رسول خدا (ص) فرمودند: « سه نفرند كه خداوند در روز قیامت به آنها نمى نگرد و پاكشان نمى شمارد و عذابى دردناك در انتظارشان مى باشد...»
در قیامت
نفاق از مذموم ترین صفات و رذایل اخلاقی است که در آموزه های اسلام بشدت از آن نهی شده و به آفت ایمان از آن تعبیر می شود چنان که خداوند متعال در آیه 77 سوره مبارکه توبه می فرماید: «در نتیجه، به سزاى آنكه با خدا خلف وعده كردند و از آن روى كه دروغ مى گفتند، در دل هایشان ـ تا روزى كه او را دیدارى كنند ـ پیامدهاى نفاق را باقى گذاشت».
پیامبر خدا (ص) فرموده اند: «نفاق ابتدا به صورت نقطه اى سیاه [بر دل] ظاهر مى شود و هر چه نفاق بیشتر شود آن نقطه بزرگتر مى گردد و چون نفاق به مرحله كمال رسید، دل به كلى سیاه مى شود.»
ایشان همچنین می فرمایند: «سه نفرند كه خداوند در روز قیامت به آنها نمى نگرد و پاكشان نمى شمارد و عذابى دردناك در انتظارشان مى باشد :... و مردى كه پیش روى تو اظهار دوستى مى كند و پشت سرت دلش آكنده از غلّ و غشّ است.»
و از امیرمومنان امام علی (ع) است که: «نفاق، ننگِ اخلاق است.»
ایشان همچنین در بیان علل نفاق فرموده اند: «نفاق انسان، از ذلّتى است كه در خود حسّ مى كند.» البته مولای متقیان (ع) دروغ را نیز از علل نفاق معرفی می کنند.
علاوه بر این پیامبر اکرم (ص) در بیان ویژگی های فرد نفاق می فرمایند: «منافق كسى است كه هرگاه وعده دهد خلف وعده كند، هرگاه كارى كند آن را فاش سازد (در بوق دَمَد)، هرگاه سخن بگوید دروغ گوید، هرگاه امانتى به او سپارند خیانت ورزد، هر گاه روزى داده شود سبكسرى كند و هر گاه روزى داده نشود (تنگ دست گردد) به غلّ و غش روى آورد.»
و از امیرمومنان امام علی (ع) است که: «منافق هرگاه نگاه مى كند براى سرگرمى است، هرگاه سكوت مى كند همراه غفلت است، وقتى سخن مى گوید بیهوده گویى مى كند، هرگاه بى نیاز شود طغیان مى كند، وقتى گرفتارى به او رسد داد و فریاد راه مى اندازد، زود ناراحت مى شود و دیر خشنود مى گردد، از اندكِ خدا ناخشنود مى شود و بسیارش هم او را خشنود نمى سازد، شرّ بسیار در سر مى پروراند و مقدارى از آنها را به كار مى بندد و افسوس مى خورد كه چرا فلان كار بد را انجام نداده است.»
علاوه بر این آیات و روایات فرجامی ناگوار و سرانجامی شوم را به منافقان وعده داده اند.
خداوند در آیه 68 سوره مبارکه توبه می فرماید: «خدا به مردان و زنان منافق و كافران آتش جهنّم را وعده داده است. در آن جاودانه اند. آن آتش براى ایشان كافى است و خدا لعنتشان كرده و براى آنان عذابى پایدار است».
پیامبر اکرم (ص) نیز در این باره فرموده اند:«كسى كه در دنیا دو چهره باشد، روز قیامت با دو چهره از آتش محشور مى شود.»
و از امام صادق (ع) است که: «هر كه با مردم با چهره اى رو به رو شود و با چهره اى دیگر از آنها عیب گویى كند، روز قیامت با دو زبان از آتش [به محشر] مى آید.»
