از قرن دوازدهم میلادی، مسیحیان جهت تزئین كلیساها با الهام از داستانهای انجیل مقدس، نقوشی را روی شیشه و پنجره های كلیسا ابداع نمودند.
مُعرّق سنگ عبارت است از پهلوی هم چیدن قطعات سنگهای رنگی بر اساس طرحی از پیش تعیین شده. این طراحی عموماً سنتی بوده و نقوش اسلیمی، ختایی و هندسی را شامل می شود.
یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مینا كاری " نام دارد. سابقه این هنر به دوران ساسانیـان می رسد. روش كار به این صورت است كه ابتدا زیر ساخت مورد نظر را (معمولاً از مس و نقره) تهیه نموده، بر روی آن لعاب سفید زده و در كوره می گذارند تا پخته شود. سپس روی آن را نقاشی های سنتی كشیده و دوباره در كوره می گذارند، در این زمان اثر مینا نام می گیرد.
یكی از صنایع دستی تزیینی ایران "مُنجوق دوزی" نام دارد. آثار تاریخی به دست آمده مؤید آن است كه این هنر در زمان هخامنشیان و ساسانیان از رواج بالایی برخوردار بوده است. درآن زمان چادرها، قالی ها و جامه ها را با جواهرات می آراستند. این هنر در طول تاریخ تبدیل به هنر منجوق دوزی گردیده است. روش كار به این صورت است كه ابتدا دانه های منجوق را یكی یكی در داخل سوزن كرده و سپس با تناسب نقش در هنگام دوخت، یك یا چند تا از منجوق ها را بر روی پارچه نصب می كنند.
موج پارچه ای است دستبافت با طرح های چهارخانه و هندسی درشت كه تار و پود آن، تماماً از پشم دست ریس می باشد.یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "موج بافی" نام دارد.موج بافی بیشتر در استان های كرمانشاه، چهار محال وبختیاری، خوزستان و كردستان تولید می شود و عمدتاً مصارفی چون رختخواب پیچ، ایزار(نام محلی)، پشتی، رویه كرسی و نظایر آن دارد.
یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مُشبَّّك چوب" نام دارد. مشبّك چوب اغلب با دیگر هنرهای مربوط به چوب ( خصوصاً مُنبّت) همراه می گردد. برای اجرای كار مشبك چوب، پس از اجرای طرح مورد نظر بر روی چوب قسمتهای منفی طرح را به كمك ابزاری چون مُغار و ارّه مویی خارج می سازند، تا طرح اصلی به صورت مشبك باقی بماند.
مسگری از جمله هنرهای صناعی است و آن عبارت است از ساخت ظروف، ابزار و ادوات كاربُردی و تزئینی كه با چكش كاری روی مس تولید گردند. ایرانیان از 3000 سال قبل از میلاد، فلز مس را ذوب كرده و برای ساختن ابزار استفاده می نموده اند. ابزار مسی مربوط به 6400 سال پیش در حفاری های باستان شناسان بدست آمده است لكن در كتاب فلزكاری فایق توحیدی شواهد و مدارك باستان شناسی بیانگر استفاده از مس بعنوان ظروف و ساخت اشیاء را از حدود 9500 پ. م می داند و شناخت آن در خاور میانه را به حدود 6000 پ. م نسبت می دهد.
