فردی که از روی عذر، بر روی صندلی می‌نشیند و نماز می‌خواند، در صورتی که برای او ممکن است، بر اساس نظر برخی مراجع، باید در هنگام سجده نوک انگشتان پا را روی زمین قرار دهد، ولی چنانچه از این عمل معذور باشد، مطمئناً رعایت آن بر وی واجب نیست.

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سوال، چنین است:

حضرت آیة الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

در صورت امکان باید نوک انگشتان پا را روی زمین قرار دهد.

حضرت آیة الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

خیر واجب نیست.

حضرت آیة الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

در فرض سوال، برای شخص معذور رعایت موارد مذکور در سوال، لازم نیست.

حضرت آیة الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

چنانچه شخص واقعاً نتواند سجده را به صورت متعارف انجام دهد و به صورت مورد سوال عمل کند باید در زمان سجده نوک دو انگشت بزرگ را به هر مقدار ممکن است بر زمین بگذارد.

جواب: گفتن الله اكبر در اول هر نماز واجب و ركن است و باید كلمه الله و كلمه اكبر را پشت سر هم و به عربی صحیح گفته شود. و آن را تكبیرة الاحرام می‌نامند. (توضیح المسائل امام خمینی(ره), م948)

جواب: موقع گفتن تكبیرة الاحرام، باید بدن آرام باشد و اگر عمداً در حالی كه بدنش حركت دارد، تكبیرة الاحرام بگوید نمازش باطل است و چنانچه سهواً حركت كند باید اول عملی كه نماز را باطل می‌كند انجام دهد و دوباره تكبیر بگوید. (توضیح المسائل امام خمینی(ره), م951)

اگر مکلف در آخر وقت نماز؛ مشغول اقامه نماز شود؛ و وقت بگذرد، در صورتی نمازش اداء حساب می‌شود که یک رکعت نماز در داخل وقت باشد و در صورت شک در این که وقت لا اقل به مقدار یک رکعت باقى است یا خیر، نماز را به قصد ما فی الذمّه بخواند. (توضیح المسائل (محشى - امام خمینى)، ج‌1، ص 438‌)

جواب: اگركسی شك كند كه تكبیرة الاحرام را گفته یا نه، چنانچه مشغول خواندن چیزی شده به شك خود اعتنا نكند و اگر چیزی نخوانده، باید با تكبیر را بگوید و همچنین اگر بعد از گفتن تكبیرة الاحرام شك كند كه آن را صحیح گفته یا نه باید به شك خود اعتنا نكند. (توضیح المسائل امام خمینی(ره), م956 و957)

جواب: مستحب است با شروع به تكبیر شروع به بلندكردن دست‌ها كند كه تا تمام شدن تكبیر دست‌ها مقابل صورت و یا مقابل گوش‌ها برسد. (استفتائات جدید امام خمینی(ره), ج1, ص 152, س89)

چند استفتاء از آیة الله خامنه ای دام ظله:

جواب: در فرض سوال نماز آنها صحیح است.

جواب: اگر مانع رسیدن انگشت شست پا باشد، جایز نیست مگر در نماز خوف. 

جواب: مکبّر بودن به قصد قربت کارى ارزشمند و داراى ثواب است ولى ثواب نماز جماعت اختصاص به شرکت در نماز جماعت دارد. 

جواب: با شرب خمر وجوب اداى نماز و روزه ساقط نمى‌شود بلكه شرب خمر مانع از قبول نماز و روزه است.