به هزار و یک راه متوسل شده‌اید اما فرزندتان به هیچ صراطی مستقیم نیست. حرف خودش را می‌زند، کار خودش را می‌کند و به شیوه خودش، خرابکاری‌هایش را ادامه می‌دهد.
لجبازی و یکدندگی خصوصیتی آزاردهنده است که می تواند از کودکی همراه انسان باشد و در بزرگسالی نه تنها خانواده و دوستان را آزار دهد، بلکه زندگی مشترک را هم با مشکل جدی مواجه سازد.
آیا اجازه می دهید نزدیکان و دوستان و حتی غریبه ها به شخصیت واقعی شما پی ببرند یا ترجیح می دهید ناشناخته باقی بمانید و فردی دیده شوید که واقعا نیستید؟ در ارتباط با نمونه های ذکر شده در آزمون حاضر کدام یک از گزینه ها را انتخاب می کنید؟
آیا وقتی حاضر نیست عروسکش را به دوستش قرض بدهد، او را مجبور به انجام رفتار دلخواه‌تان می‌کنید؟ یا وقتی جواب محبت دیگران را با بی‌اعتنایی یا پرخاش می‌دهد، او را بی‌ادب می‌خوانید؟روانشناسان می‌گویند واکنشی که به اشتباهات یا رفتارهای شایسته کودک‌تان می‌دهید، بنای هویت اخلاقی او را می‌سازند.
بارها شنیده ایم که والدین از رفتار فرزند یا فرزندان بزرگتر نسبت به نوزاد تازه به دنیا آمده، گلایه دارند. در این صورت بهترین رفتار با فرزندان بزرگ تر چه می تواند باشد؟ آیا تنبیه کردن یا گذاشتن کودک نزد پدربزرگ و مادربزرگ و سایر اقوام، راه درستی است؟ والدین چگونه می توانند رفتار درست با نوزاد تازه به دنیا آمده را به فرزندان خود آموزش دهند؟
میردریکوند درباره علل لجبازی در بین کودکان، اظهار کرد: کودکان سنین بین سه تا چهار سال دچار نوعی لجبازی خودمحوری میشوند به طوری که همه چیز را برای خود خواسته و به حقوق دیگران اصلاً توجهی ندارند.
