زادگاه خرما!
مبدأ اصلى گیاه خرما به درستى مشخص نیست. بعضى از دانشمندان مبدأ اصلى گیاه خرما را در آسیا وكرانه هاى خلیج فارس و گروهى دیگر زیست گاه اصلى خرما را شمال آفریقا یا شبه قاره هند مى دانند. در حال حاضر خرما در هر پنج قاره دنیا و در ٣٤ كشور كشت و مورد بهره بردارى قرار می گیرد.
اشاره به نخل خرما در کتاب بندهشن ساسانی:
در ایران نخل خرما از دوران باستان و پیش از هخامنشى كشت می شده است. در ادبیات ساسانى از جمله در كتاب (بندهشن) از نخل خرما یاد شده است. منابع چینى از ایران به عنوان سرزمین نخل خرما یاد كرده اند. در پایان سده نهم میلادى، نخل خرما را از ایران به چین برده و در آنجا كشت كرده اند.
اندام هاى رویشى خرما:
ریشه درخت خرما: درخت خرما چون تك لپه اى است ریشه اصلى ندارد. بلافاصله پس از آنكه ریشه اولیه از بذر بیرون آمد ریشه هاى ثانویه ظاهر مى شوند. آنها خوشه متراكمى تشكیل مى دهند و تقریبا در تمام طول قطرشان یكسان است.
تنه درخت خرما: بسته به رقم، سن درخت خرما و شرایط محیطى برگ هاى نخل خرما ٣ تا ٦ متر دارند و در هر سال ١٠ تا ٣٥ برگ جدید ایجاد مى شود كه طول عمرشان ٣ تا ٧ سال است و تعداد برگ هاى هر نخل خرما ٣٠ تا ١٤٠ عددى مى باشد.
لیف: در قاعده برگ غلافى است كه نخل خرما را در بر مى گیرد، این غلاف شامل بافت سفید رابطى است كه بر اثر دسته هاى آوندى منشعب مى شود. با رشد برگ ها به سمت بالا بافت رابط تا حدود زیادى ناپدید مى شود و دسته هاى آوندى خشكیده و قهوه اى رنگ، به صورت نوار لیفى محكم و زبر در مى آید كه به لبه هاى جانبى قسمت زیرین و قاعده رگبرگ اصلى در برگ ها چسبیده و تنه را مى پوشاند.
خار: خارها در حاشیه بیرونى دمبرگ خرما قرار دارد.
برگچه درخت خرما: برگچه نیزه اى شكل و از طول تا خورده اند به طور اریب به دمبرگ یا رگبرگ اصلى كه طول و عرض آن در ارقام مختلف متغیراست.
