از قرن دوازدهم میلادی، مسیحیان جهت تزئین كلیساها با الهام از داستانهای انجیل مقدس، نقوشی را روی شیشه و پنجره های كلیسا ابداع نمودند.
یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران "مُعرّق شیشه" نام دارد. از قرن دوازدهم میلادی، مسیحیان جهت تزئین كلیساها با الهام از داستانهای انجیل مقدس، نقوشی را روی شیشه و پنجره های كلیسا ابداع نمودند كه هر قطعه، با توجه به رنگ آن از شیشه جام رنگین بریده شده و توسط میله هایی از آلیاژ سرب، به هم متصل می نمودند و جهت یك پارچه نمودن محّل اتصال، میله های سُربی را لحیــم كاری می نمودند. در بعضی ابنیه با اهمیت كمتر، نقوش مُلهِم از داستانهای مذهبی را توسط رنگ های شفّاف نقاشی نموده كه به« ویترای » معروف است.
از دوران صفویان به بعد نیز در ایران، برای تزئین كاخ ها و بناهای مهّم نوعی معــــــــــرق شیشه به كار می بردند كه نقوش آن كاملاً هندسی بوده و به جای میله های فلزی، از چهارچوب (از جنس چوب) استفاده می نمودند، كه این قسمت كار قواره بُری یا پارچه بُری نامیده می شود. امروزه از این هنر برای تزئین بناهای شیك و سنتی، استفاده می نمایند. روش حفاظت از آن جلوگیری از ضربه و سقوط از ارتفاع می باشد.
موضوعات داغ
