تعداد پرشماری از حیوانات هم اکنون در حال انقراض قرار دارند که اکثر آن ها به دلیل دخالت های انسانی به این وضع دچار شده اند.
تغییر در آب و هوا، تخریب زیستگاه ها و شکار غیر مجاز از جمله علت هایی است که موجب انقراض حیوانات می شود.

در این مطلب، لیستی از ده گونه جانوری که به شدت در معرض انقراض قرار دارند ارائه شده است. گفتنی است که گونه های دیگری چون وال ها و برخی انواع کوسه ها و غیره نیز در خطر اند که در لیست به آن ها پرداخته نشده است.
 

این نوع از کرگدن عمدتا به دلیل ارزش بالای شاخ آن و کاربردی که در پزشکی سنتی چینی دارد، شکار می شود. شاخ این حیوان کاربرد دکوری و تجملی نیز دارد و در سال ۲۰۱۲، تنها ۲۹ عدد از این حیوان در جزیره جاوه اندونزی موجود بوده است.
 

موجودیت این گونه توسط تجاوز انسان ها به حریم آن در کشورهای چین، پاکستان، هند و نپال در خطر است. حتی روی آوردن به زندگی در هیمالایا نیز نتوانسته از کاهش تعداد پلنگ های برفی به ۵ قلاده جلوگیری کند. این گربه سان قادر به زندگی در ارتفاع فوق ۶ هزار متری است و به دلیل تجارت پوست آن، همواره توسط شکارچیان تهدید می شود.
 

شکار غیر قانونی و تجاوز انسان ها به حریم ببرها، موجب کاهش ۶۰ درصدی جمعیت این حیوان شده است. بزرگترین گربه سان ساکن بر روی کره خاکی از سرزمین روسیه تا ترکیه پرسه زده و بالاترین جمعیت را در این مناطق دارد. هم اکنون برخی از زیر گونه های ببر در جاوه و جنوب چین و مجاور دریای خزر ناپدید شده اند.
 

این ماهی در پختن سوشی استفاده می شود و صید بی رویه آن موجب شده کاهش جمعیت ۸۵ درصد را تجربه کرده و در خطر جدی برای بقا قرار گیرد. به همین دلیل، صید ماهی تن سرخ در کشورهای شرق آسیا محدود شده است.
 

جنگل زدایی صورت گرفته در زیستگاه های فیل آسیایی و شکار برای کندن عاج زیبایش، موجب کاهش شدید جمعیت این حیوان شده است. هر چند تجارت عاج فیل ممنوع شده اما به طور غیر قانونی در بازارهای سیاه ادامه دارد.
 

این ماهی کوچک و بامزه تنها در خلیج مکزیک زندگی می کند و در سال ۲۰۱۲ تنها ۲۰۰ عدد از آن یافت شده است. زیستگاه گراز ماهی بسیار محدود بوده و ماهیگیری کور با تور، موجودیت آن را در خطر قرار داده است.
 

جمعیت گوریل دشتی مشکلی ندارد و خطر خاصی آن را تهدید نمی کند اما خانواده  آن یعنی گوریل کوهی وضع خوبی ندارد و اگر کاهش جمعیت آن به همین ترتیب پیش برود، در سال ۲۰۲۵ برای همیشه از بین خواهد رفت. شکار غیر قانونی و کارخانه سازی در زیستگاه های این حیوان در حومه رود کنگو و کشورهای رواندا، اوگاندا و کنگو بیشترین نقش را در این فاجعه داشته است.
 

ساکن منحصر به فرد آب های شیرین در جنوب و جنوب شرقی آسیا که به طور خاص در اطراف رود بزرگ مگونک (ویتنام، تایلند، کامبوج و لائوس) متمرکز شده است، به دلیل شوری بالای آب، توانایی کم نوزادان برای زنده ماندن، آلودگی محیط و ماهیگیری بی رویه در خطر قرار گرفته است. در سال ۲۰۱۱ تنها ۸۵ عدد از این دلفین ها زنده بوده اند.
 

شکار و فروش به عنوان حیوان خانگی از جمله دلایل به مخاطره افتادن این گونه از اورانگوتان ها بوده است. صنایع روغن سازی پالم نیز این حیوانات را به عنوان دشمنی برای محصولات شان قلمداد کرده و آن ها را از بین می برند. جنگل های استوایی اندونزی در سوماترا و بورنئو، میزبان تعداد کمی از این میمون هاست.
 

این گونه لاک پشت آبزی به همراه لاک پشت «پشت چرمی» به شدت رو به انقراض اند. اگرچه این حیوانات موجب جلب توریست می شوند، اما شکار تصادفی توسط تورهای ماهیگیری، آلودگی آب و شکار به منظور استفاده از لاک، گوشت و تخم های آن ها در فاجعه کاهش جمعیت این لاک پشت های ۱۵۰ میلیون ساله بیشترین تاثیر را داشته است.