انتخاب دلی یا عقلی؟ سنتی یا امروزی؟ حسابگرانه یا هیجانی؟ کدام انتخاب می تواند شور و عشق ماندگارتری برای زندگی مشترک شما داشته باشد؟ این سوالی است که باید قبل از ازدواج به آن جواب بدهید و مهم تر از آن جوابتان آنقدر درست باشد که بتوانید برای یک عمر آن را تایید کنید.

خشت اول

انتخاب کسی درست است که در درجه اول به دل تان بنشیند و از او خوشتان بیاید. یعنی چه؟

یعنی در یک کلام او را بپسندید و به سمتش گرایش داشته باشید. از یک شیفتگی عمیق با پشتوانه فلسفی حرف نمی زنیم. اتفاقا حرفمان کاملا به ذوق و پسند ظاهری و هیجانی شما برمی گردد. مطلوبیت ظاهری، سلیقه ای است و باید از حد متوسط به بالا باشد و طرف مقابلتان برای شما جاذبه داشته باشد و با معیارهای شما بخواند. اما ضروری نیست در حد یک مدل زیبایی باشد. فقط در حدی باشد که او را بپسندید و از ظاهرش خوشتان بیاید و به او جذب شوید.

چقدر معاشرت کنیم؟

برای این که بفهمید کسی مطلوب شما است، چقدر باید معاشرت کنید تا مطمئن شوید ظاهر و باطنش را می پسندید و این مطلوبیت یا عدم مطلوبیت واقعی است؟ در حقیقت عدد مشخصی نمی توان عنوان کرد و نمی توان گفت که چند ماه با هم معاشرت کنید تا ظاهر و باطن یکدیگر را بپسندید. این ارتباط تا حد زیادی به هوش شما در شناخت دیگران بستگی دارد و البته به شرایط دیگر. مثل خانواده، سن، اعتقادات شخصی و تعداد گزینه های ازدواج. اما به طور کلی اگر 3یا 4 جلسه دیدار داشتید و حس کردید گرایش خاصی به  او پیدا نکرده اید، بعید است در ادامه هم به او تمایل پیدا کنید.

سرمایه روانی اش را بسنج

همسر آینده شما باید از نظر شناختی کسی باشد که بتوانید با او ارتباط برقرار کنید. یعنی هوش، تجربیات، سواد و اطلاعات فردی، نوع نگاه به مسایل و طرز فکرش با شما جور باشد و بتوانید با او حرف بزنید، در جامعه دیده بشوید و با هم وقت بگذرانید. میزان انرژی فرد در زندگی اش، درونگرایی و برونگرایی اش، سیستم فکری و اعتقادی اش و… همه و همه تعیین می کنند شما دو نفر آیا از نظر شناختی هم با هم سازگار هستید یا نه. این روزها که سطح سواد و حضور اجتماعی دختر و پسر بالاتر رفته، باید این تناسب بیشتر در نظر گرفته شود.

انتظارات هماهنگ

شما در دوران آشنایی باید بتوانید گفتگوی درستی درباره انتظارات خود از زندگی مشترک و زناشویی داشته باشید. باید بتوانید فضای ذهنی یکدیگر را بشناسید، بپسندید و به نقاط مشترک درباره وظایف هر کدام از همسران، برنامه ریزی برای آینده، اهداف کلی زندگی و.... داشته باشید.

خانواده را دست کم نگیرید

علاوه بر این که خانواده ها باید خوب و در سطح هم باشند، باید بتوانید خانواده او را بپذیرید و این توانایی را ببینید که به خانواده همسر آینده تان بپیوندید. آیا خانواده هایتان در سطی هستند که شما و همسر آینده تان در رفت و آمد با آنها آزار نبینید و از بودن در مهمانی هایشان، سفر رفتن با آنها و تلفنی حرف زدن با آنها اذیت نشوید؟

توانایی های اقتصادی

توانمندی اجتماعی اقتصادی طرف مقابل هم در انتخاب باید در نظر گرفته شود. شما باید بتوانید با هم از پس هزینه های زندگی بربیایید و حداقل های زندگی مشترک را تامین کنید. حداقل ها یعنی آنچه دو نفری درباره آن به تفاهم می رسید و خانواده هایتان با آن موافق هستند. این یعنی بتوانید کار کنید و مستقل از خانواده هایتان زندگی مشترکتان را شکل دهید و برای برطرف کردن نیازهای اساسی تان (خوراک، پوشاک، تفریحات حداقلی و درمان) وابستگی مالی به کسی نداشته باشید. در این زمینه، به وعده های دست نیافتنی طرف مقابل اعتماد نکنید و ببینید چقدر مرد عمل است و در زندگی، انگیزه استقلال و توانمند شدن دارد.