شما به عنوان والدین کودک احتمالا همواره درگیر فکر و خیال‌هایی درباره آینده او هستید. از آن نگران هستید که چه اتفاقاتی در آینده روی خواهد داد و چه سرنوشتی در انتظار کودکتان خواهد بود. واقعیت این است که نمی‌توان گفت پدر و مادرها هیچگاه درباره هر لحظه از زندگی فرزندشان نگرانی ندارند. اما برخی از این نگرانی‌ها رایج‌تر بوده و در صدر تمامی دلمشغولی‌ها قرار دارند.

در این گزارش و بر اساس نظرسنجی که از بیش از 2400 والدین توسط BabyCenter انجام شده مهمترین دلمشغولی والدین که موجب می‌شود شب‌ها خواب آرامی نداشته باشند بیان شده است.

انتظاراتی که از فرزندانمان داریم

کم نیستند پدر و مادرهایی که شبها از فکر و خیال اینکه شاید در آینده فرزندشان نتوان فرصتهای تحصیلی مناسبی داشته باشد یا از فرصتهای شغلی به خوبی استفاده نکند، از خواب میپرند یا خواب خوبی ندارند. در واقع این ترس را باید در صدر تمامی نگرانیهایی دانست که والدین درباره آینده کودکانشان دارند. اما واقعیت این است که چنین نگرانی، واکنش طبیعی به تحولات اقتصادی روز دنیاست. آنها از این بیم دارند که در آینده فرزندانشان نتوانند شرایط کاری مناسبی داشته باشند و به همین دلیل ترجیح میدهند آنها همواره به تحصیلات خود ادامه داده تا از این طریق به دست آوردن فرصتهای شغلی مناسب را به نوعی برای خود تضمین کنند.

والدین با نگاه به آنچه که در گذشته خودشان روی داده، تلاش میکنند تا شرایط مناسبی برای فرزندانشان فراهم کرده تا آنها دیگر چنین سختیهایی را پشت سر نگذارند. واقعیت امر نیز چنین است؛ در عصر حاضر بحرانهایی نظیر بیکاری و تنشهای اقتصادی، بسیاری از کشورهای جهان را درگیر کرده اند. از طرف دیگر هزینه داشتن یک زندگی معمولی و نسبتا مرفه به مراتب بالاتر از قبل شده است و دقیقا به همین دلیل است که والدین از آینده نامعلوم کودکانشان از هم اکنون نگرانی دارند. این نگرانی در بسیاری از موارد به مرحل وحشت هم میرسد.

 
در این شرایط والدین تلاش میکنند که از همان دوران طفولیت، ذهن کودکشان را تقویت کرده و از هر ابزاری برای آموزش بهتر به فرزندشان استفاده کنند. در نتیجه خرید انواع اسباب بازیهای فکری و سرگرم کننده که جنبه آموزشی نیز داشته باشند در صدر فهرست خرید والدین قرار میگیرد. اما این تصمیمی منطقی به نظر نمیرسد. تحقیقات نشان میدهد بهترین کمک برای رشد ذهنی کودک، خرید حداقلها و بازی با داشته هاست. تنها در آمریکا، والدین سالانه 70 اسباب بازی جدید برای فرزندشان خریدار می کنند. اما این یک نگرش اشتباه است. والدین باید ذهن کودک را درگیر بازیهای فکری و خلاقانه کنند. آنها باید از همان تعداد محدود اسباب بازیهایی که در خانه وجود دارد برای تقویت ساختارهای ذهنی کودک استفاده کنند تا خلاقیت نهفتهاش شکوفا شود.

خطراتی که از سوی غریبه ها وجود دارد

دلمشغولی والدین در برخی موارد آنچنان جدی میشود که حتی ممکن است تصور کنند که در آینده فردی به فرزندشان حمله ور شده و اقدام به قتل وی کند! اینکه چنین ترسی در بالای این فهرست قرار دارد چندان هم جای تعجب ندارد. پدر و مادر همواره نگران سلامت فرزندشان هستند. این نگرانی در بسیاری از موارد جنبه ترس هم پیدا میکند. تحقیقاتی که در این خصوص در دانشگاه نیوهمپشایر انجام شده نشان میدهد که والدین معمولا دلایل زیادی برای چنین ترسهایی دارند. یکی از این دلایل مربوط به زمانی میشود که کودک در خارج از خانه قرار دارد.

بودن در کنار دوستان یا حضور در محیط مدرسه از جمله زمانهای نسبتا طولانی است که والدین اطلاع چندان زیادی از سلامت فرزندشان ندارند. در عین حال خبرهایی در رسانه ها منتشر میشود مبنی بر آنکه در گوشهای از کشور ممکن است معلمی ناخواسته لطمه ای به دانش آموزان وارد کرده باشد.

مواردی از این دست همواره در ذهنم والدین باقی می ماند و آنها را از آن می ترساند که شاید چنین اتفاقاتی برای کودکشان نیز روی دهد. اما خبر خوشحال کننده این است که بر اساس تحقیقات صورت گرفته، بسیاری از این نوع نگرانیها بیمورد است. همزمان با توسعه فرهنگی جوامع، افراد در شرایط ایمنتری نسبت به دهه های قبل زندگی می کنند. در نتیجه والدین نباید نگرانی زیادی درخصوص سلامت فرزندشان در زمان حضور در خارج از محیط خانه داشته باشند.

با این حال والدین میتوانند کارهای زیادی برای حفظ سلامت جسمی و روانی کودکشان انجام دهند. آنها باید سعی کنند خود را تا حد امکان به کودک نزدیک کرده و با برقراری پلهای ارتباطی میان خود و او، از حال و روش فرزندشان با جزئیات زیاد مطلع شده تا بتوانند در مواقع لزوم به او کمک کنند. در چنین وضعیتی کودک احساس نزدیکی چشمگیری با والدین خود پیدا کرده و هر فاکتور آزاردهندهای را پیش از آنکه به بحرانی فراگیر تبدیل شود با آنها درمیان میگذارد. همچنین به والدین توصیه میشود که آموزشهای بهداشتی لازم را به کودکشان ارائه کنند تا او در مواقع لزوم بتواند از آنها برای حفظ سلامت عمومی خود استفاده کند. 

جراحات و تصادفات

ترس از وقوع تصادف و مجروح شدن کودک در حین عبور از خیابان یا بازی با دوستان از جمله ترسهای رایجی است که ذهن بسیاری از والدین را به خود مشغول نگاه میدارد. این نوع نگرانی همواره وجود داشته و مربوط به دوره زمانی خاصی نمیشود. در کشورهایی که نرخ وقوع تصادفات رانندگی بالاست و به تبع آن آمار مرگ و میر ناشی از تصادفات نیز رقم چشمگیری است، همواره این نگرانی وجود دارد که شمار کودکان قربانی نیز رقم قابل توجهی باشد.

در برخی از کشورها این رقم نگران کننده است. به عنوان مثال 968 کودک زیر 14 سال در سال 2008 و در جریان بروز تصادفات رانندگی در آمریکا جان خود را از دست داده و 168 هزار کودک نیز مجروح شدند.

اما این ترس از آن دسته مواردی است که والدین می توانند نقش قابل توجهی در کم کردن از آمار آن داشته باشند. استفاده از صندلی ویژه کودک در خودرو و همچنین ارایه آموزشهای لازم به کودکان در زمان تردد در خیابان و مکانهای مشابه از جمله اقداماتی است که نرخ مرگ و میر و جراحات ناشی از تصادفات در کودکان را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. اگر فرزندتان با استفاده از سرویس راهی مدرسه میشود حتما تحقیقات لازم را در خصوص مهارت راننده خودرو انجام دهید. لازم است که مطمئن شوید او تجربه لازم در این زمینه را دارد.

ابتلا به چاقی و اضافه وزن

همزمان با توسعه فناوریهای نوین از جمله ابزارهای ارتباطی، کودکان نیز مانند سایر گروههای سنی تحرک به مراتب کمتری پیدا کرده اند و این مسأله میتواند به بروز چاقی در آنها منجر شود. تحقیقات نشان می دهد در مقایسه با 30 سال گذشته، نرخ چاقی در بین کودکان در بسیاری از کشورها سه برابر شده است. اما خبر خوشحال کننده این است که والدین می توانند تأثیر بسزایی در روند شکل گیری ساختار بدنی فرزندشان داشته باشند. هیچ کس به اندازه پدر و مادر در جریان نحوه تغذیه کودک قرار ندارد. بدون شک داشتن رژیم غذایی مناسب که حاوی گروههای متنوع غذایی باشد در کنار تحرک بدنی لازم، برگ برنده والدین در داشتن فرزندانی سالم محسوب می شود.

برای اینکه والدین بتوانند تأثیر لازم را بر کودکشان بگذارند، بیش از هر چیز باید از خود شروع کنند. کودک به آنها نگاه میکند و اگر والدین توجه لازم به نحوه تغذیه داشته باشند و در عین حال انجام حرکات ساده ورزشی در طول هفته را جزئی از برنامه هایشان قرار دهند آنگاه میتوان از کودکان هم انتظار داشت که آنها نیز از این روند تبعیت کنند. یادمان نرود که کودکان در هر حال به والدین خود نگاه کرده و از آنها در انجام کارهای مختلف الگوبرداری میکنند. اکر فکر میکنیم کاری درست است و باید انجام شود، اول باید از خودمان آغاز کنیم.