آنورگاسمی (anorgasmi) نوعی بیماری جنسی است که مانع اوج لذت جنسی در شخص می‌شود. توجه کنید ارتباط جنسی یکی از مشکلات با اهمیت زندگی زناشویی به حساب می‌آید که اگر یکی از زوجین در این مورد دچار مشکل شوند، امکان دارد زندگی آنان به مخاطره بیفتد؛ پس هر نوع مشکل جنسی را بی اهمیت تلقی نکنید.

آنورگاسمی بسیار شایع است و دست کم از هر ۵ زن در جهان، یکی به این عارضه دچار می‌شود. شدت ارگاسم در میان زنان بسیار متفاوت است و زنان از لحاظ تعداد ارگاسم‌ها یا میزان تحریک مورد نیاز برای رسیدن به ارگاسم نیز با یکدیگر متفاوت هستند.

ارگاسم، از منظر طبی، به معنای احساس لذت شدید جسمی و رهایی از تنش است که با انقباض‌های غیرارادی و موزون عضلات کف لگن همراه است. اما همیشه ارگاسم به این صورت نیست. برخی از زنان احساس انقباض عضلات کف لگن یا لرزش رحم حین ارگاسم را دارند. برخی از زنان نیز ارگاسم را به صورت احساس گرمایی در همه بدن توصیف و برخی دیگر آن را به صورت احساسی مانند مورمور شدن بیان می‌کنند. بر اساس تعریف، نشانه‌های عمده آنورگاسمی شامل ناتوانی در تجربه ارگاسم یا تاخیرهای طولانی در رسیدن به ارگاسم است. 

انواع مختلف آنورگاسمی:

آنورگاسمی اولیه:

این وضعیت به معنای آن است که زن هرگز تجربه ارگاسم را نداشته است.

آنورگاسمی ثانویه:

این وضعیت به معنای آن است که زن قبلا ارگاسم را تجربه کرده اما اکنون در رسیدن به آن دچار مشکل شده است.

آنورگاسمی موقعیتی:

این وضعیت به معنای آن است که زن تنها در موقعیت‌های خاصی می‌تواند ارگاسم را تجربه کند. این عارضه در زنان بسیار شایع است. در واقع، حدود ۸۰ درصد زنان تنها در نتیجه تحریک کلیتوریس، ارگاسم را تجربه می‌کنند.

آنورگاسمی عمومی:

این وضعیت به معنای آن است که زن در هیچ موقعیتی نمی‌تواند به ارگاسم برسد.
 

دلایل نرسیدن به اوج لذت جنسی چیست؟

اوج لذت جنسی یا ارگاسم، فرآیندی پیچیده و در واقع، واکنشی به بسیاری از عوامل جسمی، عاطفی و روانی است. داشتن مشکل در هر یک از زمینه‌های زیر ممکن است رسیدن به ارگاسم را مختل کند.

۱) علل جسمی

طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها، تغییرات جسمی و داروها ممکن است ارگاسم را مختل کنند:

بیماری‌ها:

هر بیماری ممکن است بر این بخش چرخه جنسی اثر بگذارد، از جمله دیابت، بیماری‌های عصب شناختی مانند ام اس و …
ارگاسم همچنین ممکن است در نتیجه جراحی‌های زنانه مانند برداشت رحم یا جراحی برای سرطان‌های زنان مختل شود. به علاوه، تجربه نکردن ارگاسم اغلب با سایر مشکلات جنسی مانند آمیزش دردناک همراهی دارد.

داروها:

بسیاری از داروها رسیدن به اوج لذت جنسی را مختل می‌کنند. از جمله این داروها می‌توان به داروهای ضد فشارخون، داروهای آنتی هیستامین (ضدحساسیت) و داروهای ضدافسردگی به خصوص داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین مانند فلوکستین اشاره کرد. داروهای ضدافسردگی در مردان نیز ممکن است باعث عدم رسیدن به اوج لذت جنسی و اختلال نعوظ شوند.

الکل و مواد مخدر:

مصرف بیش از حد الکل و مواد روان‌گردان می‌تواند ارگاسم را مختل کند.

فرآیند سالمندی:

با افزایش سن، تغییراتی طبیعی در بدن، هورمون‌ها، دستگاه عصبی و دستگاه گردش خون ایجاد می‌شود که بر فعالیت جنسی اثر می‌گذارد. کاهش میزان هورمون جنسی زنانه استروژن که حین گذر به دوران یائسگی رخ می‌دهد ممکن است به خصوص بر اوج لذت جنسی زنان اثر بگذارد. مقدار پایین هورمون زنانه در بدن می تواند حساسیت کلیتوریس، نوک پستان‌ها و پوست را کاهش دهد و خون رسانی به واژن و کلیتوریس را دچار اختلال کند. با این حال، نرسیدن به اوج لذت جنسی صرفا به زنان سالمند محدود نمی‌شود و حتی بسیاری از زنان می‌گویند با افزایش سن، تجربه جنسی آن‌ها رضایت بخش‌تر می‌شود.

۲) عوامل روانی

بسیاری از عوامل روانی در توانایی رسیدن به ارگاسم یا اوج لذت جنسی دخالت دارند:

مشکلات سلامت روانی، مانند اضطراب و افسردگی

اضطراب حین رابطه زناشویی

استرس و فشارهای اقتصادی

باورهای فرهنگی خاص

ترس از بارداری یا بیماری های مقاربتی

آشفتگی و سراسیمگی

۳) عوامل ارتباطی

بسیاری از زوج هایی که دچار اختلافات زناشویی هستند، در فعالیت های جنسی نیز دچار مشکل می شوند. از جمله عوامل ارتباط موثر بر اوج لذت جنسی می توان به این موارد اشاره کرد:

نداشتن پیوند عاطفی با همسر

تعارض ها و اختلافات حل نشده

نبود ارتباط مناسب با همسر از لحاظ نیازها و ترجیحات جنسی

عدم وفاداری و از بین رفتن اعتماد میان زن و شوهر.

درمان آنورگاسمی

درمان آنورگاسمی ممکن است مشکل باشد. درمان شما بستگی به این دارد که علت زمینه ساز علایم شما چیست، اما پزشک تان ممکن است مجموعه‌ای از شیوه‌ها را برای درمان شما به کار ببندد. درمان آنورگاسمی در اغلب زنان به چیزی بیشتر از تجویز ساده دارو نیاز دارد. توجه به مشکلات ارتباطی با همسر و عوامل استرس زای روزمره بسیار مهم است. همچنین اینکه بدنتان را بشناسید و انواع متفاوت تحریک جنسی را امتحان کنید، می‌تواند به شما کمک کند.

بدنتان را بشناسید:

درک آناتومی یا کالبدشناسی بدنتان و اینکه چه نوع تحریک لمسی رضایت جنسی بهتری برای شما فراهم می‌کند، بسیار مهم است. می توانید از دکترتان بخواهید در مورد آناتومی دستگاه تناسلی تان شما را راهنمایی یا منابعی برای شناخت آن به شما معرفی کند.

افزایش تحریک جنسی:

بسیاری از زنان به این خاطر به اوج لذت جنسی نمی‌رسند که حین رابطه زناشویی، تحریک جنسی کافی دریافت نمی‌کنند. بسیاری از زنان برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم یا غیرمستقیم کلیتوریس دارند و این مساله باید در فعالیت جنسی مورد توجه قرار گیرد.

مشاوره و درمان:

اختلافات و تعارض ها با همسر می تواند زمینه ساز مشکل جنسی شود. مراجعه به یک مشاور می‌تواند به شما کمک کند تا این اختلافات و تنش ها را حل کنید و زندگی جنسی تان را به مسیر عادی بازگردانید.

متخصصان درمان اختلالات جنسی، روان درمانگرانی هستند که در زمینه درمان مشکلات جنسی تخصص دارند. گرچه مراجعه به این متخصصان ممکن است برایتان خجالت‌آور باشد، اما این کارشناسان می‌توانند در درمان آنورگاسمی، کمک زیادی به شما بکنند.

این شیوه درمانی اغلب شامل آموزش در مورد امور جنسی، تعلیم دادن مهارت های ارتباطی و تمرینات رفتاری است که شما و همسرتان باید در خانه آنها را امتحان کنید.

درمان های طبی

تضمینی وجود ندارد که درمان‌های هورمونی بتوانند آنورگاسمی را درمان کنند اما ممکن است کمک کننده باشند. همچنین درمان بیماری‌های زمینه‌ای نیز به شما کمک می‌کند.

درمان بیماری زمینه‌ای:

اگر به بیماری خاصی مبتلا هستید که توانایی شما در رسیدن به اوج جنسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، درمان مشکل جنسی تان را حل کند. عوض کردن داروهای مصرفی یا دوز آنها علایم شما را برطرف می‌کند.

درمان با هورمون جنسی استروژن:

درمان با استروژن به صورت قرص برچسب پوستی یا ژل، می تواند اثر مثبتی بر کارکرد مغزی و عوامل خلقی داشته باشد و بر پاسخ جنسی شما اثر می‌گذارد. درمان موضعی با استروژن به شکل کرم واژن یا شیاف ها یا حلقه‌هایی که به آهستگی مواد خود را آزاد می‌کنند ممکن است جریان خون واژن را افزایش دهد و به بهبود میل جنسی کمک کند. در برخی موارد پزشکتان ترکیبی از هورمون‌های استروژن و پروژسترون را به طور خوراکی تجویز می‌کند.

درمان با هورمون تستوسترون:

هورمون‌های جنسی مردانه مانند تستوسترون که به مقدار اندکی در بدن زنان تولید می‌شوند، ممکن است نقشی در کارکرد جنسی زنان داشته باشند. بنابراین تجویز تستوسترون می‌تواند به برطرف کردن مشکل ارگاسم زنان کمک کند، به خصوص اگر درمان با هورمون‌های استروژن و پروژسترون موثر نباشد. البته استفاده از تستوسترون برای درمان زنان مورد اختلاف است و به وسیله سازمان های پزشکی تایید نشده است. به علاوه تستوسترون گاهی باعث عوارض جانبی ناخواسته‌ای مانند آکنه، پرمویی و تغییرات خلق و شخصیت می‌شود.

به نظر می‌رسد تستوسترون بیش از همه در زنانی موثر باشد که میزان این هورمون در بدن آنها در نتیجه برداشتن تخمدان با جراحی افت کرده است. در صورتی که پزشک این درمان را انتخاب کند، با دقت شما را تحت نظر قرار خواهد داد تا مطمئن شود که دچار عوارض جانبی نمی‌شوید.