برای درمان انواع تیک عصبی در درجه اول باید محیط خانواده را بررسی و به اطرافیان گوشزد کرد که انتظارات بیش از حد از کودک نداشته باشند.دکتر اکبر کوشانفر در گفت وگویی با اشاره به اینکه تیک های عصبی میان پسران بیشتر از دختران است، گفت: این حالت ممکن است تا سن میانسالی ادامه داشته باشد. میزان شیوع تیک در خانواده ای که عضو مبتلا دارند، به مراتب بیشتر است. تیک ممکن است به دنبال یک حادثه روانی و اضطراب ناشی از حوادث خانه یا مدرسه به وجود آید.
تیک چیست؟
کوشانفر گفت: تیک اختلالی رفتاری به دلیل ناسازگاری شخصیتی، احساس بی کفایتی و ناامنی، خصومت، تحریک پذیری، لکنت زبان، ترس و دلواپسی است. تیک نوعی پرش ناگهانی یا انقباض غیرارادی عصبی عضلانی است که در هر قسمت از بدن می تواند به صورت مزمن یا زودگذر در کلام یا رفتار ظاهر شود.
این متخصص کودکان با اشاره به اینکه تیک در هنگام خواب از بین می رود، گفت: تیک کلامی یا رفتاری به دو شکل ساده و مرکب است و از مشخصات آن تکراری و ناموزون بودن آن است. تیک ساده مدت کوتاهی به طول می انجامد و بعد از چند هفته یا چند ماه از بین می رود.
انواع تیک
کوشانفر گفت: شایع ترین تیک ها، تیک چهره ای است و می تواند به انواع مختلف مانند پلک زدن، کشیدن ابروها، گاز گرفتن لب، چین دادن پیشانی و ... تظاهرکند. چرخش غیرارادی گردن در جهت های مختلف، بالا انداختن شانه ها، کشیدن دست به مو و سر و صورت، خم کردن زانو و حرکات اضافی در راه رفتن در رده تیک های گردن و اندام هاست.
درمان انواع تیک
کوشانفر با بیان اینکه عوامل محیطی و هیجانی از جمله مواردی شناخته شده ای هستند که در تشدید تیک موثر هستند، گفت: این گونه افراد در مواجهه با موفقیت های هیجانی و اضطراب و اختلاف های خانوادگی پرش های عصبی تشدید می شود و در مواقعی که در آرامش هستند، این عمل به حداقل می رسد.
وی تصریح کرد: برای درمان این گونه رفتارها در درجه اول باید محیط خانواده را بررسی و به اطرافیان گوشزد کرد که انتظارات بیش از حد از کودک نداشته باشند. فشار آوردن روی فرد برای ترک یا کاهش این رفتارها نه تنها مفید نیست بلکه نتیجه عکس دارد و باعث تشدید این گونه رفتارها می شود.این متخصص کودکان یادآور شد: بر اساس تجربه نشان داده شده که تذکر مستقیم یا تنبیه کودک برای ترک رفتار عادتی به هیچ وجه موثر نیست، باید از شیوه تربیتی مبتنی بر تشویق استفاده شود.
وی با تاکید بر اینکه باید در مواقعی که کودک تیک ندارد، بیشتر به او توجه و او را نوازش کرد، گفت: چنانچه در درمان تیک با رفتار درمانی بهبودی حاصل نشد، باید چالش های درمانی این گونه اختلالات عصبی را مورد تجدیدنظر داد. اولین روش عدم توجه مستقیم به تیک ها است که توسط خانواده اعمال می شود. در صورت عدم پاسخ به روش های غیرداروئی، داروهایی توسط روانپزشک کودک تجویز می شود.
