چندی پیش مطلبی را در یکی از خبرگزاری ها خواندم با عنوان: "زنی که از ترس فلج شدن نمی خوابد" این مطلب؛ خانمی را شرح می داد که نمی تواند از نعمت خواب بهره مند شود چرا که دچار یک حالت غیر عادی است.
این مشکل به صورتی است که وی بعد از بیدار شدن از خواب قادر به انجام هیچ حرکتی نیست و حتی نمی تواند لب های خود را تکان دهد. این حالت عجیب و ترسناک ممکن است چند ثانیه طول بکشد یا حتی تمام روز وی را درگیر کند.
این بیماری باعث شده است که وی از خوابیدن ترس داشته باشد و نمی تواند خواب لازم در شب را تجربه کند. بر اساس نظر پزشکان و متخصصان اگر او بخوابد، ممکن است به طور کامل فلج شود.
با خواندن این مطلب یک دفعه به خودم آمدم و با خود گفتم: چه قدر تو ناشکری!
تا به حال چقدر شکرگزار این نعمت بزرگی که اصلاً شاید به چشم هم نیاید هستیم! بله نعمت خوابیدن اینکه تا سرمان به بالش نرسیده بدون هیچ دلهره ای خوابمان می برد. همین که شب ها می توانیم راحت و بدون دغدغه ی اینکه شاید با خوابیدن، سلامتی خود را از دست بدهیم می خوابیم!
و این چه نعمت بزرگی است که داریم ولی قدرش را نمی دانیم.
چقدر سخت! لحظه ای نمی توان خود را در حالتی تجسم کرد که خواب از انسان گرفته شود! شما می توانید تجسم کنید؟!!
دوره ای بود که برای کاری خوابم کم شده بود، توجه کنید کم شده بود نه اینکه نخوابم! در این مدت تمام سیستم عصبی ام مختل شده بود، آرامش نداشتم، پرخاشگر شده بودم، سردرد و تیک عصبی، پژمرده و خلاصه خستگی و بی حالی چهره ام را کاملاً پوشانده بود به طوری که هر کسی من را می دید می پرسید چرا این شکلی شده ای؟!!
حالا فکر کنید فردی اصلاً در طول زندگی اش نخوابد، چه حالی می شود؟
چندی پیش در تلویزیون آقایی را آورده بود که در اثر یک حادثه یکی از سیستم های مغز که فرمان خواب را می دهد از کار افتاده بود و او اصلاً قادر به خوابیدن نبود، به طوری که هر چه تلاش می کرد بخوابد اما نمی توانست!
او می گفت شب ها که همه خوابیده اند من هم دلم می خواهد بخوابم و آرامش بدست بیاورم اما هر کاری می کنم نمی توانم!
این ها همه در حالی هستند که همه ی ما انسان ها دوست داریم یک خواب آرام و راحت را تجربه کنیم و تمام خستگی های روز را در خواب خالی کنیم، چرا که خوابیدن ساعت بدن را تنظیم و روز آینده را دلپذیرتر می کند.
به توصیه پزشکان هر فردی باید 8 ساعت خواب مفید داشته باشد.
اگر کمی خود را به قران و آیاتش نزدیک کنیم مشاهده می کنیم که در قرآن کریم از خواب با عنوان سبات یاد شده است؛
وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَكُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا (سوره فرقان آیه 47)
و اوست كسى كه شب را براى شما پوششى قرار داد و خواب را [مایه] آرامشى و روز را زمان برخاستن [شما] گردانید.
سبات در لغت از ماده سبت (بر وزن وقت ) به معنى قطع نمودن است ، سپس به معنى تعطیل کردن کار به منظور استراحت آمده، و اینکه روز شنبه را در لغت عرب یوم السبت مى نامند به خاطر آن است که نامگذارى آن از برنامه یهود گرفته شده چرا که روز شنبه، روز تعطیلى آنها بود.
در حقیقت این تعبیر اشاره به این نکته می کند که در هنگام خواب اکثر قوای جسمانی بدن تعطیل می شوند و قسمت های دیگر همچون کار قلب و دستگاه تنفس، برنامه روزانه خود را بسیار کم کرده و به صورت آرام تر ادامه مى دهند تا رفع خستگى و تجدید قوا شود.
در ادامه آیه از شب یاد می کند که بهترین زمان برای خواب و کسب آرامش و تقویت نیرو برای فعالیت در بیداری است.( تفسیر نمونه، جلد 15، صفحه 115)
در تعبیری دیگر در روایت داریم که می فرمایند: خواب نوعی مرگ است؛ یعنی شما وقتی می خوابید گویی از دنیا بریده شده و هیچ چیز را متوجه نمی شوید و همین امر موجب می شود در وقت بیداری آرامشی برای کارهای روزانه داشته باشیم.
امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «سلامتی نعمتی است پنهان، تا زمانی که هست فرد آن را فراموش می کند و هرگاه آن را از دست می دهد، به دنبال آن است و سلامتی نعمتی است که انسان از شکر آن عاجز است. (بحارالأنوار، ج78، ص172، ح5)
در روایتی از امام صادق(علیه السلام) است که می فرمایند: "کمترین شکر این است که نعمت را از خدا بدانی، بدون آن که خدا را فراموش کنی و دلت به کلی به آن نعمت مشغول گردد، و به آنچه خدا به تو اعطا کرده، راضی باشی و آن را وسیله ی نافرمانی او قرار ندهی و با امر و نهی و با استفاده از نعمت هایش مخالفت نکنی." (موسوعة الامام الصادق سلام الله علیه)
و ای کاش که ما شکرگزار نعمات باشیم چرا که؛ "لَـئِن شَکَرْتُم‌ْ لاَزِیدَنَّکُم; (ابراهیم،7) شکر نعمت نعمتت افزون کند."
