مسلماً دین اسلام از بطن قرآن استخراج شده است؛ این دین، بر اساس قرآن در صدد پیشگیری می باشد تا درمان. خداوند، کتاب مقدس و آسمانی قرآن را برای هدایت، افزایش آگاهی و بینش مردم نازل کرد.
قرآن بهترین و جامع ترین منبعی است که تمامی اطلاعات موجود در آن در هستی و زندگی انسان ها نقش دارد. یکی از علومی که در جهان نقش پررنگی وجود دارد، علم پزشکی است.
در حوزه پزشکی دو حکم کلی وجود دارد که در درمان انسان نقش به سزایی دارند که عبارتند از طهارت و روزه. برای مثال، ابتدایی ترین حکم اقامه نماز، طهارت قبل نماز می باشد که با توجه به وجود مبارک نماز در طول ایام زندگی، به معنی طاهر بودن دائمی یک مومن است.
می دانیم که تمام احکام اسلامی، بر مبنای عقل و علم هستند؛ پس اگر طهارت قبل نماز واجب شده است دلایل عقلی و علمی محکمی دارد.
در اسلام برای طهارت دستورات زیادی داریم وضو و غسل یکی از ابتدایی ترین دستورات طهارت می باشد و طهارت در علم پزشکی، عامل مهمی برای پیشگیری و حتی درمان بعد از بیماری است؛ این در حالی است که امروزه، پزشک برای درمان برخی بیماری ها دستور پرهیز از برخی آلودگی ها را به بیمار می دهد که تأثیرات بسیار زیادی برای درمان دارد.
دومین حکم کلی برای پیشگیری از بیماری، روزه است. روزه در علم پزشکی به این معنی است که انسان خود را از درون پاک کند به این صورت که انسان با محدود شدن از خوردن و آشامیدن در برهه ای از زمان، درون فیزیکی خود را- علاوه بر درون معنوی- طاهر می کند.
در جامعه پزشکی نیز گاهی برای درمان، بیمار را از خوردن برخی خوراکی ها منع می کنند و این کار یکی از بهترین روش های درمانی است که پزشک برای درمان بیمارش به کار می برد؛ دستوراتی که پزشک امروزی می دهد، همه از طریق قرآن کریم و معصومین (علیه السلام)، قبلاً به مردم سفارش شده است؛ با این اوصاف باید گفت: قرآن، بزرگ ترین پزشک بشر است؛ زیرا بر اساس قرآن کریم، دین مبین اسلام، برای آب خوردن، حمام رفتن، راه رفتن، نشستن و بسیاری دیگر از عادات معمولی روزانه هر انسان تا خصوصی ترین رفتارهای هر شخص، نسخه ای اثربخش و شفادهنده دارد.
به واقع قرآن، نسخه ای که حقیقت آن، اقیانوسی است بیکران که رسیدن به اعماقش جز برای ائمه هدی علیهم السلام میسر نیست و غیر از معصومین کسی را توان دستیابی به کنه و ذات این کتاب آسمانی و آیاتش نمی باشد.
متاسفانه بین دانشمندان و روحانیون جدایی افتاده است و تأسف بارتر این است که دانشمندان ما گاهی فکر می کنند که آیه های قرآن کریم را فقط باید فقها مطالعه کنند!
آنچنان شفا و آرامشی در نهاد این تحفه آسمانی نهفته است که آفریننده اش خود درباره آن چنین می گوید:
«و ما آنچه از قرآن فرستادیم، شفاء و رحمت برای اهل ایمان است» (الاسراء ۸۲)
امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند: «درمان تمام دردها در قرآن وجود دارد، قسم به آن کسی که پیامبر را برانگیخت و خاندانش را گرامی داشت درمان سوختن، غرق شدن، دزد، گریختن حیوانی از صاحبش، یا گمشده ای ، یابنده فراری، همه و همه درمانش در قرآن است، از آن بپرسید تا از قرآن جواب دهم.»
امام باقر علیه السلام نیز می فرمایند: فی القرآن شفاء من کل داء (درمان هر دردی در قرآن کریم وجود دارد.)
مهم ترین عوامل برای درمان
دین اسلام است که برای قبل تولد تا بعد از آن، بزرگ شدن انسان، برای موقع پیری و حتی مرگ و پس از مرگ دستوراتی روشن دارد، دینی علمی است و چون این دین از آن خداست و علم نیز مخلوق خداست، پس دین اسلام علمی ترین دین در هر زمینه ای است، خدا و دینش، همیشه خواهان این هستند که انسان همواره به دنبال علم، سلامت و سعادت باشد.
وظیفه قرآن هدایت ما است. حلال ها و حرام ها نیز از جمله مهم ترین عوامل در درمان بیماری های انسان است.
روزه
اگر انسان حلال ها و حرام ها و همچنین مستحبات و مکروهات را رعایت کند، به هیچ بیماری دچار نمی شود؛ مگر آن که بیماری های واگیرداری که نادانسته و ناخواسته پیش آید و یا قضا و قدر حکم کند وگرنه، بهترین دکتر برای انسان همان رعایت حلال و حرام، مستحبات و مکروهات است.
بسیاری از بیماری های انسان از خوردن بی رویه به وجود می آید، برای همین، روزه از جمله بهترین دکترها برای انسان است.
بدون شک اگر کسی هر آن چه که در قرآن است را رعایت کند، عمری طولانی به دست می آورد.
علم در واقع از آن خداست و باید گفت که علم مخلوق خداست. پس هر آن چه که بزرگان از علم کشف می کنند قبل از آن، این علم در اختیار خدا بوده است؛ پس چه بهتر که برای رسیدن به علم، مستقیماً به خدا رجوع کنیم.
عالمانی که می دانند علم نزد خداست، چرا برای کسب علم به خدا رجوع نمی کنند و باز می خواهند صرفاً به روش های تجربی و از راه های آزمایشگاهی صرف، به علم مورد نظر برسند و آن را کشف کنند؟
لذا اگر در کنار تمام راه ها و روش ها، همواره مراجعه مستقیم و مکرر و مستمر به کتاب خدا داشته باشند، دقت و سرعت آن ها برای رسیدن به هدف بیشتر از هر زمان، خواهد بود.
«اذا الشّمس کوّرت» را باید کهکشان شناس بیاید و آن را مورد مطالعه قرار دهد و رازهای کائنات را پیش از هر کسی با عنایت خداوند، کشف کند. مسلماً یک فقیه و یا یک روحانی نمی تواند به اندازه یک ستاره شناس به این جمله پی ببرد؛ اما متاسفانه بین دانشمندان و روحانیون جدایی افتاده است و تأسف بارتر این است که دانشمندان ما گاهی فکر می کنند که آیه های قرآن کریم را فقط باید فقها مطالعه کنند!
قرآن، بزرگ ترین پزشک بشر است؛ زیرا بر اساس قرآن کریم، دین مبین اسلام، برای آب خوردن، حمام رفتن، راه رفتن، نشستن و بسیاری دیگر از عادات معمولی روزانه هر انسان تا خصوصی ترین رفتارهای هر شخص، نسخه ای اثربخش و شفادهنده دارد.
در هیچ جایی، انسان، آن گونه که در قرآن به طور کامل توصیف و تشریح شده است، توضیح داده نشده است. تنها قرآن است که انسان را به خوبی شناخته است و برای شروع و ادامه زندگی او برنامه های کاملی ارائه کرده است.
خدا در قرآن می گوید که «ای کسانی که ایمان آورده اید، ایمان بیاورید». این یعنی اگر چه ما به خدا و قرآن ایمان آورده ایم، اما این از روی ظاهر است؛ خدا با این آیه می فرمایند: حالا که شما می گویید به قرآن ایمان آورده اید، پس از آن استفاده کنید، در آن پژوهش کنید فکر کنید، کنکاش کنید، معادن آن را استخراج کنید و به دستورات آن، عمل کنید.
خطاب این آیه به ما مسلمانان است که می داند ما می گوییم: «اشهدان لا اله الا الله» اما فقط می گوییم و عمل نمی کنیم. ما آن گونه که شایسته است، به قرآن و حرف خدا توجه نمی کنیم.
غذا در همه ابعاد وجودی انسان اثر می گذارد
غذاست که در همه چیز انسان اثر دارد. حتی فرزندی که می خواهد به دنیا بیاید، غذا از قبل تولد آن، موثر است. امروزه کسی به آن چه که می خورد هیچ توجهی ندارد و نمی داند که غذا بر روی فکر، احساس و جسم او اثرگذار است؛ این در حالی است که قرآن فرموده است: «فانظر الی طعامک و شرابک» (به غذا و نوشیدنی خود نگاه و توجه کنید)
این آیه دو معنی کلی دارد: یک آن که با آرامش و بدون هیچ عجله ای خوردنی و نوشیدنی هایتان را بخورید و دیگر توجه کنید که چه می خورید؟ از کجا آمده است؟ چگونه تهیه شده است؟ و... که در هر دو معنی، به پیشگیری قبل از درمان توجه شده است.
اگر قرآن را بخوانیم، بفهمیم و به آن عمل کنیم، از نظر جسمی، روحی و روانی، سالم خواهیم بود و بهتر زندگی خواهیم کرد.
