حکم مسافرت برای فرار از روزه
کسى که در ماه رمضان مسافرت مى‌‌کند در هر موردى که نماز را باید شکسته بخواند نباید روزه بگیرد. و در هر مورد که باید نماز را چهار رکعتى (تمام) بخواند، مانند مسافرى که ده روز در یک محل قصد ماندن مى‌‌کند یا اینکه مسافرت شغل اوست، واجب است روزه را نیز به جا بیاورد.
مسافرت در ماه رمضان هر چند براى فرار از روزه باشد جایز است. البته بهتر است به سفر نرود مگر اینکه سفر براى کار نیکو یا لازمى باشد.
سوال: آیا مسافرت عمدى در ماه رمضان به قصد افطار و فرار از روزه گرفتن، جایز است؟
جواب: مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد، و در صورت مسافرت، ولو اینکه براى فرار از روزه باشد، افطار بر او واجب است.
سوال: كسى كه در ماه رمضان مسافرت كرده، آیا علاوه بر قضا، باید كفّاره هم بدهد؟
جواب: خیر، تنها قضاى روزه‌ها واجب است و كفّاره ندارد؛ ولى اگر قضاى روزه‌ها را تا ماه رمضان سال بعد به تأخیر اندازد، به جهت تأخیر، باید براى هر روز یك مدّ طعام كفّاره بدهد.
روزه قضا و سفر در تنگى وقت
سوال: شخصى که روزه‌ى معینى بر عهده‌ى او می‌باشد و یا اینکه چند روز قضا دارد و وقت آن ضیق شده است، مى‌‌‌تواند به سفر برود؟ و اگر در سفر است، آیا لازم است قبل از ماه رمضان از سفر مراجعت کند و روزه‌هایش را بگیرد؟
جواب: رفتن به سفر براى او اشکال ندارد و اگر در سفر است لازم نیست مراجعت کند که آن روز یا چند روز را روزه بگیرد؛ چون کسى که در سفر است، روزه از او برداشته شده است همانند ماه مبارک، و تفاوتى هم بین اقسام روزه نیست.
روزه قضا در سفر
سوال: آیا گرفتن روزه‌هاى قضا، در سفر صحیح است؟
جواب: خیر، جایز نیست.
روزه مستحبى براى مسافر
سوال: آیا مسافر مى‌‌‌تواند روزه مستحبى بگیرد؟
جواب: خیر، گرفتن روزه مستحبى در سفر جایز نیست؛ مگر در مدینه طیبه كه براى بر آورده شدن حاجت، مى‌‌‌تواند سه روز، روزه مستحبى بگیرد و احتیاط آن است که روز چهار شنبه، پنج شنبه و جمعه را اختیار كند.
روزه طلاب در سفرهاى تبلیغى
سوال: اگر یکى از طلاب علوم دینى قصد داشته باشد تبلیغ را شغل خود قرار دهد، آیا با این فرض مى‌‌‌تواند در سفر نماز خود را تمام بخواند و روزه هم بگیرد؟ اگر شخصى براى کارى غیر از تبلیغ و ارشاد یا امر به معروف و نهى از منکر مسافرت نماید، نماز و روزهاش چه حکمى دارد؟
جواب: اگر عرفاً تبلیغ و ارشاد یا امر به معروف و نهى از منکر شغل و کار او محسوب شود، در سفر براى انجام آن کارها حکم مسافرى را دارد که به‌خاطر شغل و کارش سفر مى‌‌کند، و اگر زمانى براى کارى غیر از ارشاد و تبلیغ مسافرت کرد، در آن سفر مانند سایر مسافران نمازش شکسته است و روزه او صحیح نیست.
