1- ساختمان بهشت
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
اَلجَنَّةُ بَناؤُها لَبِنَةٌ مِن فِضَّةٍ وَلَبِنَةٌ مِن ذَهَبٍ وَمِلاطُهَا المِسكُ الأَذفَرُ وَحَصباؤُهَا اللُّؤلُؤُ وَالیاقوتُ وَتُربَتُهَا الزَّعفرانُ... ؛
ساختمان بهشت خشتى از نقره و خشتى از طلاست، گِل آن مُشك بسیار خوشبو و سنگریزه آن لؤلؤ و یاقوت و خاك آن زغفران است.
(نهج الفصاحه، ح 1327)
2- بهشت رؤیایی
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
فِى الجَنَّةِ ما لا عَینٌ رَأَت وَلا اُذُنٌ سَمِعَت وَلاخَطَرَ عَلى قَلبِ بَشَرٍ؛
در بهشت چیزهایى هست كه نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده و نه به خاطر كسى گذشته.
(نهج الفصاحه، ح 2060)
3- راه رسیدن به بهشت
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
مَنِ اشتاقَ اِلَى الجَنَّةِ سارَعَ فِى الخَیراتِ؛
هر كس مشتاق بهشت است براى انجام خوبى‌ها سبقت مى‌گیرد.
(بحارالأنوار، ج77، ص96، ح1)
4- ضمانت بهشت
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
اِضمَنوالى سِتّا مِن اَنفُسِكُم اَضمَن لَكُمُ الجَنَّةَ اُصدُقُوا اِذا حَدَّثتُم وَأوفُوا اِذا وَعَدتُم وَاَدُّوا اِذا ئتُمِنتُم وَاحفَظوا فُروجَكُم وَغُضّوا اَبصارَكُم وَكُفّوا اَیدیَكُم؛
شش چیز را براى من ضمانت كنید تا من بهشت را براى شما ضمانت كنم، راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاكدامنى، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غیر حلال).
5- مؤمن در بهشت
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
وَالَّذى نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لاتَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَلا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا اَفَلا اُنَبِّئُكُم بِشَىْ ءٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَینَكُم؛
به خدایى كه جان محمد در دست (قدرت) اوست به بهشت نمى‌روید تا مؤمن شوید و مؤمن نمى‌شوید تا یكدیگر را دوست بدارید، آیا مىخواهید شما را به چیزى خبر دهم كه با انجام آن، یكدیگر را دوست بدارید؟ سلام كردن بین یكدیگر را رواج دهید.
6- شادی سرای بهشت
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
اِنَّ فِى الجَنَّةِ دارا یُقالُ لَها دارُ الفَرَحِ لایَدخُلُها اِلاّ مَن فَرَّحَ یَتامَى المُؤمِنینَ؛
در بهشت خانه‌اى هست كه آن را شادى سرا گویند و جز آنان كه یتیمان مؤمنان را شاد كرده‌اند وارد آن نمى‌شوند.
(نهج الفصاحه، ح 864)
7- خانه‌های بهشت
رسول اكرم صلى الله علیه و آله:
اَنا زَعیمٌ بِبَیتٍ فى رَبَضِ الجَنَّةِ وَ بَیتٍ فى وَسَطِ الجَنَّةِ وَ بَیتٍ فَى اَعلَى الجَنَّةِ، لِمَن تَرَكَ المِراءَ وَ اِن كانَ مُحِقّـا وَ لِمَن تَرَكَ الكِذبَ وَ اِن كانَ هازِلاً وَ لِمَن حَسَّنَ خُلقَهُ؛
من براى كسى كه بگومگو را رها كند، هر چند حق با او باشد و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گوید و براى كسى كه اخلاقش را نیكو گرداند، خانه‌اى در حومه بهشت و خانه‌اى در مركز بهشت و خانه‌اى در بالاى بهشت ضمانت مى‌كنم.
8- اهل بهشت
حضرت زهرا سلام الله علیها:
قاریءُ الحدید، و اذا وقعت، و الرحمن، یدعی فی السموات و الارض، ساکن الفردوس؛
تلاوت کننده سوره حدید و واقعه و الرحمن در آسمان‌ها و زمین اهل بهشت خوانده می‌شوند.
(کنزالعمال، ج1، ص582)
9- نشانه بهشتیان
امام صادق علیه السلام:
اِنَّ لاِهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَةٌ؛
بهشتىها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.
(مجموعه ورام، ج 2، ص 91)
10- لذت‌های بهشتی
امام على علیه السلام:
لَذّاتُها لاتُمَلُّ وَمُجتَمِعُها لایَتَفَرَّقُ وَسُكّانُها قد جاوَروا الرَّحمنَ وَقامَ بَینَ اَیدیهِمُ الغِلمانُ بِصِحافٍ مِن الذَّهبِ فیها الفاكِهَةُ والرَّیحانُ؛
لذت‌ها و خوشی‌هاى بهشت دل را نمى‌زند، انجمن آن از هم نمى‌پاشد، ساكنانش در پناه خداى رحمانند و در برابر آنان غلامانى با طبق‌هاى زرین پر از میوه و گل هاى خوشبو ایستاده‌اند.
