1. به لحاظ فقهی در دو صورت نباید در چنین مهمانی‌ها شرکت داشت و یا در صورت حضور، باید آنجا را ترک کرد:

الف: اگر در این مهمانی‌ها علناً شراب سرو شود.

ب: اگر حضور شما در آنجا موجب تأیید یا تشویق فرد شرابخوار بر انجام عملش شود.

پس در غیر این صورت، رفتن به این مهمانی حرام نیست و خوردن غذاهایی که اطمینان به نجاست آن ندارید نیز مجاز است.

2. هر چند از برخی روایات، (امام زین‌العابدین (علیه السلام) خطاب به فرزندشان امام باقر(علیه السلام) فرمودند: ...إِیَّاکَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفَاسِقِ فَإِنَّهُ بَائِعُکَ بِأُکْلَةٍ أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِک‏... از همنشینى با فاسق و گنهکار بپرهیز زیرا که او به یک لقمه یا کمتر از آن تو را بفروشد؛ الکافی، ج‏2، ص376، ح 7) استفاده می‌شود که از همنشینی با افرادی که اهل گناه بوده و تقیدی نسبت به مسائل دینی ندارند، باید پرهیز نمود، ولی گاهی شرایط به گونه‌ای است که انسان می‌تواند با ادامه ارتباط با چنین افرادی، در رفتار ایشان تأثیر گذار باشد.

لذا توصیه می‌شود چنانچه شرایط و زمینه‌ی امر به معروف و نهی از منکر وجود داشته باشد، ارتباط با آنها قطع نشود. در غیر این صورت مناسب است رفت و آمد با آنها را به حداقل رسانده و به شکلی علت این رفتار خود را به آنها گوشزد کنید.

جواب: امر به معروف و نهی از منكر واجب كفائی است و در صورتی كه بعضی از مكلفین قیام به آن می كنند از دیگران ساقط است، و اگر اقامة معروف و جلوگیری از منكر موقوف بر اجتماع جمعی از مكلفین باشد واجب است اجتماع كنند. (توضیح المسائل حضرت امام(ره)، م2787)

جواب: در واجب بودن امر به معروف و نهی از منكر چهار چیز شرط است:

1.آن كسی كه می خواهد امر و نهی كند، بداند كه آنچه شخص مكلف بجا نمی آورد واجب است بجا آورد، و آنچه بجا می آورد باید ترك كند. و بر كسی كه معروف و منكر را نمی داند واجب نیست.

2. آنكه احتمال بدهد امر و نهی او تأثیر می كند، پس اگر بداند اثر نمی كند واجب نیست.

3. آنكه بداند شخص معصیت كار بنا دارد كه معصیت خود را تكرار كند، پس اگر بداند یا گمان كند یا احتمال صحیح بدهد كه تكرار نمی كند واجب نیست.

4. در امر و نهی مفسده ای نباشد، پس اگر بداند یا گمان كند كه اگر امر یا نهی كند ضرر جانی یا عرضی و آبروئی یا مالی قابل توجه به او می رسد واجب نیست، بلكه اگر احتمال صحیح بدهد كه از آن ترس ضررهای مذكور را پیدا كند واجب نیست بلكه اگر بترسد كه ضرری متوجه متعلقان او می شود واجب نیست، بلكه با احتمال وقوع ضرر جانی یا عرضی و آبروئی یا مالی موجب حرج بر بعضی مومنین، واجب نمی شود بلكه در بسیاری از موارد حرام است. (توضیح المسائل حضرت امام(ره)، م2791)

چند استفتاء از آیة الله خامنه ای دام ظله:

ج) مورد وجوب امر به معروف مورد علم طرف به معروف و منکر است و کفار ولو مکلف به فروع هستند ولى چون توجه و اعتقاد به حلیت و حرمت ندارند مورد امر به معروف و نهى از منکر نمى‌باشند.

 ج) آرى مجدّداً با وجود شرایط امر به معروف و نهى از منکر لازم است امر به معروف و نهى از منکر کنید. 

ج) موارد معروف و منکر مختلف است و صرف احتمال ضعیف ضرر، رافع تکلیف نیست. 

ج) تحصیل پست و مقام به هر طریقى که باشد جهت انجام مسئولیت‌ها در آینده واجب نیست ولى‌ اگر اتفاقاً زمینه انجام واجب از قبیل امر به معروف و نهى ازمنکر پیش آمد، مبادرت بر انجام تکلیف، واجب است.

ج) در رعایت حجاب واجب و انجام سایر تکالیف شرعیه، شوهر حق دعوى و درگیرى و کتک کارى ندارد، و فقط مجاز است با ملایمت، امر به معروف و نهى از منکر زبانى نماید.

 ج) اگر از ماهواره استفاده‌ى حرام مى‌شود و با اعلام به نیروى انتظامى جلوى استفاده حرام گرفته خواهد شد، اعلام، از مصادیق نهى از منکر است و لازم مى‌شود.