درس اول = بنشین
این درس خیلی مهم و درعین حال خیلی ساده و تعلیم آن آسان است. تعلیم نشستن باید در رگ و خون حیوان عجین شود. کلیه بنشین بایستی مانند کلمه سحرآمیزی حیوان را با کمال قدرت در هرحال که هست در جایش بنشاند. فراگرفتن این درس مخصوصا از جهت حفظ جان حیوان در خیابان و معابر و رفت و آمد اتومبیل ها بسیار مهم و ضروری است.
طریقه تعلیم
ابتدا سگ را در طرف چپ خود قرار می دهید و زنجیر گردنش را با دست راست میگیرید بطوریکه سگ بایستی در موقع تعلیم تمام دروس در طرف چپ مربی واقع گردد این یک سنت قدیمی است که مربیان اولیه مخصوصا پرورش دهندگان سگ های پلیس ضمن نشریه ای توصیه و ترویج نموده اند باین طریق که سگ پاسبان را همیشه طرف چپ و با دست چپ هدایت می کردند و دست راست را برای استعمال اسلحه آزاد می گذارند و از آن موقع طرف چپ طرفی است که بایستی سگ در آنطرف قرار گیرد.
و ما هم برای اینکه از این سنت پیروی کنیم طرف چپ را برای تعلیم سگ انتخاب می نمائیم . زنجیر قلاده را طوری نگاهدارید که در مواقع لزوم بتوانید با کشیدن آن حیوان را تنبیه نمائید سپس با دست چپ بطور ملایم به گرده حیوان اندکی بطرف پایین فشار بیاورید و در همان لحظه کاملا واضح و آشکار و با صدای آمرانه و بلند بگوئید بنشین و نام حیوان را بلافاصله ذکر کنید و به این شکل حیوان می فهمد که درس را صحیح انجام داده که مورد تشویق قرار گرفته است.
اگر سگ بعوض اینکه روی پاهایش بنشیند خودش را روی زمین پهن کرد نباید دیگر با دست فشار داد بلکه بایستی با کمک انگشتان پنجه های حیوان را مانند چنگال روی زمین قراردهید و به این طریق نشستن روی پاها را به او بیاموزید. بعد از اینکه سگ با این درس تا حدی آشنا شد به تدریج تمام وسائل تعلیم این درس از قبیل کشیدن زنجیر و یا فشار با دست به گرده حیوان متروک می گردد و بعد از تمرین های مکرر ملاحظه می شود که حیوان بمحض شنیدن کلمه بنشین بدون استعانت مربی خود بخود در جایش می نشنید. بایستی از فحش دادن و خشونت و تنبیه کردن در موقع تعلیم کاملا بپرهیزید فقط با حوصله و بردباری و نوازش میتوان تعلیم را کاملا صحیح انجام داد.
درس دوم = همگام ? همقدم
بهترین موقع برای تعلیم این درس موقعی است که حیوان از یک گردش طولانی برمی گردد زیرا در این موقع بعلت راه پیمائی قدرت شیطنت و شلوغ کاری خود را از دست داده و به اصطلاح رام و آرام شده است . برای تعلیم این درس سگ را باید به طریق مذکور در طرف چپ قرار داد و تعلیم را شروع نمود.
محل تعلیم این درس باید در کنار دیوار و یا نرده باغ و امثال آن انتخاب گردد. زنجیر سگ را که قبلا زنجیر و قلاده شده است بایستی با دست راست محکم گرفت و با دست چپ سگ را به راه رفتن هدایت کرد. سگ باید در طرف چپ مربی و طرف راست دیوار و یا نرده قرار گیرد بطوریکه حیوان مابین مربی و دیوار با فاصله نسبتا کم واقع گردد ( دیوار و یا نرده باغ مانع از آن میشود که حیوان به طرف چپ منحرف گردد ) و در این حالت و موقعیت سگ باید طوری قرار گیرد که فقط سرو گردنش جلوتر از مربی واقع شود.
و اگر در موقع تعلیم راه رفتن و حتی توقف حیوان جلوتر و یا عقب تر از حالت مذکور واقع گردید می توان بوسیله کشیدن زنجیره قلاده حرکت و یا توقف حیوان را تنظیم نمود و چون موقعی این درس بطور صحیح انجام می شود که حیوان فقط سرو گردنش جلوتر از مربی واقع باشد لذا بایستی فوق العاده دقت نمود که جلو و عقبتر از حالت مذکور نرود. اکنون که سگ به این حالت قرارگرفت باید شروع به قدم برداشتن نمود و برای اینکه حیوان فرمان این درس را بخوبی درک نماید باید شروع حرکت همیشه با پای چپ و گفتن کلمه برویم یا قدم رو و امثال آن آغاز گردد.
نکته ای که همیشه باید مورد توجه قرار گیرد آنست که بهیچوجه نباید از زنجیر قلاده برای تنبیه و ترسانیدن حیوان استفاده نمود و هر موقع که لازم شد بوسیله کشیدن زنجیر حالت قدم و یا توقف سگ را بطریق مذکور تنظیم کنید. بایستی خیلی با ملایمت و احتیاط زنجیر را بکشید و این کار را انجام دهید و از محکم کشیدن زنجیر بمنظور تنیبه حیوان بپرهیزید. هر موقع که زنجیر را به شرح مذکور برای تنظیم حالت و قدم سگ می کشید باید با صدای بلند بگوئید: قدم ? قدم این درس را حیوان باید بقدری تمرین کند که هر موقع مربی و یا صاحبش پای چپش را جلو بگذارد و بگوید قدم رو او هم بلادرنگ همگام با صاحبش به راه رفتن بطرز قدم مبادرت نماید و هر موقع که زنجیر را کشید و گفت بنشین و یا بایست فورا اطاعت نماید .
تمرین این درس باید بقدری ادامه یابد که سگ بفرمان قدم رو بدون درنگ شروع به رفتن نموده و بمحض شنیدن فرمان بایست از حرکت باز ایستد و چنانچه از عهده انجام این درس بخوبی بر آمد بایستی تمرین را مدتی در محل آزاد و بدون مانع ( دیواریانرده ) انجام داد و سپس به تدریج مدتی هم بدون زنجیر با او تمرین نمود.
نوازش بعد از انجام هر فرمان فراموش نشود. از تنبیه بی موقع و یا دشنام و آهنگ عصبانی و خشن در غیر موقع لزوم باید پرهیز نمود. بعد از هر فرمان فراموش نشود که نام سگ با صدای بلند ذکرشود.
درس سوم = بیا
برای فرا گرفتن این درس از همان زمان تولگی و شیرخوارگی در سگان استعداد کافی موجود است و از همان زمان که سگ هر دفعه به میل خود بطرف شخص می آید باید گفت: بیا. بیا و وقتی که نزدیک آمد خیلی زیادتر از معمول و فزونتر از لازم او را باید نوازش نمود. و این بهترین و طبیعی ترین طریق تعلیم این درس و آمدن سگ نزد صاحبش می باشد و چنانچه از همان زمان شیرخوارگی و تولگی که هنوز موقع تربیت سگ نرسیده است به این ترتیب عمل شود سگ کاملا طبیعی به این کار عادت نموده است و علاوه بر اینکه از زحمات تعلیم این درس در آتیه کاسته می شود اصولا با این طریق اجرای فرمان بیا برای سگان عادت ثانوی و فراموش نشدنی و ذاتی خواهد گردید.
طریقه تعلیم :
ابتدا سگ را زنجیر قلاده نموده ( مخصوصا در این موقع بایستی از بند بلند 15 تا 20 متری که قبلا شرح آن داده شده است بجای زنجیر استفاده گردد ) . سپس باید سگ را تا فاصله ای درحدود طول بند مذکور ازمربی دور نمود و باید با صدای بلند گفت : بیا مثلا بیا فیدل ! و اگر در این موقع حیوان توجهی به فرمان ننمود بایستی اندکی بند قلاده را تکان داد و آهسته بطرف خود کشید.
اگر سگ فرمان را خوب اجرا نمود باید فورا او را نوازش کرد و اگردر اجرای فرمان تاخیر نمود بایستی بوسیله بند قلاده او را آهسته بطرف خود هدایت نمود ( ولی نباید حیوان را با زور کشید ) و در همین موقع بایست با دست راست اورا به آمدن اشاره و ترغیب نمود. فراموش نشود که در موقع ادای فرمان نام حیوان بلافاصله بعد از کلمه فرمان گفته شود مثلا : بیا فیدل ! در موقع تمرین این درس هیچوقت نباید مربی بطرف حیوان برود زیرا در این صورت سگ تصور می کند که تمرین تمام شده است و اکثرا نتیجه مطلوب حاصل نمیگردد. موقعی که این درس با کمک بند قلاده انجام شد و شاگرد باهوش تا حدی فرا گرفت مدتی هم تمرین باید بدون بند قلاده اجرا گردد و چنانچه در این موقع در انجام فرمان تاخیر و یا لجاجتی نمود بایستی زنجیر پرتاپ را بطرفی پرت نمود و به حالت قهر چند قدمی از او دورشد. مجددا با حوصله زیادتری تمرین را تکرار می کنیم تا اینکه این درس را بخوبی بیاموزد.
درس چهارم = جلوگیری از پریدن حیوان برای ابراز علاقه
سگها اغلب برای اظهار محبت عادت دارند که به سرو کول صاحب خود بپرند. مخصوصا موقعی که اگر چند دقیقه شخص را ندیده باشند در این موقع با این عمل خود در حقیقت می خواهند ابراز محبت بیشتری نموده باشند درست مانند آنستکه انسان وقتی رفیق خود را مدتی ندیده است چطور با دست به شانه اش می زند. این حیوان هم با پریدن به شانه ها و سرو کول صاحبش خوشحالی خود را از دیدن او ابراز میدارد غافل از اینکه با پنجه های آلوده و کثیفش لباس صاحب خود را کثیف و آلوده می نماید. برای جلوگیری از این عمل بایستی این عادت را از حیوان دور نمود.
طریقه تعلیم :
طریقه اول : موقعی که سگهای نسبتا بزرگ جثه کاملا دوستانه به سرو کول شخص می پرند و احیانا گونه انسان را می لیسند بایستی در یکجا ثابت ایستاد و با کمال دقت و احتیاط سگ را به روی دو پای عقبش برگرداند و بموازات این عمل باید با آهنگ محکم گفت : اه اه و با کمال احتیاط با کف دست او را از این کار منع نمود. حیوان تقصیری ندارد نمیداند که ناخن پنجه هایش تا چه حد انسان را ناراحت و لباسش را کثیف می کند. با تمرین این درس بتدریج احساس خواهد نمود که پرش او به سرو کول صاحبش مورد رضایت نیست و کم کم این عمل را ترک خواهد نمود.
طریقه دوم : موقعی که حیوان می خواهد بپرد در حالتی که زانوی پای راست را در مقابل او بمنظور مانع ازپرش خم نمائید با کف دست او را از این عمل بازدارید و با صدای محکم بگوئید : اه اه .
طریقه سوم: طریقه سوم را معمولا برای سگهای کوچک جثه بکار می برند و بایستی قبل از اینکه سگ مجال پرش را پیدا کند دست را بسوی او دراز نمود و او را نوازش داد باین طریق سگهای کوچک این عمل و عادت را به تدریج ترک خواهند نمود. فراموش نشود که در طریق تعلیم اول و دوم هر دفعه با عمل نوازش تمرین خاتمه می پذیرد.
درس پنجم = بخواب
دراز کشیدن روی زمین و یا خوابیدن عمل تکمیلی درس اول نشستن است. عمل خوابیدن و یا دراز کشیدن روی زمین که با فرمان بخواب بوسیله حیوان اجرا و انجام میگردد اغلب بسیار سودمند واقع خواهد شد دانستن این هنر در خانه زیاد مورد استفاده نخواهد شد زیرا در منزل همان تعلیم نشستن برای او کافی خواهد بود که با عمل بخواب یا همانجا بمان تکمیل می شود.
سگی که اطاعت از این فرمان را بخوبی بیاموزد اغلب اتفاق میافتد که اگر صاحبش او را از این حالت آزاد نکند ساعتها بدون حرکت به حالت دراز کش در جای خود میماند. اغلب اشخاصی که سگهای تربیت شده دارند و این هنر را بخوبی آموخته اند حکایاتی از این قبیل برای سگ خود تعریف می کنند و از انجام این هنر سگ خود احساس غرور می نمایند.
طریقه تعلیم :
چگونه یک سگ سرکش وکله شق را برای یادگرفتن این درس تعلیم میدهند؟
ابتدا زنجیر قلاده را زیر پای خود قرار دهید بطوریکه بتوانید در موقع لزوم زنجیر را بالا و پایین بکشید سپس با یک دست زنجیر را آهسته بکشید و با کف دست دیگر حیوان را بطرف زمین ( حالت خوابیدن ) خم و هدایت نمائید و در این موقع کاملا واضح با آهنگی محکم بگوئید : بخواب 000 بخواب وقتی حیوان خوابید او را بهمین حالت نوازش کنید و اگر حیوان سرکشی می کند بایستی او را قدری آهسته بطرف زمین فشار دهید و پنجه های جلویش را بطرف خود دراز کنید و به همین قرار بایستی این تمرین را مکرر اجرا نمائید.
و اما عمل سرجابمان و یا همانجا بمان همان عمل تکمیلی بخواب است. در این درس اگر حراست و پاسبانی شیئی را که بوی صاحبش را بدهد به او واگذار کنید تعلیم را بهتر و زودتر فرا می گیرد زیرا ذوق و حس تملک و خوشحالی که از این کار باو دست میدهد و جزء غرایز ذاتی این حیوان میباشد تحریک گشته و به انجام این تمرین بنحو بهتری ترغیب می شود. مثلا هنگامی که برای خرید به فروشگاهی می روید و یا به بانک و پستخانه و امثال آن مراجعه می کنید و دراین موقعیت نمی توانید سگ خود را به داخل محوطه مزبور ببرید و او بایستی بیرون در منتظر بماند ابتدا یک دستکش کهنه و یا نظائر آنرا در مقابل حیوان قرار دهید و آهسته آهسته عقب عقب از او دور شوید و درهمین حالت فرمان بخواب یا از جایت تکان نخور و یا همانجا بمان را تکرار کنید.
البته این تمرین را ابتدا با زنجیر قلاده و یا بند و قلاده اجرا نمائید اگر حیوان خواست همراه بیاید با گفتن کلمه اه و پرتاب او را متوجه عمل غیر مجازش نمائید. در این تمرین هیچوقت نباید او را از فاصله دور صدا کرد بلکه بایستی همیشه از هر کجا هستید نزد او مراجعت نموده و او را همراه ببرید. سگ نبایستی بهیجوجه جرات کند از مقابل شیئی که حراست آن باو واگذار شده است دور شود. تمرین این درس که بسیار مهم و قابل دقت است بایستی مرتب و در ابتدا با زنجیر و قلاده و فواصل کم انجام دهید تا اینکه به تدریج بتوانید با فواصل زیادتر و بدون زنجیر و بند قلاده و مدت بیشتر تمرین نمائید. فراموش نکنید بعد از انجام هر تمرین آن را نوازش کنید و بعد کلمه فرمان نام حیوان را ذکر نمائید.
درس ششم = ول کن یا بده
از همان روزهای اول بایستی سگ عادت کند به اینکه صاحبش همیشه حق دارد هر چیز ولو استخوان عزیزش را از مقابل او بردارد. اگر این حقیقت را از ابتدای تولگی درک نمود تعلیم این درس کار مشکلی نخواهد بود و آن بایستی فرمان بده و یا ول کن را بدون چون و چرا و قید و شرط اطاعت و اجرا نماید. همیشه اتفاق می افتد که شخص ناچار می شود ضرورتا شیئی را از مقابل سگ و حتی سگان بزرگ دور نماید و حتی از دهان آن خارج کند مثلا موقعی که حیوان طعمه و یا شیئی مشکوک و مسمومی را به دندان گرفته باشد.
طریقه عمل :
قبلا بگذارید حیوان شیئی را برای شما بیاورد آنوقت خود را خم کرده با دست راست برای گرفتن آن شیئی بطرف حیوان دراز کنید و با آهنگی محکم بگوئید : بده 000 بده یا ول کن و این فرمان را خشن تر و با کوبیدن پا بزمین ادا کنید و اگرحیوان در دادن شیئی مذکور سرسختی نمود فرمان را بطریق مذکور تکرار کنید و شیئی را از دهانش بگیرید. و اگر باز هم در دادن شیئی مزبور تمرد کرد آنوقت با دست چپ قلاده اش را بگیرید و با دست راست دهانش را باز کنید ( به این طریق که از بالا پوزه اش را بگیرید و با انگشت لبش را بطرف دندانهایش فشاردهید ) و شیئی را از دهان خارج نمائید. این تمرین را باید آنقدر ادامه دهید تا بخوبی و بدون تامل و وقفه انجام و اجراء نماید.
درس هفتم = گرفتن طعمه ازدست دیگران ( نخور بخور )
اینکه سگ بایستی از خوردن طعمه از دست دیگران اجتناب نماید مهمترین تعلیم و تربیتی است که بایستی یک سگ مخصوصا سگ پاسبان و مستحفظ بیاموزد زیرا اغلب اتفاق می افتد اشخاصی که با مال و جان شخصی سوء قصد دارند قبلا سعی می کنند بوسائل ممکن کلیه موانع موجود را از سرراه خود بردارند و مهمترین آن موانع سگهای مستحفظ و پاسبان می باشند.
متاسفانه میل و ذوق بدون اراده برای بلعیدن و خوردن غذا همیشه و در هرحال در سگان زیاد می باشد مخصوصا زمانی که بوی مطبوعی شامه تیز این حیوان را نوازش دهد این میل طبیعی و ذوق ذاتی اغلب باعث مرگ سگان حتی سگهائی که خوب هم تربیت شده باشند گردیده است.
و چون خیلی نادر است که سگی از خوردن غذا و طعمه صرفنظر نماید لذا به این مناسبت بایستی حتی با زحمت و مشقت پشتکار زیاده از حد و خسته کننده سگ را علیرغم این میل باطنی بخوبی تربیت نموده و عادت داد که غیر از طرف خود و دست صاحبش به هر عنوان و تحت هر شرایطی طعمه ای نخورد. اگر سگان از موقع تولگی عادت کنند که از ظرف مخصوص و محل معین و خاصی که بوسیله شخصی معین غذا داده میشود غذای خود را بخورند تسلیم این درس تا حدی آسانتر می شود ولی بهر حال باید توجه داشت که اگر از صد طریقه که برای تعلیم این درس به کار می برید یکی فقط یکی از آن طرق موثر واقع شود باز هم موفقیت قابل توجهی خواهد بود.
اکنون به چه قسم باید این درس تعلیم داده شود؟
این درس باید بطرق مختلف قسمتی بوسائل عملی و قسمتی بوسیله بدمزه کردن طعمه انجام پذیرگردد.
طریقه عمل باین قسم انجام می شود که مثلا از آشنائی تقاضا کنند یک قطعه گوشت کباب شده را بوسیله چنگال به سگ عرضه نماید و درهمان لحظه ای که سگ طعمه را می قاپد با مواظبت کامل با نوک چنگال اندکی دهان و یا زبان حیوان را نیش بزند. دراینجا حیوان بعلت دردی که دراثرنوک چنگال حاصل می گردد متاثر گشته و در این حال موقعیت نامانوسی درک مینماید. این عمل را باید به فواصل کوتاه تکرار نمود و سپس با دست صاحبش همان لقمه را بدون اینکه آسیبی به باو برسد باو خورانید. در این موقع سگ حس می کند که بهترین و راحت ترین غذا و طعمه را همیشه می تواند از دست صاحبش بگیرد و از دست غریبه همیشه با درد همراه خواهد بود.
طریقه دیگر اینکه از آشنای مذکور تقاضا کنید در موقع لقمه دادن و در دهان لحظه قاپیدن بوسیله ای او را بترساند و بی خطرترین وسیله برای انجام این کار آب است. باین طریق که قطعه استخوانی را با دست چپ و سرنگ و یا آب دزدکی را که با آب پرشده باشد با دست راست بگیرد و در همان لحظه ای که سگ استخوان را قاپید با سرنگ مزبور آب را به صورت او بپاشد. این عمل برای سگ غیر مانوس و نامطبوع خواهد بود مشروط بر اینکه آب در گوش حیوان نرود ضرری نخواهد داشت. این عمل را چند مرتبه بطریق مذکور بوسیله شخص ناشناس باید تکرار نمود و سپس همان قطعه استخوان بوسیله صاحب سگ بدون استعمال آب دزدک به سگ داده شود.
طریقه سوم از راه ذائقه حیوان است باین طریق که قطعه گوشتی را با برگ افسطنین و یا کمی گرد فلفل ( و یا سایر موادی که در نتیجه تجربه شخصی سگ از آن متنفراست و ازخوردن آن اجتناب می کند البته در صورتیکه برای سلامتی حیوان نامناسب نباشد ) آلوده نموده و در سر راه او قراردهید و یا بوسیله اشخاص ناشناسی باو داده شود. گوشتی که کمی کباب شده باشد برای این منظور انتخاب شود از همه بهتر است زیرا شامه سگ که بسیار حساس است در نتیجه بوی کباب تحریک می شود و بهتر به نتیجه خواهیم رسید. و نکته دیگری که باید مورد توجه قرار داد آنست که قطعه گوشت انتخاب شده نباید طوری کوچک باشد که حیوان دفعتا آنرا ببلعد و ذائقه او طعم غیرمطبوع طعمه را درک نکند- انتخاب طعمه در این مورد باید طوری باشد که حیوان مجبور به جویدن آن باشد.
چون اشخاص غریبه و یا افرادی که با قصد سوء طعمه به سگ می دهند عادتا با دو انگشت شصت و ابهام طعمه را به سگ عرضه مینمایند لذا باید صاحب سگ همیشه سعی و دقت کند که هیچ وقت و حتی یک مرتبه هم به این طریق طعمه ای به سگ ندهد و اگر احیانا و استثنائا لازم باشد که با دست به حیوان طعمه ای داده شود بایستی آنرا در داخل کف دست باو عرضه نماید زیرا باین طریق اشخاص غریبه هیچ وقت قادر نخواهند بود که طعمه ای به سگ بدهند و اما برای تمرین این درس باید طعمه با همان دو انگشت ارائه شود که اگر حیوان درصدد خوردن برآمد با گفتن کلمات اه اه و دنبال آن او را از خوردن منع نمائید و بلافاصله همان قطعه را در کف دست خود باو عرضه نمائید و در این صورت وقتی حیوان لقمه را خورد فورا باید او را نوازش نمود.
این تمرین را باید روزهای متمادی تکرار نمود تا اینکه سگ بخوبی بیاموزد که به چه طریق مجاز است لقمه ای را غیر از ظرف غذایش از دست صاحبش بگیرد. اکنون که این درس را بخوبی تعلیم گرفت باید شخص ناشناسی یک قطعه استخوان و یا گوشت بوسیله انگشتانش به سگ عرضه نماید. دفعات اول در حضور صاحبش و دفعات بعدی در غیبت صاحبش در این موقع سگ بوسیله برگرداندن سرش می فهماند که رغبتی به خوردن لقمه ندارد. بهتراست این درس را همیشه با ادای کلماتی ازقبیل نگیر000 و یا نخور و امثال آن ادامه داد و در موقع لزوم تحسین و نوازش و یا توبیخ را فراموش نکنید.
درس هشتم : ایستادن– صبرکردن
برای تعلیم ایست یا توقف می بایست که حیوان را در حالی که قلاده بسته شده است در وضعیت نشسته قرار داد وسپس دستور ایست را داد و در این حال کف دست چپ را در جلوی پوزه قرارداده و قدم به قدم از وی دور شوید و دستور را تکرار نمائید . 10 الی 20 ثانیه حیوان باید دراین حال بماند و سپس آزادش سازید.
به تدریج این زمان و فاصله را افزایش دهید تا زمانی که با ارائه دستور ایست حداقل سه دقیقه صبرکند . بتدریج دامنه فاصله گرفتن را افزایش دهید تا حدود 5/4 متر از او فاصله داشته باشید . تشویق سگ در این زمان حائز اهمیت است. یک نکته ضروری که باید به آن توجه داشت این است که سگ با آنچه شما می گوئید یا آن را چطور می گوئید و آنچه خود در زمان گفتن آن انجام می دهید کاملا آشنا گردد . این دستور را باید با یک صدای رسا و شفاف ابراز نمود و حتی در این حال می توانید انگشت سبابه خود را بلند نموده و در حین اشاره کردن دستور ایست را به او بگوئید . پس از تکمیل این آموزش می توان حیوان را با آموزش های قبلی یعنی حرکت بنشین و ایست تمرین داد . در اجرای این دستورات باید مهربان و قاطع بود و به دور از خشم آموزش حیوان را کامل کرد.
درس نهم : هجوم و حمله
حمایت سگ از صاحبش یک غریزه حیوانی است منتها باید در این مورد با وهم تعلیم داده شود که در موقع خطر . خطر را حس کند و در مواقعی که غفلتا به صاحبش حمله و تجاوز می شود چگونه از او دفاع کند و او را یاری نماید و این آموزش جزء تعلیمات ضروری برای سگ خصوصا برای سگهای محافظ می باشد.
در شروع تعلیم باید ابتدا سگ را با پوزه بند مجهز نمود و سپس با یک دشمن ساختگی و فرضی که از اشخاص نا آشنا انتخاب شوند یک نزاع و کتک کاری ساختگی بوجود آورد - در این موقع سگ روی غریزه ذاتی اش حمله را آغاز می کند ولی مربی باید مواظب ناحیه گلو و سر هدف ( دشمن ساختگی ) باشد و با کلمات تحسین آمیز باید سگ را تشویق و یاری نمود.
حمله به قسمت سینه و گلوی دشمن ساختگی را از طرف سگ نباید منع نمود بلکه او را باید ترغیب نمود زیرا به این ترتیب او یاد می گیرد که در مقابل دشمن حقیقی و یا قاتل مستقیم به چاقو و اسلحه او حمله ننماید و خطر را دفع کند و بتواند گردن و یا سینه اش را بگیرد و محکم نگاه دارد.
سگ همیشه به مواضعی حمله می کند که در موقع تعلیم یاد گرفته است و نتیجه اش از طرف صاحبش مورد رضایت واقع شده و تشویق گردیده است . یاد دادن این درس به طریق مذکور برای سگها خیلی آسان است لکن مشکل تعلیم اجرای دستور ترک حمله است که با شنیدن دستور" ول کن" از طرف صاحبش او باید بلافاصله و بدون تامل و درنگ دشمن را رها کند.
تمرین این درس را باید در اوائل با بند قلاده انجام داد که چنانچه با شنیدن کلمه "ول کن" دستور را انجام نداد بتوان با کشیدن بند قلاده او را به این کار تفهیم نمود . این تمرین باید قدری ادامه یابد که بمحض شنیدن کلمه " ول کن" سگ بدون معطلی دستور را انجام دهد و در حقیقت کلمه " ول کن" در او اثر سحرآمیزی داشته باشد که بدون اراده انجام دهد . قبل از اینکه به تعلیمات دیگری بپردازید باید کاملا مطمئن باشید که این درس و عمل "ول کن" را در موقع حمله قطعا و فورا انجام میدهد و بلافاصله می آید نزد صاحبش می نشیند و یا میخوابد.
