملا آسیب‌زننده است. امروز دیگر خانم‌ها نمی پذیرند که فقط آنها را به چشم ابزار نگاه کنند. اینکه هیکل و وزن‌شان مورد پسند است یا خیر، یک توهین برای خانم‌هاست. وقتی یک مرد، خانمی را انتخاب می‌کند ممکن است اول جذب ظاهر او شود اما بعدها مسائلی چون شخصیت، اینکه چگونه حرف می‌زند، روابط اجتماعی اش چگونه است، خانواده اش چه کسانی هستند، تحصیلاتش چقدر است و آیا علایق و سلایق شان به هم می‌خورد یا نه تعیین کننده است. البته گروهی از مردان هم هستند که ملاک انتخاب شان فقط ظاهر است. اینگونه افراد معمولا روابط پایداری ندارند. علاوه براین نمی توان گفت خانم‌های درشت هیکل یا خانم‌های زیباتر زندگی زناشویی بهتری دارند. من به شخصه خانم هایی را دیده ام که از لحاظ ظاهری خیلی بالا نیستند اما زندگی خوبی دارند. مهم ترین ملاک ازدواج شخصیت است و آخرین ملاک وضعیت ظاهری و قد و وزن است، زیرا بعد از چند ماه ظاهر این فرد عادی و تکراری می‌شود و ویژگی‌های اصلی و شخصیتی او نشان داده می‌شود.

دکتر آزیتا صفارزاده، متخصص زنان و فوق تخصص نازایی و لاپاراسکوپی

هر دو برای بارداری مشکل سازند

برای تعیین وزن مناسب خانم‌ها، اگر بخواهیم سخت‌گیر باشیم باید قدشان را منهای 110 و در غیر این صورت منهای 100 کنیم. برای مثال کسی که قدش 160 است معمولا وزن 60 برایش مناسب است. به طور حتم اگر شخص وزنش خیلی پایین باشد برای مثال قدش 160 و وزنش 40 باشد و بخواهد باردار شود درست مثل کسی که وزن بالایی دارد بارداری‌اش همراه با عارضه خواهد بود. اگر BMI یا شاخص توده بدنی (وزن به کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد به متر) به حد ایده آل نزدیک باشد مسلما بارداری خطر کمتری خواهد داشت. اگر مقدارBMI کمتر از 5/18 باشد، بیانگر آن است که وزن شما کمتر از حد طبیعی است. عدد بین 5/18 تا 9/24 به معنای وزن سالم است.عدد بین 25 تا 9/29 به معنای داشتن اضافه‌ وزن است. عدد بین 30 تا 9/39 بیانگر چاقی است و عدد 40 و بالاتر چاقی بیماری را نشان می‌دهد. متاسفانه در فرهنگ ما افزایش وزن حین بارداری خیلی شایع است و بیشتر از 12 کیلویی است که ما انتظار داریم.

لاغری بیش از حد قاعدگی را مختل می‌کند

خانم هایی که خیلی لاغر هستند از آنجایی که بافت چربی کمتری دارند محل مشخصی برای ذخیره هورمون استروژن ندارند. همچنین اگر لاغری بیش از حد همراه با ورزش شدید باشد منجر به نامنظمی قاعدگی و حتی آمنوره یا عدم عادت ماهانه می‌شود، بنابراین قدرت باروری کاهش پیدا می‌کند. کسانی که لاغر هستند و در بارداری هم وزن کافی نمی‌گیرند نوزادشان هم کوچک می‌شود. در حالت طبیعی بدن با صرف انرژی تمام مواد لازم را از مادر می‌گیرد و به جنین می‌دهد اما اگر مادر مواد غذایی لازم را مصرف نکند دیگر مواد مغذی وجود ندارد که به اندازه کافی به جنین برسد. البته این موضوع در ایران کمتر اتفاق می‌افتد اما در مادرهای آفریقایی که دچار سوء تغذیه هستند شایع‌تر است و آمار سقط و نوزادان کوچک‌تر از حد طبیعی در آنجا بیشتر است.

آمار سزارین بالاتر است

چاقی در بارداری هم عوارض خود را دارد، از جمله افزایش فشار خون بارداری، افزایش احتمال سقط و عدم تخمک گذاری به علت بیماری پلی کیستیک تخمدان. دیابت بارداری نیز مطرح است که متاسفانه حتی می‌تواند منجر به مرگ جنین شود. علاوه براین ترومبوز و آمبولی در خانم‌های چاق بیشتر است. انجام زایمان طبیعی نیز در افراد چاق مشکل خواهد بود. از طرف دیگر وزن بالای جنین نیز عوارضی در پی خواهد داشت. در خانم‌های چاق سزارین بیشتر انجام می‌شود چون نوزادشان بزرگ است. در خانم هایی هم که بیش از حد لاغر هستند کاهش رشد داخل رحمی جنین مطرح است. این نوزادان که وزن شان از حد طبیعی کمتر است تحمل دردهای زایمانی را نخواهند داشت و ممکن است دچار افت ضربان قلب شوند، بنابراین برای این افراد نیز بیشتر سزارین انجام می‌شود.